Wat deed je besluiten om kunstenaar te worden? Wat is jouw pad?
Het was het bezoek, in 2001, van een persoonlijke tentoonstelling van de Amerikaanse kunstenaar van Letse afkomst Mark Rothko die mijn leven markeerde. Zijn werk had een kracht die nog nooit bij een andere schilder was gevonden. Als lid van de abstract expressionistische beweging was Rothko in staat om kleuren in te voeren, ze te laten spreken, een dialoog aan te gaan en te trillen en de ziel van de toeschouwer te raken. Zelf schreef hij: "Ik denk dat kleur, geholpen door licht, een relatie aangaat met de ziel en onverwachte emotionele gevolgen met zich meebrengt". En sindsdien heb ik altijd gedacht dat zijn onderzoek verdieping verdiende. Deze werken bleven in mijn gedachten gegrift en een paar jaar later besloot ik eindelijk uit te zoeken wat er achter zijn schilderijen zat. En zo begon ik in 2015 regelmatig te schilderen, analyseren, testen en leren. Sindsdien heeft mijn kunst als rode draad vooral de zoektocht naar kleuren, hun relatie, hun energie en hun relatie met gebaren, vormen en verhoudingen, met de duidelijke intentie om het hart diep te raken. en de geest van de toeschouwer. Een paar maanden nadat ik begon, voelde ik mijn beroep als architect getransformeerd en kunst vervulde me meer en meer, totdat de kunstenaar werd geboren. Dus besloot ik mezelf een artiestennaam te geven, ook om deze belangrijke passage in mijn leven onuitwisbaar te markeren en om voor mezelf mijn nieuwe professionele pad te bevestigen: Patricia Ferro was de architect en Thia Path de kunstenaar. Tia Pat zoals mijn vijf Argentijnse kleinkinderen (mijn thuisland) me noemen met wie ik heb gespeeld en nog steeds speel ondanks hun leeftijd, maar met de toevoeging van de h na de T als eerbetoon aan Rothko. Pad betekent toevallig pad in het Engels, een woord dat perfect dit nieuwe pad van mij vertegenwoordigt. Een voortdurend evoluerend pad.
Wat zijn de 3 aspecten die jou onderscheiden van andere artiesten?
Het is moeilijk te zeggen dat ik anders ben dan andere artiesten, omdat we met zovelen zijn en natuurlijk vind ik sommige dingen met sommigen gemeen. Ik zou echter kunnen zeggen dat mijn kunst twee fundamentele aspecten heeft: spontaniteit en eerlijkheid. Ik schilder niet volgens een vastomlijnd plan, maar de kleuren leiden mij. Als ik voor het doek sta, kies ik dan in eerste instantie de kleuren, of moet ik zeggen dat de kleuren mij kiezen? Ik weet het niet. Het is een magisch moment, wanneer ik me laat leiden door de kleuren, ik ze over elkaar heen leg en zo ontstaan duizend tinten. Door mijn hand vrij te laten, nemen de gebaren het over en blijven aquarellen, acryl, olieverf, pastel en zwarte inkt op het doek. Mijn schilderkunst is direct en spontaan, er zijn geen modellen, maar ik ontdek alles terwijl ik werk. Het weerspiegelt volledig mijn gemoedstoestand. Af en toe worden de lijnen iets figuratiefs, maar nooit realistisch. Ik schilder wat in mij is. Ik schilder gevoelens, ervaringen, herinneringen. De kleuren roepen me op en vragen om op het canvas gedragen te worden. In feite is het alsof de kleuren een symfonie spelen, zoals een kunstcriticus me een "muzikant van kleuren" noemde. Soms gebruik ik materialen die ik aan elkaar lijm, zoals papier, pagina's uit gelezen boeken, zand, stoffen. Het oog veegt daarom over het doek, draait, stopt waar het de combinatie ontdekt die bij zijn stemming past, gaat dan verder ..., alsof het een dans is. Het zijn schilderijen van contemplatie en reflectie. Ze zijn uitstekend onder het genot van een goed glas wijn. Een laatste, zeer belangrijk aspect is licht, waarmee ik als architect altijd heb gewerkt. Mijn werken veranderen ingrijpend, of het licht nu natuurlijk, kunstmatig, direct of indirect is. Het is vaak alsof je een ander schilderij ziet, afhankelijk van het licht dat je ontvangt. Zoals Rothko zei: "Ik denk dat kleur, geholpen door licht, verbonden is met de ziel en tot onverwachte emotionele gevolgen leidt." Daarom adviseer ik mijn klanten altijd om ze te positioneren volgens het type licht dat ze ontvangen. Ik stel vaak de beste verf voor, afhankelijk van de omgeving waarin deze wordt weergegeven. Ik vraag mijn verzamelaars altijd, als ze ver weg zijn, om me foto's te sturen van de ruimte die ze willen inrichten en ik maak fotomontages, waarbij ik verschillende oplossingen voorstel. Als ze in de buurt zijn, ga ik er persoonlijk heen en brengen we ook de werken.
