Morrissey zmarł w wieku 86 lat: współpracownik Warhola i twórca filmów undergroundowych

Paul Morrissey, reżyser stojący za kilkoma filmami zrealizowanymi we współpracy z Andym Warholem, które spotkały się z negatywną reakcją krytyków, ale zyskały uznanie publiczności na całym świecie, zmarł w poniedziałek w Nowym Jorku w wieku 86 lat po hospitalizacji z powodu zapalenia płuc, jak podaje New York Times .

Morrissey, najbardziej znany z odważnych, prowokacyjnych filmów z końca lat 60. i początku 70., tworzył filmy, które bawiły się konwencjami Hollywood, łącząc elementy westernów i horrorów, a jednocześnie wzbogacając je o odważne, queerowe wątki, często ignorowane przez główny nurt kina.

W tym okresie Warhol i Morrissey wyprodukowali kultowe hity, takie jak Flesh (1968), Lonesome Cowboys (1968) i Flesh for Frankenstein (1973). Morrissey później twierdził, że Warhol wniósł minimalny wkład, mówiąc, że to on ukształtował wizerunek Warhola. Po zakończeniu ich współpracy po Frankensteinie Morrissey kontynuował samodzielne kręcenie filmów.

Jednak współpraca z Warholem pozostaje centralnym elementem spuścizny Morrisseya. W Lonesome Cowboys , subwersywnym ujęciu Romea i Julii z gejowskim bohaterem, niekonwencjonalny ton filmu był widoczny zarówno na ekranie, jak i za kulisami. Nakręcony na planie zaprojektowanym do westernów telewizyjnych, wystąpiło w nim wielu aktorów nieprofesjonalnych z kręgu Warhola, w tym Viva, który był nękany podczas kręcenia, co przyciągnęło uwagę lokalnych władz i FBI, które założyło akta na Warhola.

Filmy Morrisseya celowo wzbudzały kontrowersje. W recenzji magazynu Lonesome Cowboys nazwano „mieszanką seksu homoseksualnego, konwersacji, gwałtu, konwersacji, transwestytyzmu i orgii”, co ilustruje jego surowy, szokujący styl.

Film ten nadał twórczości Warhola bardziej otwarcie kiczowaty charakter, jak zauważył biograf Blake Gopnik, który opisał go jako „bardziej ekstrawagancko queerowy niż cokolwiek, co Warhol stworzył wcześniej”.

Morrissey, urodzony w 1938 roku na Manhattanie, dorastał jako katolik w Yonkers i uczęszczał na Fordham University, gdzie uzyskał dyplom z języka angielskiego. Szybko dołączył do undergroundowej sceny artystycznej lat 60., debiutując w Icarus Briana De Palmy. W 1965 roku, wprowadzony przez Gerarda Malangę, poznał Warhola, którego luźny, improwizacyjny styl filmowania pomógł udoskonalić, twierdząc, że dodał strukturę do jego twórczości.

Ostatnimi projektami ich współpracy były wysokobudżetowe Flesh for Frankenstein (1973) i Blood for Dracula (1974), wspierane przez Carlo Pontiego. Pomimo początkowych mieszanych recenzji, oba odniosły sukces kasowy.

Mimo że „Drakula” był ostatnim projektem Morrisseya z Warholem, kontynuował reżyserię filmów, m.in. „Forty-Deuce” (1982) z Kevinem Baconem w roli cwaniaka.

Morrissey sprzeciwił się pomysłowi, że Warhol wzmocnił jego karierę. W wywiadzie dla Miami New Times w 2012 r. dał upust: „Promowałem jego nazwisko, a on dostał uznanie za moje filmy. Ja je robiłem”.

Dziedzictwo kultowych klasycznych filmów Morrisseya

Paul Morrissey, pionierski reżyser filmów kultowych, wywarł trwały wpływ na kino undergroundowe . Pracował u boku Andy'ego Warhola. Wiele „Supergwiazd” Warhola, takich jak Candy Darling i Joe Dallesandro, wystąpiło w filmach Morrisseya. Razem stworzyli film z 1966 r. „The Velvet Underground and Nico: A Symphony of Sound”. Morrissey pomagał również przy wydarzeniach Warhola „Exploding Plastic Inevitable”.

Praca Morrisseya z Warholem, taka jak „Lonesome Cowboys”, jest kluczowa dla jego spuścizny . Filmy takie jak „Andy Warhol's Flesh for Frankenstein” i „Blood For Dracula” pokazały jego śmiałą wizję. Nawet po zakończeniu współpracy z Warholem Morrissey kontynuował kręcenie śmiałych filmów takich jak „The Hound of the Baskervilles” i „News from Nowhere”.

Praca Morrisseya z Warholem i jego solowe projekty wywarły głęboki wpływ na kino undergroundowe. Jego spuścizna jako kultowego klasycznego filmowca nadal inspiruje.

„Filmy Morrisseya powstały za mniej niż 10 000 dolarów każdy, ale wywarły trwały wpływ na świat kina undergroundowego”.

