Paul Laurenzi: Kunst is een ontsnapping

Wat inspireerde je om kunst te maken en kunstenaar te worden?

Als kind tekende ik veel. Voor mij was het een geweldige manier om te ontsnappen. Ik was geografisch geïsoleerd. Buiten de schoolrelaties had ik weinig contacten met anderen.

Ik vond het leuk om kunstboeken te bekijken. Ik voelde mij verbonden met deze beroemde kunstenaars die hun pad volgden. Als tiener tekende en creëerde ik veel superhelden. Ik was bijvoorbeeld fan van het tijdschrift Strange en van artiesten als Frazetta. Ik was al aangetrokken door deze esthetisering van lichamen en deze fantastische universums. Later, rond mijn twintigste, verliet ik het ouderlijk huis om het artistieke pad te volgen dat ik zo graag wilde.

Wat is je artistieke achtergrond, welke technieken en onderwerpen heb je tot nu toe uitgeprobeerd?

Ik begon eerst met acrylverf, omdat dit vrij snel droogde en werkte. Deze media beantwoordden aan de vraag van het moment, die al behoorlijk groot was. Het nadeel was dat ik de kleuren oppervlakkig vond: het was lastig om subtiele huidtinten te bereiken.

Ik besloot om te gaan schilderen met olieverf.

De overgang verliep niet zonder problemen. Mijn productiesnelheid is vertraagd. Dit nieuwe palet, rijker en uitgebreider qua tinten, sloot goed aan bij wat ik zocht.

De thema's die als eerste aan bod kwamen, waren nogal divers en leken mij commercieel gezien van weinig nut. Ik bewaar ze als souvenirs uit mijn begintijd.

In 1986 besloot ik mijn passie voor tekenen en schilderen na te jagen. Via verenigingen heb ik deelgenomen aan verschillende tentoonstellingen in Zuid-Frankrijk. Hierdoor kon ik vijf jaar later exposeren in een galerie in Marseille. Mijn schilderijen, waarop vrouwen staan afgebeeld, zijn vervolgens te zien in een eerste tentoonstelling met een groep kunstenaars, naast de werken van de eregast, Bernard BUFFET.

Het was een succes en markeerde voor mij de entree in de wereld van de galerieën als professioneel kunstenaar-schilder.

Ik word beïnvloed door de werken van Da Vinci, Vermeer, Toulouse-Lautrec, Manet, Klimt, Balthus en Dali. Ik verdiepte me ook in de Grieks-Romeinse mythologie - nimfen, faunen, etc. - en in de fantasiewereld van Jean Cocteau's film "Belle en het Beest", waarin de zachte vrouwelijke sensualiteit contrasteerde met de mannelijke dierlijkheid.

Daarna ben ik mij meer in de wereld van de erotiek gaan verdiepen. Dit universum opende voor mij de deuren van de Parijse galerie “Les Larmes d’Eros”. De tentoonstellingen waren een groot succes.

Via deze galerie ontmoette ik gevestigde kunstenaars in dit vakgebied, zoals Alex Varenne, Hubert de Lartigue, Jean-Pierre Ceytaire, Gilles Berquet…

Een tijdlang heb ik het abstracte pad bestudeerd.

Tegenwoordig richt mijn belangrijkste productie zich op de representatie van het vrouwelijke model. Ik onderzoek alle facetten ervan, 'wijs' of 'ondeugend', aan de hand van fantastische verhalen en verwijzingen naar andere erkende kunstenaars.

Ik denk niet dat ik kan zeggen dat mijn werk 'uniek' is. Uit de verschillende commentaren die ik hier en daar heb gelezen, herinner ik me dit: de gebruikte "old school"-techniek - het schilderen met olieverf - deed denken aan de Renaissance, Toulouse-Lautrec of Klimt, afhankelijk van de periode; erotische - zelfs pornografische - onderwerpen met een vleugje openhartigheid in de blik van de modellen, en ten slotte "niet-realistische" vrouwelijke personages, soms met buitenproportionele vormen.

Waar haal je je inspiratie vandaan?

Door de jaren heen heb ik mij gericht op het vrouwelijk lichaam. Mijn verbeelding nam het over van alledaagse taferelen. Mythologie en film zijn mijn eerste inspiratiebronnen. Toen werd ik aangetrokken door het brede thema erotiek. Ik heb het met grote nieuwsgierigheid en aandacht onderzocht.

'Inspiratie', dat is wat wij de creatieve impuls noemen, een groot mysterie, ontstaat ergens in de geest, maar je kunt het niet sturen, het is de inspiratie die zichzelf uitnodigt, of niet.

Wat is jouw artistieke aanpak? Welke visioenen, sensaties of gevoelens wil je bij de kijker oproepen?

Ik schilderde naar vrouwelijke modellen. Als man vind ik dit thema erg aantrekkelijk.

Indirect kan mijn benadering vertaald worden in een zekere openhartigheid in mijn visie op vrouwen: teder, gefascineerd of gefantaseerd. Ik heb altijd geschilderd zonder beïnvloed te worden door enige sociale of protestbeweging van het moment.

Ik verdedig de vrijheid van meningsuiting, vooral in de erotische schilderkunst, die een gemakkelijk doelwit is voor een preutsheid die ik beschouw als iets uit een ander tijdperk.

Dat de toeschouwer zich overgeeft en zijn onderbewustzijn kan bezoeken, dat hij geraakt wordt, dat dit kan leiden tot een uitwisseling of een debat, bijvoorbeeld tijdens een voorbeschouwing.

