Wat inspireerde je om kunst te maken en kunstenaar te worden? (gebeurtenissen, gevoelens, ervaringen...)
Tekenen zit al sinds mijn kindertijd in mijn bloed – het zit in mijn bloed. Ons huis stond vol met boeken over kunstgeschiedenis en ik kon er uren in bladeren, elk detail bestuderen en de sfeer ervan in me opnemen. Zelfs voordat ik 18 werd, wist ik al dat ik kunstenaar wilde worden. Ik ging naar een atelier dat studenten voorbereidde op toelating tot kunstacademies. Later meldde ik me aan bij de Kunstacademie van Kiev.
Wat is je artistieke achtergrond, welke technieken en onderwerpen heb je tot nu toe uitgeprobeerd?
Ik heb een klassieke kunstopleiding gevolgd aan verschillende instellingen in Oekraïne. Mijn pad begon met academisch tekenen en schilderen en evolueerde geleidelijk naar meer expressieve hedendaagse kunst. Door de jaren heen ben ik meer gaan experimenteren – zowel met materialen als met thema's. Ik werk met acryl, olieverf, grafiek, bladgoud, gemengde media en soms ook met kalligrafie. Mijn kunst richt zich op de vrouwelijke figuur, sensualiteit, belichaming en innerlijke vrijheid. Ik verken ook thema's als shibari, fysieke ervaring, ornamentiek en symboliek. Mijn werken zijn altijd een dialoog tussen vorm, emotie en betekenis.
Wat zijn de 3 aspecten die jou onderscheiden van andere kunstenaars en jouw werk uniek maken?
Sensualiteit en het vrouwelijk lichaam – In mijn werk onderzoek ik vaak het vrouwelijk lichaam als bron van macht, verlangen en mythologie, waarbij ik vulgariteit vermijd maar wel een diepe emotionele spanning behoud.
Geïmproviseerde lijnen – ik teken bijna zoals ik dans: intuïtief, waarbij ik de lijnen door beweging laat ontstaan zonder voorafgaande schetsen, wat een rauwe en persoonlijke energie creëert.
Een fusie van moderniteit en symboliek: ik gebruik oude beelden, ornamenten en motieven en interpreteer ze opnieuw in een hedendaagse context om nieuwe mythen te creëren.
Waar haal je je inspiratie vandaan?
Alles wat er om me heen gebeurt, beïnvloedt de thema's van mijn werk. De interessante mensen die ik ontmoet, worden vaak onderdeel van mijn kunst. Ik word geïnspireerd door vrije, open en eerlijke mensen – ik zie hun aanwezigheid door lijnen, ik voel hun energie en blik, en ik vertaal dat naar het doek. Ik bestudeer ook graag de werken van oude meesters zoals Gustav Klimt, Raphael en William Morris – hun invloed is terug te zien in mijn creaties.
Wat is je artistieke aanpak? Welke visioenen, sensaties of gevoelens wil je bij de kijker oproepen?
Mijn aanpak is intuïtief, emotioneel en diep verbonden met het lichaam. Ik werk vaak zonder schetsen, waardoor vorm en lijn tijdens het proces ontstaan. Ik wil dat de kijker de aanwezigheid van het lichaam voelt – de aanraking, de spanning of de tederheid. Mijn kunst spreekt een taal die verder gaat dan woorden, door de energie van een blik, een pose, een lijn. Ik streef ernaar een ruimte te creëren waar de kijker zijn eigen verlangens, dromen, schaamte of gevoel van vrijheid kan ervaren.
Hoe verloopt het ontstaansproces van jouw werk? Spontaan of met een lange voorbereiding (technisch, geïnspireerd door kunstklassiekers of andere)?
Vaak ontstaat het idee tijdens het proces zelf – door actie, interactie met mensen, een blik, de manier waarop licht het lichaam raakt, of de rondingen van een figuur. Ik werk met levende modellen – zij poseren voor me en ik vorm de vorm alsof ik met klei aan het boetseren ben, op zoek naar expressie, flow en innerlijke spanning. Dan begint de creatieve fase: ik schets in Procreate, werk met referenties, maak collages, voeg elementen toe en combineer ze – en pas dan ga ik over op het doek. Bij grafisch werk is het proces anders: ik pak gewoon papier en begin intuïtief te tekenen, waarbij ik me overgeef aan de indrukken. Vaak weet ik niet wat het eindresultaat zal zijn – ik begin tijdens het proces elementen toe te voegen om de compositie in balans en structuur te brengen.