Kontrowersyjne podejście Morrisseya do tworzenia filmów

Filmowanie Morrisseya opierało się na wyzwaniu i prowokowaniu. Pewien dziennikarz nazwał kiedyś jego twórczość „mieszanką homoseksualnego seksu, gwałtu i innych rzeczy”. Jego filmy były odważne, obejmowały estetykę queer i camp. Styl filmowania Morrisseya zawsze był kluczową częścią jego wizji.

Współpracując z Andym Warholem, Morrissey kręcił filmy niskobudżetowe od 1965 r. W filmach tych często grali aktorzy nieprofesjonalni. Ich największym hitem był film Trash z 1970 r. z Joe Dallesandro i Holly Woodlawn w rolach głównych.

Do najsłynniejszych filmów Morrisseya należą Flesh, Heat i Women in Revolt. Nakręcił także Blood for Dracula, Forty Deuce, Mixed Blood i Spike of Bensonhurst.

Morrissey odchodzi od Warhola i kończy karierę solową

Morrissey opuścił swojego wieloletniego współpracownika Andy'ego Warhola w 1974 roku. Rozpoczął solową karierę , która uczyniła go kluczową postacią kina undergroundowego. Po odejściu od Warhola Morrissey nakręcił serię niezależnych filmów. Filmy te wytyczyły nowe szlaki w kinematografii, jak jego wersja z 1978 roku „Psa Baskerville'ów”, komediowa wersja Sherlocka Holmesa, która nie odniosła sukcesu.

Ale film Morrisseya z 1982 roku „Forty Deuce” był hitem. Zagrał w nim młody Kevin Bacon i zebrał świetne recenzje, pokazując wyjątkową wizję Morrisseya. W latach 90. Morrissey zwolnił, ale powrócił w 2010 roku z „News From Nowhere”. Film ten pokazał jego nieprzemijającą miłość do tworzenia filmów.

Solowa kariera Morrisseya po opuszczeniu kręgu Warhola pokazała jego niesamowity talent i wizję. Pozostawił trwały wpływ na kino undergroundowe.

Unikalna perspektywa Morrisseya na wkład Warhola

Paul Morrissey miał wyjątkowy pogląd na swoją relację z Andym Warholem. Uważał, że to on, a nie Warhol, był kluczem do sławy Warhola. Morrissey powiedział: „Mam żyć z myślą, że przyczynił się do moich filmów, ponieważ pozwoliłem mu je zaprezentować, ponieważ byłem jego menadżerem i musiałem wymyślić, co zrobić, aby jego nazwisko się rozpowszechniło, a on nie mógł nic zrobić, więc zaprezentował moje filmy, a co robią szumowiny medialne, brud, komuniści, kawałki gówna? Wpisz to gówno. Zrobiłem jego filmy”.

Morrissey był odważny i często kwestionował status quo w filmach. Odegrał kluczową rolę w podziemnej scenie filmowej lat 60. i 70. Jego praca pomogła Warholowi stać się ikoną kultury. Odkrył i wypromował również Velvet Underground, zespół związany z Warhol's Factory.

Debata na temat relacji Morrisseya i Warhola trwa. Jednak pogląd Morrisseya na ich współpracę jest intrygujący. Wierzył w swoją rolę w sukcesie Warhola, nawet gdy Warholowi przypisano większość zasług. To pokazuje złożoną naturę partnerstw twórczych i artystycznego dziedzictwa.

Przecięcie się sztuki, kontrowersji i konserwatyzmu

Filmy Morrisseya poruszały trudne tematy i obrazy, ale pozostał wierny swoim konserwatywnym i religijnym poglądom. W wywiadzie powiedział, że jego sztuka i polityka nie były w konflikcie. Uważał lata 60. i 70. za „idiotyczne i zabawne” i lubił z nich kpić w swoich filmach.

Praca Morrisseya polegała na przekraczaniu granic i kwestionowaniu norm. Jego filmy często eksplorowały tematy, które sprawiały, że ludzie myśleli inaczej. Od współpracy z Andym Warholem po jego solowe projekty, wizja Morrisseya była śmiała i bezkompromisowa.

Pomimo prowokacyjnej sztuki Morrissey miał silne konserwatywne przekonania. Uważał ekscesy kontrkultury za „idiotyczne i głupie”. Ta mieszanka jego sztuki i przekonań sprawiała, że jego prace były zarówno fascynujące, jak i zagadkowe.

Wpływ Morrisseya na kino undergroundowe wiąże się z kontrowersją i konserwatyzmem w jego życiu. Jego filmy są cenione za ich kunszt, ale pokazują również złożone ludzkie doświadczenie.

„Powodem antysemityzmu jest zachowanie Żydów w historii”. - Odpowiedź na ankietę publiczności po obejrzeniu produkcji Kupca weneckiego

Mieszanka sztuki, kontrowersji i konserwatyzmu jest powszechna w sztukach kreatywnych. Od lat 60. do dziś debata między sztuką a przekonaniami rozpala zarówno kreatywność, jak i kontrowersje.

Patrząc wstecz na życie i twórczość Morrisseya, widzimy złożonego artystę. Jego filmy, choć prowokacyjne , pokazują moc sztuki, która rzuca wyzwanie i odzwierciedla nasz świat.