Wat inspireerde je om kunstwerken te maken en kunstenaar te worden? (gebeurtenissen, gevoelens, ervaringen...)?
Ik heb altijd al deze weg willen bewandelen. Het leven besliste er anders over en pas nadat ik mijn 3 kinderen had grootgebracht, kon ik gedurende 3 jaar lessen olieverfschilderen volgen aan de kunstacademie van Douai (bij Rijsel) in de DERIC-werkplaats. Gelukkig heb ik het geluk dat ik een heel zeker oog heb voor tekenen, wat me enorm heeft geholpen in mijn carrière.
Wat is je artistieke achtergrond, de technieken en onderwerpen waarmee je tot nu toe hebt geëxperimenteerd?
Zoals ik al eerder zei, volgde ik olieverflessen van 2006 tot 2009. Daarna begon ik te exposeren in mijn regio en vervolgens in Parijs (Salon des Artistes Français in het Grand Palais, Salon des Peintres du Marais, Salon d'Automne) maar ook veel in het Oosten waar prachtige salons zijn zoals die van Lunéville, Vittel, Luxeuil, Thionville en Metz, enz... Ik heb prijzen gewonnen in deze salons die me ertoe hebben aangezet nog harder te werken om mijn techniek en mijn uiterlijk altijd te verbeteren. Onlangs bood de Zee-Art Gallery in Straatsburg me een samenwerking aan, wat ik doe sinds september 2022.
Wat betreft de techniek, het is olieverfschilderij en wat de onderwerpen betreft, was ik lange tijd geïnteresseerd in allerlei thema's, maar sinds ongeveer 2 jaar ben ik me weer aan het concentreren op het portret, of het nu de mens of het object is.
Wat zijn de 3 aspecten die jou onderscheiden van andere kunstenaars, waardoor jouw werk uniek is?
Ik hou erg van contrasten en ik werk ofwel in dikke lagen met een mes ofwel met vloeibare verf en spatten.
Ik gebruik vrij duidelijke contrasten van waarden of temperaturen.
Ik schilder gebieden "ongelijk" door druppels of andere "slips" en duidelijkere gebieden die ik behoud (vaak het gezicht) om de uitdrukking van het onderwerp te benadrukken en het oog naar het brandpunt te trekken.
Waar komt je inspiratie vandaan?
Het komt ongetwijfeld voort uit mijn dagelijkse werk, want het ene idee leidt tot het andere, enzovoort. Ik probeer ook graag nieuwe paletten of nieuwe technieken uit. Omdat ik een hekel heb aan routine, ben ik constant aan het experimenteren. Maar ik word ook geïnspireerd door mijn omgeving, daarom werk ik in series over terugkerende onderwerpen: "Urban Landscapes", "My Little Nanas", "Reflections on the passage of time"
Wat is jouw artistieke benadering? Welke visioenen, sensaties of gevoelens wil je oproepen bij de kijker?
De serie over "Urban Landscapes" stelt me in staat om een seizoen te benaderen dat ik leuk vind vanwege de schaduwen en de oogverblindende kleuren, de zomer.
Ik laat me vooral inspireren door Parijs, de lichtstad waar ik een deel van het jaar doorbreng. Sinds kort concentreer ik me op de mens in de stad en leg ik vluchtige momenten vast ("Urban Ballet", enz.), kleine alledaagse momenten (caféterrassen), soms met inkaderende individuen ("A summer break").
In de reeks over voertuigen merk ik dat ondanks alle inspanningen van de overheid om de auto terug te dringen, zijn plaats in ons dagelijks leven van kapitaal belang blijft. Of hij nu op gasolie, benzine, hybride of elektrisch rijdt, hij blijft aanwezig in ons dagelijks leven en vormt een integraal onderdeel van het decor. Ik heb ervoor gekozen om transportvoertuigen weer te geven (uitbreiding van het thema naar trams die een sterke comeback maken en naar Vespa's die specifiek zijn voor de jaren 50 en 60) op de manier van de ijdelheden van weleer, dat wil zeggen door slijtage, roest , gaten, verval. Net als wij trekken deze voertuigen gewoon voorbij, het verstrijken van de tijd is onvermijdelijk.
Tot slot laat ik me in de serie "Mijn kleine meisjes" inspireren door situaties die ik waarneem in de samenleving of in mijn entourage en die me na aan het hart liggen ("de uitverkorene" over het thema jaloezie, "de onsterfelijke over die van ijdelheid , enz.). Ik werk samen met mijn dochter, die als mijn model dient, om scènes te creëren die mijn werk ondersteunen. Ik gebruik regelmatig een paar symbolen die als leessleutels zullen dienen.
Het is een krachtig, lichtgevend schilderij gemaakt van contrasten dat niemand onverschillig laat.
Wat is het proces van het maken van je werken? Spontaan of met een lang voorbereidingsproces (technisch, inspiratie uit kunstklassiekers of anders)?
Mijn creatieve proces is erg instinctief. Ik heb een idee in mijn hoofd dat ik op het canvas krijt. Ik begin met het schilderen van een "ondervacht" om de waarden in feite te plaatsen. Ik laat het drogen en ik kom terug om de kleuren en de lichten te accentueren. Bij elke fase ga ik omhoog in het licht en specificeer ik de kleuren totdat het resultaat bij mij past. Ik laat de verf tussen elke laag drogen, daarom werk ik altijd op meerdere doeken. Het stelt me ook in staat om mezelf los te maken van het onderwerp en het opnieuw met frisse ogen te bekijken, waarbij de gebreken duidelijker naar voren komen. Als ik aan het werk begin, weet ik maar heel vaag hoe het eruit zal zien, ik pas me er echt aan aan en probeer het in elke fase te verbeteren.