Gebruikt u een bepaalde werktechniek? Zo ja, kunt u die uitleggen?
In mijn schilderijen gebruik ik verschillende technieken, afhankelijk van de periode en de sfeer van de serie. Zo heb ik in mijn werken uit 2018 achtergronden gemaakt met vloeibare acrylverf en vervolgens de figuren erbovenop geschilderd met donkere lijnen, waarbij ik geleidelijk highlights en accenten toevoegde. In 2024 werkte ik met een techniek die was geïnspireerd op de iconenschilderkunst: ik bouwde de achtergrond op met gestructureerde lijnen om het schilderij volume te geven, bracht bladgoud aan en gebruikte olieverf op de lichamen van de figuren.
In mijn werk vloeien de achtergrond, het ornament en de tekeningen op het lichaam altijd in elkaar over – soms vormen ze bloemen op de huid, net als tatoeages.
In mijn grafische werk werk ik graag met inkt en antieke kroontjespennen – ik geniet ervan hoe de imperfectie van de lijn de precisie verstoort. In zowel schilderkunst als grafische vormgeving voeg ik vaak bladgoud toe aan het einde – voor mij is het niet alleen een decoratief element, maar ook een symbolische, stralende laag.
Over het algemeen vind ik het leuk om te experimenteren met technieken en er steeds weer iets nieuws aan toe te voegen.
Zijn er innovatieve aspecten in je werk? Kun je ons vertellen welke?
De innovatie in mijn werk zit niet zozeer in de technologie, maar in de manier waarop ik inhoud, vorm en aanpak combineer. Ik verken thema's die vroeger vaak als taboe werden beschouwd: belichaming, erotiek, shibari en vrouwelijke sensualiteit – maar ik presenteer ze subtiel, met diep respect voor het lichaam en de emoties. Het is ook innovatief hoe ik traditionele elementen, zoals bladgoud en ornamentele motieven, combineer met een eigentijdse visie op het figuur.
Ik gebruik modellen als ‘levende sculpturen’ waarmee ik intuïtief werk. Vaak documenteer ik het performatieve proces en transformeer ik het later in schilderijen.
De voorbereidingsfase lijkt vaak op een optreden op zich, wat me enorm inspireert. Ik beschouw de foto's van het proces steeds meer als betekenisvolle en integrale onderdelen van de creatieve handeling.
Is er een formaat of medium waar u zich het prettigst bij voelt? Zo ja, waarom?
Ik werk graag met verschillende technieken – ik beperk me niet tot één formaat of materiaal. Ik voel me echter het meest op mijn gemak als ik voldoende bewegingsruimte heb. Daarom werk ik graag op middelgrote en grote doeken. Ze stellen me in staat om met mijn lichaam te denken en lijnen vrij uit te drukken, bijna als dansen. Ik combineer schilderen en tekenen: acryl, olieverf, inkt en bladgoud. Elk medium opent nieuwe mogelijkheden en juist in de combinatie ervan voel ik de grootste creatieve vrijheid.
Waar maak je je werk? Thuis, in een gedeelde werkplaats of in je eigen atelier? En hoe organiseer je je creatieve werk in die ruimte?
Ik werk in mijn atelier, dat ook deel uitmaakt van mijn huis. Het is een intieme en zeer persoonlijke ruimte waar ik me vrij voel. Alles hier is doordrenkt met kunst – onafgemaakte werken, schetsen aan de muur, verf op mijn schort en sporen van aanraking op elk oppervlak. Mijn atelier biedt ruimte voor grote doeken (en het worden er steeds meer!) en voor grafisch werk.
Ik heb een grote tafel waar ik met mijn computer werk, digitale schetsen maak en grafische werken teken. Mijn verf en palet zijn ook altijd binnen handbereik. Ik heb een kat die nieuwsgierig is naar alles – vooral naar het moment waarop ik bladgoud aanbreng. Hij zit ernaast, gebiologeerd door de gouden reflecties.
