Gabriel Cristian Matei: kunst vertegenwoordigt symbolisch het territorium van absolute vrijheid

Gabriel Cristian Matei: kunst vertegenwoordigt symbolisch het territorium van absolute vrijheid

Olimpia Gaia Martinelli | 4 nov 2023 10 minuten gelezen 1 opmerking
 

"Ik geloof dat kunst symbolisch het territorium van absolute vrijheid vertegenwoordigt."...

Wat inspireerde je om kunst te maken en kunstenaar te worden? (gebeurtenissen, gevoelens, ervaringen...)

Ik geloof dat kunst symbolisch het territorium van de absolute vrijheid vertegenwoordigt en een van de mooiste en interessantste werkvelden is waarin een mens actief kan zijn, een veld waarin persoonlijke ontwikkeling en de mogelijkheid tot bevestiging geen grenzen kennen.

Wat is je artistieke achtergrond, de technieken en onderwerpen waarmee je tot nu toe hebt geëxperimenteerd?

Ik heb altijd van kunst gehouden. Ik tekende en was al sinds mijn jeugd gepassioneerd door fotografie, op de middelbare school maakte ik deel uit van een rockband genaamd "Dawn of progress", maar mijn debuut als kunstenaar was zeker tijdens de studentenperiode aan de Kunstuniversiteit van Boekarest, waar ik schilderkunst studeerde en ik behaalde ook een masterdiploma in beeldende kunst.

Ik beschouw mezelf als een experimentele kunstenaar, die zich bezighoudt met het concept en de ontdekking van nieuwe betekenissen van kunst, en waarschijnlijk hierdoor realiseerde ik aan het begin van mijn carrière, parallel met de schilderkunst, een reeks sociale projecten zoals "Home Alone ", een hulpproject door onderwijs aan kansarme kinderen, "Bouw, sloop", een project over het effect van de Roemeense politiek op cultuur, of projecten waarbij we muzikanten, theaterkunstenaars en schrijvers betrokken, in gemengde projecten, waarin we creëerden samen en exposeerden een reeks optredens en livesessies zoals "Vizioniarum", een project om de perceptie te openen door middel van kunst.

Na mijn universitaire studie heb ik ook boetseren, beeldhouwelementen en keramische kunst gestudeerd, ik heb geëxposeerd op decoratieve kunst- en designevenementen, maar de laatste jaren heb ik mij uitsluitend aan de schilderkunst gewijd en ik geloof dat het spreekwoord "eerste liefde nooit vergeten wordt" is helemaal waar, want ik hou van schilderen en voel het dicht bij mijn ziel.

Wat zijn de 3 aspecten die jou onderscheiden van andere kunstenaars, waardoor jouw werk uniek is?

Ik weet niet of ik over mijn kunst kan praten en er zulke kwalificaties aan kan geven, maar ik houd mij zeker bezig met het onderwerp uniciteit en vanuit mijn standpunt, in de hedendaagse kunst, om jezelf te onderscheiden van andere kunstenaars en om een uniek werk, je moet innovatief, authentiek en creatief zijn. Innovatief, als ik de ontwikkeling van een nieuwe techniek of expressietaal bedoel; authentiek, als we bespreken hoe persoonlijk het werk van de kunstenaar is en vooral in hoeverre het niet op andere kunstenaars lijkt, en creatief als ik het heb over de diepgang van de gekozen thema's of onderwerpen.

Waar komt jouw inspiratie vandaan?

Bij ieder werk of project vind ik mijn inspiratie op een andere manier. De serie werken "Kleuren zonder namen" is bijvoorbeeld geïnspireerd op door mij geschreven gedichten, voor elk schilderij ontwierp ik in het begin een schets in woorden, een klein gedicht dat mijn verbeelding opende en op de een of andere manier mijn werk tekende. In andere oudere projecten hadden de door mij ontwikkelde thema's betrekking op het sociaal-politieke raamwerk van de betreffende periode en vertegenwoordigden ze een reactie op verschillende gebeurtenissen of problemen van de samenleving in die tijd. 'Fair-play' was bijvoorbeeld een schilderproject waarin ik de agressiviteit van voetbalfans in Roemenië hekelde.

Wat is jouw artistieke aanpak? Welke visioenen, sensaties of gevoelens wil je bij de kijker oproepen?

Iemand die mij heel dierbaar is, introduceerde mij in een kort presentatiemateriaal en zei dat ik in mijn schilderijen zowel rock-'n-roll als poëzie aanbied. Ik zou zeggen dat ik een kunstenaar ben die droomt met zijn ogen wijd open en die de ervaringen, gedachten en emoties die ik met de kijkers wil delen zo eerlijk mogelijk probeert uit te drukken en daarom bevatten de meeste van mijn werken ideeën en een positieve energie en zijn gericht op de esthetiek van schoonheid.

