Franz Priking, geboren als Franz Pricking op 7 augustus 1929 in Mülheim, Noordrijn-Westfalen, was een vooraanstaand Duits schilder en lithograaf wiens artistieke reis meer dan drie decennia besloeg. Prikings carrière, die begon in 1944, werd gekenmerkt door zijn overgang van figuratieve kunst naar een meer symbolische stijl. Beïnvloed door de leringen van Max Pechstein, ontwikkelde Prikings werk zich door verschillende fasen, wat zijn dynamische benadering van kunst weerspiegelt. Hij bracht een groot deel van zijn professionele leven door in Frankrijk, waar hij zijn kenmerkende stijl bleef ontwikkelen tot aan zijn dood op 10 juni 1979 in Oppède, Vaucluse. Prikings bijdragen aan de kunstwereld worden herinnerd om hun diepgang en originaliteit, waarmee ze de kloof tussen traditionele en moderne artistieke expressies overbruggen.
Biografie van de kunstenaar: Franz Priking
Franz Priking, geboren als Franz Pricking op 7 augustus 1929 in Mülheim, Rijnland, was een vooraanstaand Duits schilder en lithograaf wiens carrière meerdere transformatieve decennia in de kunstwereld besloeg. Opgevoed door een vader die ambtenaar was en zijn vroege artistieke neigingen stimuleerde, werden Prikings vormende jaren gekenmerkt door de tumultueuze impact van de Tweede Wereldoorlog, die zijn artistieke perspectief diepgaand beïnvloedde. Zijn eerste uitstapje naar het expressionisme, een beweging die tijdens het nazitijdperk werd onderdrukt, werd een hoeksteen van zijn artistieke identiteit. Prikings academische reis begon in 1948 aan het Bauhaus in Weimar, gevolgd door studies aan de Academie voor Schone Kunsten in Berlijn onder het mentorschap van Max Pechstein, een sleutelfiguur van de Die Brücke-beweging. Ondanks dat hij via Bertolt Brecht in aanraking kwam met het socialistisch realisme, was Priking meer gefascineerd door innovatieve kunstvormen.
In 1950 verhuisde Priking naar Parijs voordat hij zich vestigde in Zuid-Frankrijk, waar hij zijn werk voor het eerst tentoonstelde in het Réattu Museum in Arles in 1951. Een cruciaal moment in zijn carrière kwam in 1952 toen hij acht maanden in Vallauris doorbracht onder leiding van Pablo Picasso, die hem aanmoedigde met de vooruitziende blik: "Je zult een van de beste schilders van je generatie worden." Terugkerend naar de regio Avignon, bleef Priking zijn stijl verfijnen, wat leidde tot zijn eerste grote solotentoonstelling in Galerie Motte in Genève in 1955 en daaropvolgende shows in heel Europa, waaronder Parijs, Londen, Rome en Tokio.
Prikings carrière bloeide op met onderscheidingen zoals de Young Painting Prize in Parijs in 1958 en lidmaatschap van het International Institute of Arts and Letters in Genève in 1961. Hij bracht de jaren 60 door in Oppède, waar hij een middeleeuws huis restaureerde en een kenmerkende stijl ontwikkelde die werd gekenmerkt door symbolische en structurele elementen. Zijn werk in deze periode, waarin symbolen en geometrische vormen werden geïntegreerd, weerspiegelde een verschuiving van pure representatie naar een complexere en wiskundig gestructureerde visie.
Tragisch genoeg overleed Priking op 10 juni 1979, slechts enkele weken voor een retrospectieve tentoonstelling in het Château de Val. Zijn artistieke nalatenschap wordt bewaard in gerenommeerde collecties, waaronder het Musée National d'Art Moderne in Parijs en het Vaticaans Museum in Rome. De verkoop van zijn werken in het Parijse Hôtel Drouot in december 2020 benadrukte zijn blijvende invloed en de diepe band met zijn beschermheren, zoals Dr. Jean Bigonnet. Prikings bijdragen worden nog steeds geprezen om hun innovatieve aanpak, technische meesterschap en diepgaande impact op hedendaagse kunst.