Mijn studio bevindt zich in de oude binnenstad van Barcelona. Een keer per jaar neem ik deel aan de Open Studio Dagen in Barcelona en stel ik mijn deuren open voor nieuwe bezoekers.
Reist u vanwege uw werk vaak naar nieuwe verzamelaars, beurzen of tentoonstellingen? Zo ja, wat brengt het u?
Toen ik net begon, reisden mijn schilderijen zonder mij de wereld rond. In 2013 bezocht ik voor het eerst een internationale tentoonstelling in levende lijve: de International Ukrainian Art Exhibition in de Artpeople Gallery in San Francisco. De burgemeester van de stad steunde me financieel, en toen besefte ik hoe belangrijk het is voor de kunstenaar om aanwezig te zijn – om over zijn of haar werk te praten, zijn of haar verhaal te delen en direct contact te leggen met verzamelaars en kijkers.
Sindsdien reis ik regelmatig – ik neem deel aan internationale tentoonstellingen, kunstfestivals en galerieopeningen in verschillende landen. Tijdens de pandemie vond mijn solotentoonstelling plaats in het Bangkok Centre for Contemporary Art, maar ik kon er niet bij zijn. De organisatoren drukten een levensgrote uitsnede van mij af, zodat mensen er foto's van konden maken.
Onlangs ben ik teruggekeerd van het Seattle Erotic Art Festival – de grootste erotische kunsttentoonstelling ter wereld, die kunstliefhebbers van over de hele wereld samenbrengt. Voor mij zijn zulke evenementen niet alleen een kans om mijn werk te tonen, maar ook een kans om nieuwe verzamelaars te ontmoeten, betekenisvolle connecties op te bouwen en energie uit te wisselen met curatoren, galeriehouders en het publiek. Deze ervaringen verrijken mijn artistieke praktijk altijd en openen nieuwe richtingen.
Hoe denk je dat jouw werk en jouw carrière als kunstenaar zich in de toekomst zullen ontwikkelen?
In de toekomst droom ik van een eigen studio – een ruimte waar ik me geen zorgen hoef te maken over het spetteren van verf op de vloer of muren, waar ik vrij aan grote werken kan werken en voldoende opslagruimte heb voor mijn grafische werk. Momenteel is het in Barcelona moeilijk om zowel huisvesting als een studio te betalen, dus werk ik vanuit huis. Ik woon hier nu drie jaar – ik ben er in 2022 naartoe verhuisd toen Rusland Oekraïne binnenviel en mijn thuisland begon te bombarderen.
Professioneel zoek ik naar nauwere samenwerkingen met galerieën, zodat ik me volledig kan richten op het creëren van kunst. Mijn doel is om minder energie te steken in logistiek en administratie en me in plaats daarvan volledig te wijden aan het creatieve proces.
Wat is het thema, de stijl of de techniek van uw laatste artistieke productie?
Mijn nieuwste werken — Celebrate Every Curve en Permission to Be Beautiful (118×89 cm, 2025) — zijn een visueel manifest van lichaamsacceptatie en de toestemming om jezelf te zijn zonder excuses. Deze werken zijn ontstaan uit gesprekken met vrouwen, uit mijn eigen ervaring en uit een verlangen om schoonheid terug te geven aan het lichaam — schoonheid zoals die werkelijk is: levend, imperfect en vrij.
In Celebrate Every Curve gebruik ik het motief van een gordijn – niet om te verbergen, maar om te onthullen wat de maatschappij ons heeft geleerd te verbergen. Rafaël opende ooit gordijnen voor goden en heiligen – hier opent het zich om iets heiligs in zichzelf te onthullen: het ware, levende lichaam.
Twee vrouwenfiguren, gewikkeld in delicate linten, benadrukken hun fysieke verschijning. Hun gezichtsuitdrukkingen spreken niet van schaamte, maar van het pure genot van het bestaan – zichzelf zijn, leven in hun lichaam zonder angst. Op de achtergrond suggereren wazige gezichten toeschouwers, een oordelende menigte of symbolen van sociale controle – maar deze blikken hebben geen macht meer. De heldinnen verbergen zich niet, verontschuldigen zich niet en voelen geen schaamte.