Ik houd me vooral bezig met figuratieve taal en in de schilderkunst probeer ik met potlood getekende karakters vast te leggen en weer te geven door middel van bepaalde subtiele details, een bepaalde beweging, een bepaald moment dat zo belangrijk lijkt, dat het hele werk ‘bevroren’ in de tijd lijkt.

Wat is het proces van het maken van uw werken? Spontaan of met een lang voorbereidingsproces (technisch, inspiratie uit kunstklassiekers of andere)?

Ik kan zeggen dat ik een conceptueel kunstenaar ben, omdat ik in de eerste plaats betekenis probeer te hebben in mijn werken. Het creatieve proces is behoorlijk uitgebreid, van het idee tot de schets en het uiteindelijke werk. Er zijn veel stappen die ik volg en misschien is dit wel de reden waarom ik zo'n 20-30 schilderijen per jaar maak en niet meer.

Gebruikt u een bepaalde werktechniek? Zo ja, kunt u dit uitleggen?

Bij het schilderen op canvas heb ik jarenlang met acryl gewerkt, maar de laatste jaren heb ik de schoonheid en nauwkeurigheid van kleuren in olieverf herontdekt. Ik denk dat de gebruikte materialen samen met de werktechniek gekozen of ontwikkeld moeten worden afhankelijk van het soort werk dat je wilt doen, afhankelijk van de taal of het thema van het werk.

Zijn er vernieuwende aspecten in uw werk? Kunt u ons vertellen welke?

Van tijd tot tijd experimenteer en probeer ik mijn werktechniek te verbeteren en zelfs bepaalde werken ‘op te offeren’, waarbij ik nieuwe technieken gebruik en probeer vrijwillig ‘fouten te maken’ en op deze manier nieuwe dingen te leren. Bij het schilderen op keramische materialen, respectievelijk op porselein, ben ik erin geslaagd een zeer interessante techniek te ontwikkelen, namelijk het schilderen met pigmenten in de olietechniek, gebakken op 1250 C, onder het laatste glazuur dat op het oppervlak van de objecten wordt geplaatst.

Heeft u een formaat of medium waar u het meest vertrouwd mee bent? zo ja, waarom?

Ik geef de voorkeur aan grotere formaten werken en tijdens de studentenperiode en vooral na het afronden van de faculteit werkte ik aan "enigszins monumentale" formaten. In het project "400 jaar Rembrandt" exposeerde ik schilderijen van 6 x 2 meter op straat en ze leken me erg klein... Nu werk ik voornamelijk middelgrote formaten van 1 x 1 meter of 1,5 x 1 meter. Ik kies het formaat van het werk afhankelijk van het thema van de compositie. Als ik bijvoorbeeld de balans van een compositie wil benadrukken, kies ik het vierkante formaat en als ik de staat van dynamiek wil versterken, kies ik een panoramisch formaat van 16 :9 of zelfs breder.

Waar produceer je je werken? Thuis, in een gedeelde werkplaats of in je eigen werkplaats? En hoe organiseer je in deze ruimte je creatieve werk?

Ik huur al jaren ruimtes voor mijn creatieve studio en de laatst gekozen was zeer royaal, in een voormalige industriële hal met een oppervlakte van ruim 120 m2. De afgelopen jaren heb ik echter aan huis een hele chique studio ingericht met een vrij grote ruimte en ik ben zeer tevreden met deze keuze. In de nabije toekomst ben ik van plan een klein vakantiehuis aan zee te bouwen en ik zal zeker een royaal schilderatelier ontwerpen in een zeer Boheemse omgeving, aan de kust van de Zwarte Zee.

Brengt uw werk u ertoe te reizen om nieuwe verzamelaars te ontmoeten, voor beurzen of tentoonstellingen? Zo ja, wat levert het je op?

Ik neem deel aan internationale beurzen en tentoonstellingen, ik probeer mezelf zoveel mogelijk te promoten en een zogenaamd imagomerk op te bouwen. Dergelijke evenementen laden mij energetisch en emotioneel op en de uitwisseling van informatie tijdens de evenementen is fantastisch, je ontmoet nieuwe artiesten en verzamelaars en voor mij lijkt elk evenement een buitenzintuiglijke reis in ruimte en tijd. Het meest recente evenement waaraan ik deelnam was vorig jaar in Parijs en de ervaring was opmerkelijk.

Hoe stelt u zich de evolutie van uw werk en uw carrière als kunstenaar in de toekomst voor?

Ik droom ervan dat ik op een dag zal exposeren op evenementen zoals de Biënnale van Venetië, de internationale tentoonstelling Documenta of in een van de grootste musea voor hedendaagse kunst ter wereld.

Wat is het thema, de stijl of de techniek van je nieuwste artistieke productie?