Korte geschiedenis van het Duitse expressionisme
Het Duitse expressionisme ontstond begin 20e eeuw als een transformatieve kunstbeweging die prioriteit gaf aan de emotionele en intellectuele reacties van de kunstenaar boven realistische representatie, gekenmerkt door vereenvoudigde vormen, levendige kleuren en dynamische penseelstreken. De beweging ontstond tijdens het bewind van keizer Wilhelm II, te midden van industrialisatie en het begin van de Eerste Wereldoorlog, en vertegenwoordigde een gedurfde afwijking van traditionele kunstvormen, waarbij de nadruk lag op subjectieve ervaring en innerlijke gevoelens. Twee prominente groepen leidden de beweging: Die Brücke, opgericht in Dresden in 1905 door Ernst Ludwig Kirchner en anderen, die zelfexpressie omarmde en elementen van traditionele en tribale kunst omvatte; en Der Blaue Reiter, opgericht in München in 1911 door Wassily Kandinsky en Franz Marc, die de principes van de beweging verder kristalliseerde. Beide groepen werden beïnvloed door eerdere romantiek en Sturm und Drang-literatuur, wat een diepe band met de natuur en een afwijzing van maatschappelijke normen weerspiegelde. Naarmate de beweging zich ontwikkelde, nam het verschillende media op naast schilderkunst, waaronder beeldhouwkunst, architectuur en film, terwijl het ook invloed had op literatuur, muziek en theater. Het begin van de Eerste Wereldoorlog en de nasleep ervan, inclusief de dood van sleutelfiguren als Franz Marc, verschoof de focus van de beweging naar meer politieke en sociale thema's, wat leidde tot een donkerder, kritischer perspectief in de latere jaren. Ondanks de relatief korte actieve periode, blijft de erfenis van het Duitse expressionisme voortbestaan door het innovatieve gebruik van kleur en vorm, de uitdaging van conventionele artistieke normen en de diepgaande invloed op latere kunst en cultuur.
Prinking_1 door Franz Priking
Franz Priking, Prinking_1 . Schilderij.
Het kunstwerk, overwegend gedrenkt in tinten bruin, biedt een opvallend uitzicht van bovenaf, waarbij de ingewikkelde dynamiek van het industriële leven wordt vastgelegd. In het midden van de compositie staat een kraan als middelpunt, waarvan de structuur minutieus is gedetailleerd tegen de achtergrond van gebouwen met puntige daken aan de onderkant van het doek. Bovenaan het schilderij onthult wat lijkt op treinrails, wat duidt op een netwerk van beweging en connectiviteit binnen de fabrieksomgeving. Prikings keuze voor een monochroom bruin palet voegt een gevoel van diepte en structuur toe, waardoor het industriële thema wordt versterkt terwijl een gevoel van abstracte abstractie behouden blijft. Dit stuk is een voorbeeld van Prikings vermogen om alledaagse scènes om te zetten in suggestieve en visueel aantrekkelijke kunstwerken.
Prinking_2 door Franz Priking
Franz Priking, Prinking_1 . Schilderij.
Het schilderij van Franz Priking biedt een beschouwend beeld van een weg die door een bebost landschap slingert, en belichaamt elementen van outsider art met zijn strakke, suggestieve weergave. De compositie toont twee bomen op de voorgrond, die als schildwachten over een grijze weg staan die diagonaal van rechtsonder naar linksboven loopt. Links contrasteert een groen veld met de gedempte tinten van de weg, wat een vleugje vitaliteit toevoegt aan de anders zo serene en onbewoonde scène. Het schilderij, zonder enige menselijke aanwezigheid, benadrukt het beoogde doel van de weg voor menselijk gebruik, terwijl het de isolatie en stilte benadrukt. Prikings kunstwerk nodigt kijkers uit om na te denken over het kruispunt van natuur en menselijke infrastructuur, en legt op een visueel aantrekkelijke manier een moment van rustige verlatenheid vast.
