SPADE (2024) Malarstwo Francesco D'Adamo
Najlepiej sprzedające się style i gatunki na Artmajeur to: pop art, street art, sztuka abstrakcyjna, portret i krajobraz. Czy chcesz wiedzieć, dlaczego większość kolekcjonerów wybiera te konkretne ruchy lub tematy? Odpowiedź kryje się w tej samej interpretacji historii sztuki, którą zilustrujemy wyborem pięciu prac tematycznych, stworzonych przez malarzy Artmajeur. Będziemy je opisywać i analizować, aż dotrzemy do przyczyny ich ogromnej popularności. Zacznijmy od wykonania ogłoszonego porządku, poświęcenia się obrazowi Pop, a potem przejdźmy do reszty...
Pop Art
RECYCLED LENIN #10 (2024) Malarstwo Oleksandra Balbysheva
Opis pracy: Malarz i rzeźbiarz Oleksandr Bałbyszew wykorzystał portret Lenina z czasów sowieckich, który zmodyfikował poprzez zamalowanie. Tak naprawdę twarz polityka jest rozpoznawalna jedynie od nosa w górę, gdyż dolne partie są w całości pokryte pomarańczową farbą. Jednak nawet widoczne części ukazanej postaci zostały zinterpretowane na nowo, gdyż znajdują się na nich kolorowe koła, które układają się tylko w miejscach odsłonięcia jego postaci. Powaga tematu maleje, gdyż modyfikacje wydają się dość żywe, wesołe i ironiczne, gotowe trywializować potencjalny przekaz polityczny, do którego może nawiązywać przedstawiona postać.
Dlaczego jest to pop-art? Pop-art, ruch późnych lat pięćdziesiątych i wczesnych sześćdziesiątych XX wieku, znany jest z rzucania wyzwania tradycyjnej sztuce poprzez włączanie do swojego języka obrazów z kultury popularnej i masowej, takich jak reklamy, środki masowego przekazu, układ gwiezdny, komiksy i przedmioty kultury codziennego użytku. Celem było zatarcie granic pomiędzy sztuką „wysoką” i „niską”, sugerując, że nie ma tu żadnej hierarchii i że sztuka może czerpać inspiracje z dowolnego źródła. Jednym z charakterystycznych aspektów pop-artu jest wykorzystanie wizerunków sławnych ludzi, które zostały przekształcone w postacie ikoniczne, podmioty przypominające idoli, zdolne odzwierciedlić fascynację tego ruchu sławą, konsumpcjonizmem i kultem jednostki. Andy Warhol, być może najsłynniejszy artysta związany z tym aspektem pop-artu, znany jest z obrazów wykonanych na sitodruku przedstawiających znane osobistości, w tym między innymi Marilyn Monroe, Elvisa Presleya i Elizabeth Taylor. Technika Warhola polegała na wielokrotnym powtarzaniu tego samego obrazu, często w różnej kolorystyce, co nie tylko podkreślało utowarowienie jednostki, ale także odbijało się na naturze sławy i roli mediów w jej kreowaniu. Jego podejście zdekonstruowało koncepcję celebryty, przedstawiając te postacie jako produkty konsumpcyjne dla społeczeństwa. A co ma z tym wspólnego Lenin Oleksandra Bałbyszewa? Podobnie jak aktorzy i piosenkarze, dążący do tych samych celów, Warhol portretował także wielu polityków, takich jak Richard Nixon, Mao Zedong, John F. Kennedy, królowa Elżbieta II, czy Ronald Reagan. Wykorzystując obrazy medialne jako podstawę swoich portretów, Warhol podkreślił interakcję między polityką, reprezentacją mediów i percepcją publiczną. Należy jednak wyjaśnić pewne różnice pomiędzy podejściem Andy'ego i artysty Artmajeur. Podczas gdy ten pierwszy proponuje postacie swoich czasów, które należy przekształcić w mity, drugi mówi o postaci już bardzo znanej. Fakt ten oznacza, że to już nie sztuka wybiera kogoś na ikonę, bo przedstawiany podmiot zyskał już wieczną sławę. Wreszcie, choć postać Lenina pojawia się kompulsywnie w artystycznych poszukiwaniach Bałbyszewa, nie nawiązuje ona do produkcji zmechanizowanej, gdyż jest ukazana w wyraźnie zróżnicowanych dziełach, od malarstwa po rzeźbę, a także z wielu unikalnych i nowatorskich perspektyw.