Waar komt je inspiratie vandaan?
Kleuren zelf. Er zijn dagen dat ik ook met het gebaar begin. Ik zet de muziek aan, sluit mijn ogen en begin een enkele lijn te tekenen. Soms met mijn rechterhand, soms met mijn linkerhand. Ik kies de kleuren en ik begin. En dan gaat alles vanzelf. Er komt een tijd dat ik voel dat het werk moet rusten, tot rust moet komen. Hij kan daar een dag, een week of zelfs een maand blijven. En het begint opnieuw met wraak. Kleuren en merken vullen elkaar langzaam aan. Ik kijk vaak minutenlang naar het bord en na een tijdje besef ik wat er ontbreekt. Kleuren kunnen overeenkomen of tegengesteld zijn. Ik hou van de complementaire kleuren omdat ze op het canvas worden gevoeld. Het is een constante ontdekking.
Vertel ons over het ontwerp van uw werken. Heb je lang voorbereidend werk of is het spontaan?
Ik heb deze vraag al gedeeltelijk beantwoord. Mijn kunst is vooral spontaan en instinctief. Soms zie ik ergens combinaties van kleuren, het kan een advertentie zijn, een schilderij, een object, een kledingstuk en ik denk dat ik met deze kleuren zou willen werken, alsof ze bij mij resoneren. Bij andere gelegenheden is het de muziek die me inspireert. En als ik dan begin, is alles getransformeerd. Mijn kleuren zijn nooit scherp, maar ze ontmoeten elkaar en creëren duizenden andere kleuren en sluiers. Op andere momenten werk ik het liefst alleen met koele kleuren, maar altijd met een warme kleur en vice versa. Ten slotte, en in de meeste gevallen, is er de kracht en kracht van zwart. Een aanwezigheid die het werk totaal verandert. Sinds kort werk ik met fluorescerende kleuren, prachtig!
Wat wil je met je werk laten zien?
Dat leven met kunst de kwaliteit van leven verbetert. Wat ik zo leuk vind aan mijn schilderijen is dat ze je uitnodigen om even stil te staan, even uit de realiteit te stappen en te verdwalen in de kleuren. Ik wil dat mijn schilderij langzaam inwerkt, ik wil dat de kleuren de ziel van de kijker raken, ik wil dat hij licht en energie brengt in zijn omgeving en in zijn leven.
Gebruik je ongebruikelijke technieken of materialen in je werk?
Het is tegenwoordig moeilijk om over ongebruikelijke materialen te praten, omdat je van alles kunst kunt maken. Ik schilderde met olie, pastel, acryl, stiften, inkt, krijt, aquarellen, maar ik kan ook zand, bladgoud, stof, draad, karton gebruiken. Ik heb bijvoorbeeld ook een toilet geschilderd voor een theatervoorstelling en ik moet zeggen dat het een prachtig stukje pop art is geworden. Ik werk zowel op canvas als op papier, juist omdat het merkteken dat je op beide achterlaat zo verschillend is.
Heb je een voorkeursformaat? Waarom ?
Ik begon met kleine werken, maar nu geef ik de voorkeur aan grote formaten. Ik hou echt van het formaat van 100x120cm, want afhankelijk van hoe je het ophangt, neemt het de ruimte op een andere manier in beslag. Bijna al mijn abstracte werken zijn op de achterkant gesigneerd omdat ze kunnen worden geretourneerd. Ik hou van de mogelijkheid om de oriëntatie van mijn werken te kunnen veranderen, omdat ze anders worden. Ik heb ook een interessante serie van 50x50 vierkante werken, waarvan sommige een tweeluik vormen, terwijl andere naast elkaar kunnen worden geplaatst en op zichzelf een dialoog kunnen creëren.
Welke moeilijkheden kom je tegen in je werk?
