Expressionism •
6 minut czytania
„Nigdy nie było epoki bardziej spustoszonej przez rozpacz, przerażenie, śmierć. Nigdy na świecie nie zapanowała więcej grobowej ciszy. Nigdy człowiek nie był mniejszy. Nigdy nie był bardziej niespokojny. Radość nigdy nie była bardziej nieobecna, a wolność bardziej martwa. A oto wyjąca rozpacz: człowiek woła o swoją duszę, z naszych czasów wznosi się pojedynczy krzyk udręki. Również sztuka krzyczy w ciemności, wzywa ratunku, przywołuje ducha: to jest ekspresjonizm”.