Dlaczego pop-art jest popularny wśród kolekcjonerów? To całkiem proste: to, co nas przyciąga, jest do nas podobne, to, co lubimy, jest dla nas łatwo zrozumiałe. Wydaje się więc oczywiste, że pop-art odzwierciedla i krytykuje kulturę masowej konsumpcji, mediów, reklamy i celebrytów, która jest nadal powszechna. W rzeczywistości współczesny świat jest dosłownie zalany towarami konsumpcyjnymi, wizerunkami marek i jeszcze bardziej wszechobecnymi mediami niż wcześniej, do tego stopnia, że platformy mediów społecznościowych, 24-godzinne cykle informacyjne i reklamy cyfrowe spowodowały nieustanny przepływ. Ten przepływ, złożony z postaci i przekazów, jest gotowy jeszcze bardziej kompulsywnie i gorączkowo przywoływać obrazy medialne, które inspirowały wczesnych artystów pop-artu. Kolejnym aspektem wielkiej atrakcji dla kolekcjonerów jest estetyka żywych kolorów, odważnych linii, wzbogacona zawsze dostępną i natychmiast rozpoznawalną ikonografią. Ponadto można wspomnieć o aspekcie ironicznym i satyrycznym, mogącym zapewnić widzowi interpretację rzeczywistości, która pozostaje aktualna w miarę ewolucji konsumpcjonizmu i kontekstów medialnych. Wreszcie, pogląd na ten ruch pozostaje popularny ze względu na jego niezmienną wartość w artystycznej narracji historycznej, ponieważ pop-art był przełomowym trendem, który kwestionował, o czym może być sztuka, jak można ją tworzyć i dla kogo.
Sztuka uliczna
RENAISSANCE 2 (2023) Malarstwo Kassima Baudry'ego
Opis pracy: Kassim Baudry przygotował tło swojego płótna farbując je na czarno, po czym wziął puszkę sprayu, aby kompulsywnie odtworzyć na nim napis „ART”, czasem „wycięty” i „zredukowany” do „RT”. Tekst ten, utrzymany w barwach czerwieni, błękitu czy kremu, często zostaje przerwany, a raczej ukryty za obecnością znanego nam obrazu, powstałego techniką szablonu. Mam tu na myśli sakralną figurę Marii Panny, której obecność uzasadniają w tym kontekście słowa artysty: „dzieło łączy w sobie ikonografię religijną i sztukę miejską, tworząc silny kontrast pomiędzy klasycyzmem, spokojem kobiecej sylwetki i dziką strona graffiti.” Dlaczego Madonna, nawet jeśli jest reinterpretowana we współczesnej tonacji, zawsze należy do starszego języka? Sposób, w jaki prezentuje się na podporze, skutecznie odtwarza zapadające w pamięć przykłady z historii sztuki, takie jak te stworzone przez Sassoferrato, Leonarda da Vinci czy Raphaela. Zwłaszcza szaty, którymi Baudry okrył Dziewicę, przywodzą na myśl modlącą się Madonnę pierwszego malarza, podczas gdy spojrzenie kobiety w dół przywodzi na myśl Madonnę Goździka i Madonnę Szczygieł dwóch pozostałych mistrzów. Ale dlaczego Dziewica patrzy w dół? W rzeczywistości, gdy nie kieruje swojej uwagi w stronę widza ani w górę, całkowicie skupia się na obserwacji syna, którego w twórczości artysty Artmajeur nie ma.