"De magische zon" is mijn nieuwe, figuratieve werk met pop-art accenten, gemaakt in de techniek van het olieverfschilderen, een compositie waarin ik de uitbundigheid van een warme zomerzon naar voren probeerde te brengen; het hoofdonderwerp wordt verwaterd in het lichtspel dat de vorm van het model stileert en tekent: een mooie vrouw drijvend op glad water, betoverd door het magische licht van de zon.

Kunt u ons vertellen over uw belangrijkste beurservaring?

Het is voor mij moeilijk om werken en projecten onderling te vergelijken, maar "400 jaar Rembrandt, 400 jaar universele cultuur", gerealiseerd in Boekarest in 2006, was zeker een fantastische ervaring in termen van complexiteit, de omvang van het werk, maar ook de internationale zichtbaarheid. Het project omvatte een tentoonstelling met 40 grootschalige werken, tentoongesteld op straat op speciaal ontworpen dragers, een reeks binnententoonstellingen in kunstgalerijen, creatieve workshops live schilderen - jazzmuziek, interviews op Roemeense televisies, in de gedrukte media en op de radio, het maken van een videodocumentaire gemaakt door de Nationale Televisie van Roemenië en tenslotte de presentatie van het project door de Nederlandse Ambassade in Roemenië, op een internationale conferentie in Brussel. Het is een buitengewoon project...

Als je een beroemd werk uit de kunstgeschiedenis had kunnen maken, welk werk zou je dan kiezen? En waarom ?

Er zijn veel beroemde werken die mij sinds mijn kindertijd hebben gefascineerd en die ik tijdens mijn opleiding tot kunstenaar heb bestudeerd, van de glimlach van Mona Lisa tot de sculpturen van Michelangelo, van Rembrandts "Nachtronde" en tot "Een zondagmiddag op het eiland La Grande Jatte" van Seurat, van "Sterrennacht" van Van Gogh en tot "De geboorte van Venus" van Sandro Botticelli, van "Les Demoiselles d'Avignon" van Picasso tot aan de monumentale schilderijen van Jackson Pollock, ik heb ze allemaal gezien ze in musea, onderzocht ze tot in detail en bewonderde ze. Als de geschiedenis het mij zou toelaten, zou ik ervoor kiezen om de maker te zijn van het schilderij "De Kus" van Gustav Klimt, een kunstwerk dat, ook al is het meer dan 100 jaar geleden gemaakt, zijn expressiviteit en frisheid behoudt, ons ontroert de gevoeligheid die het uitstraalt en de esthetische taal ervan sturen ons rechtstreeks naar de eigentijdsheid.

Als je een beroemde kunstenaar (dood of levend) zou kunnen uitnodigen voor een diner, wie zou dat dan zijn? Hoe zou je hem voorstellen de avond door te brengen?

Er zijn misschien wel honderden kunstenaars van wie ik houd en die, al dan niet vrijwillig, mijn werk of mijn perceptie van kunst in het algemeen definitief hebben beïnvloed.

Ik zou misschien Robert Rauschenberg kiezen, een symbool van de kunstenaar die zijn leven aan de kunst gaf, die ik zou uitnodigen in de Cedar Taver, een van de beroemde New Yorkse pubs uit de jaren vijftig die bezocht werd door kunstenaars, en ik zou hem vragen over neo-Dada , over popart en abstract expressionisme; Ik zou ervoor kiezen om de Roemeense beeldhouwer Constantin Brancusi uit te nodigen, en ik zou mezelf uitnodigen voor zijn beroemde atelier in Parijs, rond de jaren veertig, en ik zou hem uiteraard laten koken, omdat zijn vriend, de schilder Amedeo Modigliani, in een interview over de beroemde lampastrami-grills zoals alleen meester Brancusi ze kon maken, zou ik hem vragen me te vertellen hoe hij erin slaagde van een eenvoudig herderskind in Roemenië een symbool te worden van de moderne beeldhouwkunst in de wereld of hoe hij erin slaagde een Amerikaans hof over wat abstracte kunst betekent in de geest van een kunstenaar; Ik zou misschien Theo Jansen uitnodigen, wiens kinetische sculpturen mij al sinds mijn studententijd fascineren, een kunstenaar met een kunst vol gevoeligheid, energie, een model van wat hedendaagse kunst betekent, en op een meer reële en mogelijke manier zou ik Adrian uitnodigen Ghenie, de Roemeense schilder die erin slaagde een klein fragment van de kunstgeschiedenis te herschrijven en het hedendaagse neorealisme weer op de voorgrond te brengen, een kunstenaar van mijn generatie, die in Berlijn woont en die ik thuis zou uitnodigen voor een etentje, in mijn bescheiden schildersatelier in Boekarest en ik weet zeker dat we veel te bespreken zouden hebben over kunst, tijden en kunstenaars.





Bekijk meer artikelen
 

ArtMajeur

Ontvang onze nieuwsbrief voor kunstliefhebbers en verzamelaars