Wat ik hierboven al zei; en voegde daaraan toe dat mensen hun fantasieën volledig moeten kunnen waarmaken, waarbij uiteraard ook respect moet worden getoond voor de fantasieën van anderen. In sommige huidige en vroegere samenlevingen en culturen is dit niet toegestaan.

Hoe verloopt het maakproces van jouw werk? Is het spontaan ontstaan of is er een langdurig voorbereidingsproces aan voorafgegaan (techniek, inspiratie uit kunstklassiekers of andere)?

Allereerst begon ik met acryl, omdat het drogen en de uitvoering vrij snel verliepen en voldeden aan de destijds vrij grote vraag. Het nadeel was dat ik de kleuren te oppervlakkig vond en dat het lastig was om subtiele huidtinten te creëren. Ik heb gekozen voor olieverf. De overgang verliep niet zonder problemen.

Mijn productiesnelheid is vertraagd. Maar dit nieuwe palet, rijker aan tinten en ook uitgebreider, voldeed volledig aan wat ik zocht.

Gebruikt u een bepaalde werktechniek? Zo ja, kunt u dat uitleggen?

Nee, eigenlijk niet. Elke dag, als eerste 's ochtends, ga ik voor mijn ezel zitten. Tijdens deze korte pauzes neem ik de tijd om de voortgang van het schilderij te overdenken of om andere, meer algemene ideeën te bespreken. Ik sluit mijn dag af, een beetje zoals iedereen!

Zijn er innovatieve aspecten in uw werk? Kunt u ons vertellen welke?

Ik denk niet dat er innovatieve aspecten in mijn werk zitten.

Ik weet niet wat ik hierop moet antwoorden. Als autodidact oefen ik via het ‘empirisme’. Opnieuw is het de taak van de toeschouwer en niet van de kunstenaar om dit aan te geven. Dat geldt voor kunst in het algemeen, die zich óf op een vloeiende en regelmatige manier ontwikkelt, óf met horten en stoten, zoals het kubisme van Picasso, dat werkelijk vernieuwend is.

Is er een formaat of medium waar u zich het prettigst bij voelt? Zo ja, waarom?

Ik gebruik voor tekeningen het liefst middelgrote formaten, zoals A4 en kleiner.

Ik werk met grotere formaten voor schilderijen tot 60F (130 x 97 cm). Buiten dit formaat voel ik me niet prettig: ik wil dat het model op 'menselijke schaal' blijft.

Waar produceert u uw werk? Thuis, in een gedeelde werkplaats of in uw eigen werkplaats? En hoe organiseer je in deze ruimte je creatieve werk?

Thuis heb ik mijn werkplaats in een kamer ingericht. Ik heb geen echte organisatie. Het is chaos. Ik heb geen zin om deze kamer, die als werkplaats dient, op te ruimen. Soms ruim ik gewoon op!

Moet u voor uw werk vaak reizen om nieuwe verzamelaars te ontmoeten, of voor beurzen of tentoonstellingen? Zo ja, wat levert het u op?

Ik ga soms naar openingen en zoals ik al zei, zijn de discussies meestal interessant en gepassioneerd. Voor mij is dat een verademing en energie. Het feit dat anderen over mijn werk kunnen communiceren. Het laat mij niet onverschillig.

Hoe ziet u de evolutie van uw werk en uw carrière als kunstenaar in de toekomst?

Ik leef in het heden en projecteer nooit op de toekomst.

Hoe ziet u de evolutie van uw werk en uw carrière als kunstenaar in de toekomst?

Altijd hetzelfde, olieverfschilderijen met als thema mythische monsters die een vrouwelijk personage vergezellen, of eerbetonen aan andere kunstenaars. In het laatste geval probeer ik inspiratie te putten uit hun techniek en hun manier van creëren.

Kunt u ons vertellen over uw belangrijkste tentoonstellingservaring?

Misschien niet de "belangrijkste", die heb ik niet, maar zeker wel de meest onaangename: het was een tentoonstelling van erotische aard met pornografische details, hoewel ik die term niet zo leuk vind, die plaatsvond in een "pop-up" kunstcentrum in Hamburg, ongeveer vijftien jaar geleden. Tijdens de opening was ik erg teleurgesteld over de sfeer. Ik dacht dat het thema van de tentoonstelling gek en extravert zou zijn, etc.

Integendeel. Het publiek was gereserveerd, weinig mensen voelden zich op hun gemak. Niemand kwam naar mij toe om over mijn werk te praten! De taalbarrière was ook een reden…

Gedurende mijn hele carrière zijn de openingen behoorlijk goed verlopen.

Als je een beroemd werk uit de kunstgeschiedenis zou mogen maken, welk werk zou je dan kiezen? En waarom?

Ik ben al geïnspireerd geraakt door Vinci's "Mona Lisa" en Vermeers "Meisje met de parel", waarvan ik verschillende versies heb gemaakt... Momenteel richt ik mij liever op eigen producties.

Als je een beroemde artiest (dood of levend) voor het diner zou kunnen uitnodigen, wie zou dat dan zijn? Hoe zou u de avond doorbrengen?

Kunstenaar... in welk vakgebied? Ik heb eigenlijk nooit over deze vraag nagedacht. Misschien wel helemaal niet! Ik ben bang dat ik teleurgesteld zal worden in de persoon als ik zijn werk erg bewonder.

Deze ‘wens’ heb ik onlangs kunnen vervullen toen ik dineerde met de cartoonist Tanino LIBERATORE. Deze ontmoeting verliep wonderwel: groot kunstenaar, diepmenselijk, toegankelijk en eenvoudig ondanks zijn grote talent!