Dlaczego jest to sztuka uliczna? Sztuka uliczna to ekspansywna i dynamiczna forma sztuki, która zmieniła krajobrazy miejskie na całym świecie. Zrodzona z ruchu graffiti i zyskująca na znaczeniu pod koniec XX wieku sztuka uliczna obejmuje różnorodne techniki, media i tematy, często charakteryzujące się publiczną dostępnością i zaangażowaniem w kwestie społeczne i polityczne. Artyści zajmujący się tą formą sztuki wykorzystują różne techniki i materiały, w tym farby w sprayu, szablony, naklejki, plakaty i instalacje. Takie sposoby realizacji pozwalają na szybkie i często tymczasowe tworzenie dzieł, co jest istotne w stale zmieniającym się środowisku miejskim. Sztuka uliczna porusza szeroki zakres tematów, od praw człowieka po sprawiedliwość społeczną, od środowiska po politykę. Wiele prac odzwierciedla aktualne problemy i ma na celu pobudzenie refleksji i debaty. Niektórzy artyści, jak Banksy, są znani ze swojego krytycznego i satyrycznego podejścia, kwestionującego normy społeczne i polityczne. Jak już opisano, rozpoznajemy kilka aspektów Renesansu 2 Kassima Baudry'ego, których celem jest uwzględnienie osobliwości technicznych i tematycznych, począwszy od graffiti, przez wspomniane wcześniej szablony, aż po Dziewicę Maryję. Nie po raz pierwszy sztuka uliczna wyraża się w kontekście religijnym, czego dowodem są rozsiane po Rzymie dzieła Maupala, mające na celu uwiecznienie Papieża jako superbohatera, czy słynna szopka Banksy'ego zatytułowana Blizna Betlejemska. Cel jest zawsze ten sam: pokazanie, jak sztuka uliczna może służyć jako platforma do kwestionowania i krytykowania przekonań i instytucji religijnych. Zawłaszczając symbole i motywy religijne, artyści uliczni podejmują dialog na temat roli religii we współczesnym społeczeństwie, poruszając kwestie władzy, moralności i sprawiedliwości społecznej. Wywrotowy charakter sztuki ulicznej pozwala na wyrażanie odmiennych głosów i alternatywnych perspektyw, przyczyniając się do toczących się debat na temat wiary, duchowości i kondycji ludzkiej. Dlatego ten kontekst może skłonić nas do spojrzenia nowymi oczami na Dziewicę Kassima Baudry'ego, interpretując ją jako najbardziej transgresywną wersję Madonny, opiekunki wszystkich artystów ulicznych na całym świecie.
Dlaczego sztuka uliczna jest popularna wśród kolekcjonerów? Sztuka uliczna staje się coraz bardziej popularna wśród kolekcjonerów z kilku powodów, począwszy od popularności wybitnych artystów, takich jak Banksy, po prowokacyjne i współczesne tematy, które eksploruje. Do sukcesu sztuki ulicznej wśród kolekcjonerów niewątpliwie przyczyniło się przede wszystkim pojawienie się znanych artystów miejskich: Banksy swoimi wywrotowymi i skłaniającymi do myślenia dziełami zyskał szerokie uznanie, a jego anonimowość połączona z odważnymi wypowiedziami na tematy społeczne wyniósł go do rangi ikony kultury. Mówiąc bardziej ogólnie, tendencja sztuki ulicznej do poruszania aktualnych problemów społecznych, politycznych i kulturowych czyni ją szczególnie fascynującą, w przeciwieństwie do tradycyjnych form sztuki, które często mogą wydawać się zbyt oderwane od współczesnej rzeczywistości. Tematy takie jak sprawiedliwość społeczna, aktywizm na rzecz ochrony środowiska, polityka tożsamości i życie miejskie silnie odbijają się echem wśród opinii publicznej, skłaniając kolekcjonerów do poszukiwania dzieł, które przemawiają do ich osobistych wartości i przekonań. Co więcej, z natury buntowniczy i antyinstytucjonalny charakter sztuki ulicznej zwiększa urok tej artystycznej ekspresji, ponieważ artyści uliczni często działają poza granicami tradycyjnego świata sztuki, omijając galerie i muzea, aby bezpośrednio wchodzić w interakcję ze społeczeństwem w środowiskach miejskich. To wyzwanie dla tradycyjnych norm artystycznych i granic instytucjonalnych nadaje sztuce ulicznej poczucie autentyczności i autentyczności, które rezonuje ze stale rosnącą publicznością poszukującą dzieł kwestionujących status quo.