Tentoonstellingsgeschiedenis
Zijn eerste solotentoonstellingen begonnen met een tentoonstelling in de Galerie de l'Hôtel de l'Europe in Avignon in juli-augustus 1953, gevolgd door een belangrijke presentatie in Galerie Motte in Genève in 1954. Hij kreeg verdere erkenning met tentoonstellingen in Galerie Drouant-David in Parijs in november 1957 en in Galerie Drouant in december 1959 en 1965. Zijn werk werd ook getoond in Galerie Tooth in Londen in 1958, Galerie de Francony in Nice in juni 1959 en Galerie de la Colombe in Vallauris in 1960. Opmerkelijke solotentoonstellingen zijn onder meer Musée Galliera in Parijs van januari tot maart 1962, Galerie Martin Caille in Parijs en Aix-en-Provence in 1962 en Galerie Philippe Ducastel in Avignon in 1965, 1969 en 1970. Hij exposeerde in Galerie Emmanuel David in Parijs in 1969, 1970, 1972 en 1974, en in Galerie Isy Brachot in Brussel in 1973. Latere shows omvatten Galerie Hélène Trintignan in Montpellier in oktober-november 1977, Palais du Roi de Rome in Rambouillet in 2000 en Hôtel Atrium in Arles in juni-juli 2003. Zijn laatste solotentoonstelling vond plaats in Château de Val in Lanobre in de zomer van 1979. Daarnaast nam Priking deel aan groepstentoonstellingen zoals Jeune peinture internationale in Musée Réattu in Arles in 1952, het Contemporary Arts Center in Cincinnati in januari 1959 en verschillende mediterrane schildertentoonstellingen. Hij was te zien in de Biënnale internationale des antiquaires in het Grand Palais in Parijs in 1967, de Biënnale van Menton in 1970 en de Salon d'automne in Parijs in 1972. Zijn werk werd benadrukt in retrospectieven en thematische tentoonstellingen, waaronder "L'expressionnisme de l'après-guerre en cinquante tableaux" in Galerie Drouant in maart 1982, een retrospectief in Galerie Ducastel in Avignon in november 1982, en de 30-jarig jubileumtentoonstelling in Galerie Martin Caille in Parijs in 2004. Latere tentoonstellingen waren onder meer "De Cuno Amiet à Zao Wou-Ki" in Musée d'Art de Pully in 2013 en "Focus sur la peinture méridionale" in Galerie Jean-Claude Réno in Montpellier van december 2013 tot januari 2014. Zijn werk werd ook internationaal tentoongesteld, onder meer op de Biënnale van São Paulo, Salon Comparaisons en Salon des peintres témoins de leur temps, wat zijn aanzienlijke en blijvende invloed op de wereldwijde kunstscene onderstreept.
Franz Prikings nalatenschap als een vooraanstaand Duits schilder en lithograaf wordt gekenmerkt door zijn grote invloed op de kunstwereld door zijn uitgebreide en gevarieerde oeuvre. Priking werd geboren in 1929 en zijn artistieke evolutie, gevormd door zijn ervaringen en studies in heel Europa, leidde hem van het vroege expressionisme naar een meer symbolische en structureel complexe stijl. Zijn carrière werd gekenmerkt door talrijke solotentoonstellingen in prestigieuze galerieën en musea, waaronder Galerie Motte in Genève en Musée Galliera in Parijs, evenals belangrijke groepstentoonstellingen op internationale locaties zoals de Biënnale van São Paulo en het Grand Palais in Parijs. Prikings werk, gekenmerkt door zijn diepgang en originaliteit, overbrugde traditionele en moderne artistieke expressies, wat zijn innovatieve aanpak en technische meesterschap weerspiegelt. Ondanks zijn vroegtijdige dood in 1979, wordt zijn kunst nog steeds gevierd en blijft het invloedrijk, met zijn bijdragen die blijven bestaan in prominente collecties en tentoonstellingen over de hele wereld.
Selena Mattei
