Miss Tic, znana ze swoich seksownych i poetyckich sylwetek brązowych kobiet na ścianach stolicy, zmarła w niedzielę 22 maja w Paryżu, według jej konta na Instagramie. Nigdy nie przestawała zostawiać swojego śladu na ścianach, zrujnowanych fasadach, pod latarnią, ślepym zaułku czy słabo oświetlonym chodniku. „Z taką odwagą walczyła z chorobą. Tyle wspomnień powraca, tyle wspólnych chwil od wczesnych lat 80.… Tyle smutku” Na Instagramie odpowiedział artysta szablonów Jef Aérosol.
Artystka, artystka wizualna i poetka dorastała w Paryżu między Château-Rouge i Sacré-Coeur, a okres dojrzewania spędziła na osiedlach Orly. Młoda dama występowała w teatrze ulicznym z zespołem Zéro de conduite. Spędziła dwa lata na emigracji w Los Angeles i San Francisco w 1980 roku, zanurzona w scenie punkowej. Odkryła eksperymentalne wideo, przemoc, pieniądze i narkotyki amerykańskiego społeczeństwa: przyznaje, że miała tam kilka złych doświadczeń.
Po złamanym sercu wróciła do Paryża i spotkała artystów zespołów Ripolin i Vive la peinture, którzy wychodzili na ulice, porywali plakaty i malowali ogrodzenia. Miss Tic jest fanką komiksów i muzyki rockowej, a technikę szablonu wybrała, ponieważ jest prosta. Zadebiutowała w 1985 roku. Z fotografii narysowała swój portret na kartonie. Oświetlone obszary wycięła nożem. Ażurową tekturę zawiesiła na ścianie w XIV dzielnicy, pomalowała, a następnie zdjęła. Jej pierwszy portret jest czarno-biały na ścianie: mądra i szczupła młoda dziewczyna z rękami na kolanach. Obok obrazu znajduje się stwierdzenie: „Zawiesiłem ścianę, aby zakryć słowa sercami.
Panna Tic znalazła swój autograf w starym albumie Scrooge'a. To imię małej wiedźmy, która ma obsesję na punkcie kradzieży ulubionego grosza Scrooge'a. Ciągnie ją do wszystkiego, co błyszczące, a jej polowanie nigdy się nie kończy. Panna Tyk to imię czarownicy. Woli pisać bez ak, jak zaskakujący tik. Tak się dzieje, gdy na ulicy natkniesz się na jej szablony, a potem pójdziesz dalej. Policję wkurzył wzrost liczby taggerów w latach 90. Kiedyś wydrukowała na ścianie w Marais rysunek zatytułowany „Egérie et j'ai pleuré”. 1997, właścicielka złożyła skargę i została aresztowana.Miss.Tic zostaje skazana w apelacji na zapłacenie powodowi 22 000 franków.Chce dalej pracować, ale nie chce być uznana za przestępcę.
Wynegocjowała z ratuszem, sklepikarzami i mieszkańcami 20. dzielnicy wydrukowanie pięćdziesięciu szablonów do serii zatytułowanej Muzy i ludzie: rysunki kopiowały fragmenty obrazów znanych malarzy. Rozmawiała również ze sklepikarzami w 5. dzielnicy, którzy się zgodzili. To samo wydarzyło się w Butte-aux-Cailles.
Louis Vuitton podszedł do niej i poprosił o szablon do zaproszenia. Comme des garçons wydaje retrospektywną gazetę, a projektant Kenzo tworzy T-shirt. Paul Personne nagrywa wideo w pobliżu swojego miejsca pracy. Ogromne obrazy w jego pracowni to fotografie jego alejek, drzwi garażowych i firanek sklepikarzy z graffiti. Miss.Tic zarabia na życie unieruchamiając swoje prace, które mają być efemeryczne.
W Międzynarodowy Dzień Praw Kobiet, 8 marca 2011, Poczta Francuska wydała znaczki inspirowane szablonami Miss.Tic. Miasto Montpellier wybrało ją do zaprojektowania swojej przyszłej piątej linii tramwajowej w 2013 roku.
Jean Dubreil