Sztuka abstrakcyjna
KOMPOZYCJA 24. ŚWIATŁO (2024) Malarstwo Sergija Dekalyuka
Opis pracy: Nic z tego, co widzimy, nie jest w stanie doprowadzić nas do bezpośredniej konfrontacji z rzeczywistością, z wyjątkiem tej powiązanej z doświadczeniem znaku. Pomyśl o Sergiju Dekalyuku, który malował i „bazgrał” przy pomocy światła Composition 24, aby połączyć przypadkowość, dokładność, kalkulację i spontaniczność gestu: wszystko to musi dać spójny, harmonijny i przyjemny dla oka efekt , nie czerpiąc inspiracji z piękna rzeczywistości. Rezultatem jest kompozycja, która czasami przypomina mi graffiti Basquiata, innym razem przykłady Willema de Kooninga i Franza Kline’a, wszystkich przedstawicieli ekspresjonizmu abstrakcyjnego.
Dlaczego jest to ekspresjonizm abstrakcyjny? Ekspresjonizm abstrakcyjny pojawił się w połowie XX wieku, aby podkreślić spontaniczną i gestyczną ekspresję oraz eksplorację wewnętrznej psychiki artysty. W swej istocie ekspresjonizm abstrakcyjny odrzucił ideę sztuki jako zwykłej reprezentacji rzeczywistości zewnętrznej i zamiast tego skupił się na przekazywaniu wewnętrznych doświadczeń, emocji i podświadomych myśli artysty. Malarze starali się wyrazić swój wewnętrzny niepokój, niepokój i egzystencjalne obawy poprzez dynamiczne i wyraziste malowanie pędzlem, odważne kolory i nieprzedstawiające formy. Techniki stosowane przez artystów ekspresjonistów abstrakcyjnych były bardzo zróżnicowane, ale powszechnie obejmowały spontaniczne pociągnięcia pędzlem, kapanie lub wylewanie farby na płótno oraz użycie niekonwencjonalnych narzędzi do manipulacji farbą. Metody te pozwoliły im stworzyć dzieła głęboko osobiste i naładowane emocjonalnie, które kładły nacisk na proces twórczy w równym stopniu, jak na produkt końcowy. To, co jest opisane, odnaleźć można w twórczości wspomnianego już artysty Artmajeur, nastawionego wyłącznie na działanie poprzez swój emocjonalny i intuicyjny ślad, aby wydobyć swoje subiektywne doświadczenie, odsłonić i podzielić się z widzem zawartością jego psychiki.
Dlaczego sztuka abstrakcyjna jest popularna wśród kolekcjonerów? Ekspresjonizm abstrakcyjny jest formą sztuki abstrakcyjnej. Ten ostatni reprezentuje styl powszechnie ceniony przez kolekcjonerów, ponieważ odbiega od rzeczywistości i tym samym wykracza poza bardziej podatne na przejściowe mody figuratywizmu. W rezultacie wkracza się do wszechświata, w którym kolory i znaki są jedynymi elementami, które się liczą i zawsze są w stanie idealnie dopasować się do nowoczesnego i energetycznego wystroju naszych współczesnych domów. Ta swoboda interpretacji i ekspresji pozwala kolekcjonerom znaleźć dzieła, które doskonale integrują się z ich otoczeniem, dodając odrobinę żywości i dynamiki do domowych przestrzeni. Co więcej, abstrakcja oferuje szeroką gamę interpretacji i znaczeń, dzięki czemu kolekcjonerzy mogą znaleźć obrazy w pełni odzwierciedlające ich osobiste upodobania, pobudzające ich wyobraźnię i kreatywność. Wreszcie zdolność abstrakcji do wywoływania emocji i wrażeń bez konieczności przedstawiania konkretnych obiektów lub scen czyni ją atrakcyjną dla tych, którzy pragną dzieł sztuki, które mogą stymulować zarówno umysł, jak i duszę, wykraczając poza powierzchowność.
Portret
VANESSA (2023) Obraz Adeline Dutel
Opis: Portrety mogą być mniej lub bardziej wiernymi przedstawieniami modela, jednak w każdym przypadku starają się uchwycić jego istotę, postawę i wnętrze, przyjmując kształt na różnych podłożach, z poszanowaniem najróżniejszych technik i stylów. W przypadku Vanessy twórczość Dutel przybiera formę „realistycznego” portretu, którego kontury kształtują kobiecą twarz. Tym, co wykracza poza prostą narrację figuratywną, jest podpórka, na której ukazana jest kobieta, wykonana z różnych warstw papieru, wyglądająca nieregularnie i przybierająca wygląd mnóstwa blisko rozmieszczonych róż. Wybór ten wyjaśnia własnymi słowami artysta na łamach Artmajeur, który wyznaje: „Lubię pracować z różnymi mediami; każdy materiał niesie ze sobą własną historię, głębię i niepowtarzalność. Ta seria bibułkowych kwiatów jest szczególnie interesująca ze względu na ulgę, jaką przynosi do twarzy i różne interpretacje portretu w zależności od tego, gdzie na niego spojrzysz.”