Soms heb ik een vorm in mijn hoofd en wil ik die schilderen, maar als ik in het atelier kom, realiseer ik me dat het beter is om lichaam en geest erover te laten praten - hetzelfde. Een ander merkwaardig iets, hoewel ik niet kan zeggen dat het een moeilijkheid is, is wanneer mensen me de betekenis van het schilderij vragen. Ze vertellen me, ik vind het erg leuk, maar ik begrijp het niet! Ik weet zeker dat je kunst niet hoeft te begrijpen om het te waarderen. Als een schilderij je aandacht trekt en je bevalt, is het voorbij, het heeft je geraakt, zoals wanneer je verliefd wordt. Deze kleuren spraken je aan en gaven je de energie waar je naar op zoek was. En het is altijd de waarnemer die moet analyseren waarom. Een beetje zoals Sigmund Freud toen hij de dromen van zijn patiënten analyseerde.
Hoe werk jij? Thuis, in een gedeelde of privé studio?
Ik heb mijn persoonlijke studio in een straat in het historische centrum van Piacenza, tegenover het oudste restaurant van de stad. Met mijn buurvrouw gaan we vaak koffie drinken in de Mariuccia-bar. Dan lopen mensen langs en stoppen om te kijken, vragen ... de kleuren zijn erg in het oog springend. Het is erg mooi. Nu de afmetingen van de werken steeds groter worden, begin ik ruimte tekort te komen, dus ik denk erover op zoek te gaan naar iets groters. Ik geef ook lessen in mijn studio die ik RilassArte noem, waar ik mensen leer hoe ze de kunstenaar in hen naar boven kunnen halen, met behulp van verschillende leuke en ontspannende technieken, zoals ik op de middelbare school doe met mijn studenten. , waar ik kunst en beeld geef.
Moet je voor je werk als kunstenaar veel reizen?
Tot nu toe heb ik veel gereisd als architect of toerist en dit zie je terug in mijn schilderijen. Ik krijg nu verschillende uitnodigingen van met name Europese galerieën. Dus na de pandemie hopen we te hervatten.
Wat is de mooiste tijd van je carrière?
Ik denk dat het, net als alle kunstenaars, geweldig is als je kunst wordt gewaardeerd en je je kunstwerken verkoopt. Het is ook mooi als je ziet dat jouw werk zijn plek heeft gevonden in ITS. Voor nu kan ik zeggen dat alle tijd die ik besteed aan het maken en promoten van mijn kunst een geweldige tijd is. Maar ik wil denken dat de beste tijd nog moet komen.
Hoe zie je jezelf over tien jaar werken?
Ik zou graag aanwezig willen zijn in verschillende privécollecties in veel landen (voorlopig ben ik alleen aanwezig in 8) en in galerijen over de hele wereld. Ik wil graag exposeren in mijn land van herkomst, Argentinië. En waarom niet, in een museum. Uit de galerijen merk ik dat het publiek dat mij het meest online volgt, overwegend Europees en Noord-Amerikaans is, hoewel mijn werken ook heel goed in Zuid-Amerikaanse en Oosterse omgevingen zouden kunnen passen. Als je met kleur werkt, werk je met iets universeels.
Waar ben je momenteel mee bezig? Ben je van plan om binnenkort je werken tentoon te stellen?
Ik werk parallel aan twee verschillende collecties. Een abstract, op canvas en van grote afmetingen, met overwegend koude kleuren en fluorescerende kleuren. En nog een op papier, 50x70 cm getiteld Altamira collection. Een collectie die herinnert aan de eerste tekenen van leven op onze planeet en die de dialoog tussen hen aangaat, alsof het een geheime boodschap is die moet worden ontcijferd. In november zal ik ook deelnemen aan een groepstentoonstelling in Milaan gewijd aan de Goddelijke Komedie, ter gelegenheid van de 700ste verjaardag van het overlijden van Dante Alighieri. Op dit moment heb ik echter een solotentoonstelling in de Grande Albergo Roma in Piacenza. De belangrijkste van de stad.
Als je een beroemd werk in de kunstgeschiedenis had kunnen maken, wat zou dat dan zijn?
Het is beslist een Rothko-schilderij.
Als je een beroemde artiest (dood of levend) zou kunnen uitnodigen voor een etentje, wie zou dat dan zijn?
Mark Rothko! Zonder twijfel.
Olimpia Gaia Martinelli