Gebruik je een bepaalde werktechniek? Zo ja, kunt u dit toelichten?
Ik gebruik allerlei soorten gereedschap, penselen, spaters om mezelf uit te drukken. In mijn genretaferelen (my little girls) ontwikkel ik vooral de expressie van het onderwerp, de blik, een weerspiegeling van de ziel, gebruikmakend van een genuanceerd kleurenpalet, terwijl de omgeving energieker wordt geschilderd. Ik ga op dezelfde manier te werk in de andere series, maar ik gebruik felle kleuren die "ongelukken", vlekken, projecties veroorzaken, waardoor bepaalde precieze en nette delen overblijven.
Heb je een formaat of medium waar je het meest vertrouwd mee bent? Zo ja, waarom?
Ik geef veel de voorkeur aan de grote linnen canvasformaten die vrijere en levendigere gebaren mogelijk maken, maar wat betreft het precieze formaat, Figuur, Landschap of Zeegezicht, het is natuurlijk een functie van de compositie. Kleine formaten zijn voor mij moeilijker om mee te werken.
Waar produceer je je werken? Thuis, in een gedeelde werkplaats of in je eigen werkplaats? En hoe organiseer je in deze ruimte je creatieve werk?
Ik heb het geluk dat ik een grote werkplaats heb van zo'n 80 m2, wat eigenlijk een wintertuin is midden in het huis tussen de woonkamer en de keuken. Omdat het een glazen dak is, is het in de zomer erg warm en in de winter erg koud. Maar het is een plek waar ik permanent ben omdat ik een uitzonderlijke lichtkwaliteit heb (met te veel zon in de zomer!). In deze werkplaats heb ik een hoek waar ik schilder, een andere met een bank en fauteuils en een groot deel van de doeken hangt rondom. Het is ook een plek die mijn vrienden erg waarderen.
Brengt je werk je ertoe om te reizen om nieuwe verzamelaars te ontmoeten, voor beurzen of tentoonstellingen? Zo ja, wat levert het je op?
Ik reis zeer regelmatig naar Parijs of Oost-Frankrijk voor tentoonstellingen of beurzen. Het is altijd een groot genoegen om nieuwe kunstenaars te ontdekken, om oude weer te zien, om de organisatoren te ontmoeten en vooral de bezoekers die de tijd nemen om ons werk te komen bekijken en van wie we hun indrukken, hun commentaar verzamelen, want het is niet het komt niet vaak voor dat ze een andere lezing van het werk hebben en het is altijd heel interessant om het rechtstreeks te kunnen bespreken. De schilder bestaat alleen door de blik van de ander.
Hoe stel je je de evolutie van je werk en je carrière als kunstenaar in de toekomst voor?
Het is moeilijk voor mij om te zeggen hoe mijn werk zal evolueren, omdat het, zoals ik al zei, erg instinctief is, ik een hekel heb aan routine en de neiging heb om altijd nieuwe technieken uit te proberen, enz. Wat betreft mijn carrière als kunstenaar, zal ik doorgaan zolang ik kan, op mijn 45ste begonnen, voel ik me een “jonge schilder” en heb ik nog veel te zeggen.
Wat is het thema, de stijl of de techniek van je nieuwste artistieke productie?
Op dit moment maak ik portretten van vrouwen in 100x100 cm in olieverf. Dit zijn close-ups in mijn favoriete techniek.
Kun je iets vertellen over je belangrijkste tentoonstellingservaring?
Ik had veel zeer belangrijke tentoonstellingen in die zin dat elk van hen me in staat stelde om zelfvertrouwen te krijgen door de beloningen die ik kreeg. Het is een nogal subjectieve bezigheid en ik moet zeggen dat twijfel me voortdurend bezighoudt.
Ik had het geluk om op zeer prestigieuze plaatsen te exposeren, maar vooral om te gaan met een zeer selectieve jury (ik denk aan de Salon des Peintres de l'Armée in de Invalides) en wat geeft waarde aan de tentoonstelling, in mijn ogen , het wordt geaccepteerd door een jury die jou niet kent, die jou uitsluitend kiest op basis van de kwaliteit van je werk. Dit is het grootste teken van herkenning.
Als je een beroemd werk uit de kunstgeschiedenis had kunnen maken, welk zou je dan kiezen? En waarom ?
Het zijn er natuurlijk veel, maar ik moet zeggen dat als ik het vlot van de Medusa van Géricault had gemaakt, ik bijzonder trots zou zijn geweest! Het is een bewegend beeld van realisme, bij uitstek politiek en een humanistisch monument.
Als je één beroemde artiest (dood of levend) zou mogen uitnodigen voor een etentje, wie zou dat dan zijn? Hoe zou je hem aanraden de avond door te brengen?
Ik zal Yan Pei-Ming uitnodigen en ik zal hem vragen om deel te nemen aan een portret met 4 handen op een "miniatuur" van 150x150 cm in kleur aub!!
Olimpia Gaia Martinelli
| ArtMajeur Magazine