Dlaczego portrety są popularne wśród kolekcjonerów? Gatunek portretu niezmiennie cieszy się dużą popularnością wśród kolekcjonerów, a ten trwały urok można przypisać ponadczasowej fascynacji samym człowieczeństwem. Sercem portretu jest przedstawienie ludzi – ich istoty, emocji i samego istnienia. Dla jednostek ludzka postać, ze swoją złożonością i niuansami, pozostaje niewyczerpanym źródłem intryg i zainteresowań. Niezależnie od tego, czy uchwycą ulotny wyraz radości, chwilę introspekcji, czy ciężar nagromadzonych doświadczeń, portrety mają moc wywoływania u widzów empatii, połączenia i kontemplacji. To właśnie głębokie połączenie z ludzkim doświadczeniem sprawia, że portret jest wiecznie aktualny i wciągający. Tak naprawdę od czasów starożytnych cywilizacji artyści wszystkich epok starali się uchwycić istotę człowieczeństwa poprzez portrety, uwieczniając jednostki i ich historie dla przyszłych pokoleń. Możemy więc stwierdzić, że: tak długo, jak istnieje ludzkość, sztuka portretu będzie nadal urzekać i inspirować, służąc jako lustro naszej wspólnej egzystencji, składając hołd pięknu i złożoności ludzkiego ducha.
Krajobraz
FALAISES DE SEVEN SISTERS, SUSSEX, Wielka Brytania (2023) Malarstwo Laurenta Gilberta
Opis: Pejzaż Gilberta przedstawia wybrzeże z wysokimi klifami, ale o mocno ekspresjonistycznych kolorach, gotowych do oderwania się od rzeczywistości, zabarwienia nieba emocjami, czyniąc je czarnym, podczas gdy piasek staje się fioletowy, a morze pozostaje błękitne. Następnie pojawia się tytuł dzieła, który ponownie łączy nas z prawdą, gotowy ujawnić to, co zostało przedstawione: Siedem sióstr, szereg kredowych klifów z widokiem na kanał La Manche, położonych w South Downs w East Sussex, pomiędzy miastami Seaford i Eastbourne w południowej Anglii. Cieszą się one tak dużą popularnością, że znalazły zastosowanie w produkcjach filmowych czy telewizyjnych, np. w „Białych klifach w Dover”. Niemniej jednak klify pozostały stosunkowo nietknięte przez działalność człowieka i wykazują ciągłą, całkowicie naturalną erozję.
Dlaczego krajobrazy są popularne wśród kolekcjonerów? Przede wszystkim na myśl przychodzi mi sukces impresjonizmu, niezwykle znanego nurtu, znanego szczególnie ze swoich pejzaży, tworzonych przez malarzy malujących w plenerze. W związku z tym mogę postawić hipotezę, że wielu kolekcjonerów docenia ten gatunek właśnie dlatego, że wyobrażają sobie malarzy pejzażystów na podobieństwo brodatego Moneta, z których każdy w zabawny sposób pragnie uchwycić przyrodę w plenerze, być może nawet podczas deszczu lub burzy. Dodaję do tego, co właśnie powiedziano, najstarsze ideały romantyczne, mające na celu poszukiwanie pociechy w sztuce pejzażu, czyli środka umożliwiającego kontakt człowieka z pięknem i wspaniałością natury. Do tego wszystkiego dochodzi nieodłączna od widza chęć przygody i eksploracji, a także chęć zobaczenia znajomych krajobrazów realizowanych za pomocą pędzla, zdolnych do przechowywania wspomnień. Tak rodzą się wizualne przypomnienia ukochanych miejsc, pomyślane także jako przeciwstawienie się szalonemu i zurbanizowanemu światu, od którego sztuka często pozwala nam uciec.
Olimpia Gaia Martinelli