Ik raakte geïnspireerd door de filosofie van Michaela Stark: elke plooi is een verhaal, elke ronding is kunst en elk deel van het lichaam verdient liefde. Ook werd ik geïnspireerd door Raphaels heilige benadering van het menselijk lichaam.
Deze schilderijen zijn gemaakt met gemengde technieken: olieverf, acryl, kalligrafie en gouden tekst. Ik werk met contrasten van licht en schaduw, en met geïmproviseerde lijnen die aanvoelen als een aanraking. Dit is mijn persoonlijke manifest: schoonheid die geen toestemming nodig heeft.
Kunt u ons vertellen over uw belangrijkste tentoonstellingservaring?
Iedereen voelt en kiest zijn of haar meest betekenisvolle tentoonstelling op zijn of haar eigen manier... Zo vond een van de belangrijkste tentoonstellingen in mijn leven plaats in mijn geboorteplaats, in het plaatselijke kunstmuseum. Een koffiebedrijf uit de hoofdstad, waarvoor ik verpakkingen had ontworpen, kwam naar de opening. Partners van een gastronomische boetiek serveerden wijn, een net geopend sushirestaurant trakteerde gasten op sashimi, een culinair kunstenaar serveerde zoete lekkernijen en een liveband trad ter ere van mij op. Vrienden kwamen uit verschillende hoeken van Oekraïne...
En wetende dat dit allemaal zou gebeuren, vroeg ik mijn partner ten huwelijk. In slechts drie dagen naaide ik mijn jurk, nam mijn zes maanden oude baby mee en gingen we naar de burgerlijke stand. Ik liet ze een krantenartikel zien waarin mijn portret de titel 'mijn man' droeg, en ze stemden ermee in om met ons te trouwen. Slechts drie mensen wisten het: mijn goede vriend, de broer van mijn man en mijn oudste zoon.
Op de dag van de opening van de tentoonstelling zijn we getrouwd en daarna meteen naar de show gegaan. Iedereen was onder de indruk.
Het was een heel emotioneel moment. Die tentoonstelling is heel speciaal, speciaal voor mij.
Maar professioneel gezien vonden enkele van mijn belangrijkste tentoonstellingen plaats in het Center Contemporary Art (CCAB) in Bangkok, op het Seattle Erotic Art Festival en op de Stroke Art Fair in München. Er zijn onderweg veel opmerkelijke tentoonstellingen geweest. Mijn creatieve pad beslaat 25 jaar – niet te kort, niet te lang.
En het spannendste moet nog komen.
Als je een beroemd werk uit de kunstgeschiedenis had kunnen maken, welk werk zou je dan kiezen? En waarom?
Ik zou niet het werk van iemand anders willen creëren. Ik heb diep respect voor de grote erfenis van de kunstgeschiedenis, maar ik geloof dat elke kunstenaar zijn eigen stem en unieke visie heeft.
Ik ben echter enorm geïnspireerd door de werken van Gustav Klimt, Raphael, Egon Schiele en Alphonse Mucha – hun gevoel voor lijn, ornament, licht en het menselijk lichaam spreekt me aan. Ik zou hun kunstwerken niet willen creëren, maar ik ben dankbaar dat ik via mijn eigen werk met hen in dialoog kan treden.
16. Als je één beroemde kunstenaar (levend of dood) voor het diner zou kunnen uitnodigen, wie zou dat dan zijn? Hoe zou je hem aanraden de avond door te brengen?
Ik zou Gustav Klimt uitnodigen. Niet voor een formeel diner, maar voor een rustige avond in het atelier – met een glas wijn en gesprekken over vrouwen, lijnen, ornamenten en goud. Ik zou graag zien hoe hij werkt, hoe hij het lichaam, de emotie en de stilte tussen de penseelstreken observeert.
We konden samen bij een doek zitten, gedachten delen zonder woorden – door middel van blikken, door middel van details – en de kunst voor ons laten spreken. En dan gingen we wandelen langs de zee, dronken we nog meer wijn en zwommen we naakt in het maanlicht. ☾
Olimpia Gaia Martinelli
| ArtMajeur Magazine
