Belangrijkste punten
- Zonlicht veranderde alles: het impressionisme bracht een revolutie teweeg in de schilderkunst door licht als hoofdonderwerp te gebruiken. Het ging niet alleen om verlichting – het ging om emotie, beweging en sfeer.
- Van ateliers naar de natuur: dankzij de uitvinding van draagbare verftubes konden kunstenaars 'en plein air' schilderen en vluchtige momenten in real time vastleggen.
- Een levende erfenis: hedendaagse kunstenaars zijn nog steeds trouw aan hun werk en gebruiken licht als visuele taal om stemming, herinneringen en aanwezigheid uit te drukken.
- Meer dan een stijl: het impressionisme ontwikkelde zich tot een sensibiliteit: een manier om de wereld te zien die vergankelijkheid, kleur en onmiddellijkheid omarmt.
- Een tegenreactie op het digitale tijdperk: in een wereld die wordt gedomineerd door schermen en kunstlicht, biedt het schilderen van natuurlijk zonlicht een moment van herverbinding met de werkelijkheid en het poëtische.
Er is één woord dat de moderne schilderkunst meer heeft gerevolutioneerd dan welke academische theorie dan ook: zonlicht . Niet alleen als een fysiek fenomeen, maar als picturale materie, als visuele emotie, als een openbaring van de wereld. Voor de impressionistische meesters was zonlicht niet zomaar een detail – het was het onderwerp van het kunstwerk.
Met de komst van olieverf in tubes halverwege de 19e eeuw konden kunstenaars eindelijk hun atelier verlaten en buiten schilderen. Deze ogenschijnlijk technische innovatie opende de deur naar een ware revolutie. Monet, Renoir, Pissarro en hun tijdgenoten begonnen zonlicht te vangen door bladeren, over rivieren, in de plooien van kledingstukken en op de glinsterende oppervlakken van gezichten. Schilderen in de open lucht werd een methode – en een filosofie.
De techniek veranderde radicaal: snelle penseelstreken, pure kleuren, licht en bijna glinsterende lagen. Schaduwen waren niet langer zwart, maar blauw, violet, groen. Alles werd vibratie. De tijd was niet bevroren, maar levend. Elk schilderij legde een uniek moment van zonlicht vast op een landschap, een persoon, een atmosfeer.
Deze zoektocht is nooit gestopt. Integendeel, het is generaties kunstenaars blijven inspireren, zelfs ver na het impressionisme. Zelfs vandaag de dag weerspiegelen veel hedendaagse werken – letterlijk – diezelfde aandacht voor zonlicht, voor de vergankelijkheid van de natuur, voor de poëzie van het vluchtige moment.
Op ArtMajeur is te zien hoe levend deze erfenis nog steeds is: landschappen die trillen in de schemering, portretten die spelen met de gouden reflecties van de ochtend, zeeën die oplichten in gloeiende tinten. Impressionisme is meer dan een stijl, het is een gevoeligheid geworden. En zonlicht , een kunstvorm.
In een wereld die gedomineerd wordt door schermen en kunstlicht, herinneren deze kunstenaars ons — toen en nu — eraan hoe waardevol het is om omhoog te kijken en te schilderen wat elke seconde verandert: opnieuw HET LICHT!
Wildflower Serenade (2025) Schilderij van Irina Laube
1. Irina Laube – Wilde bloemenserenade (2025)
De titel klinkt bijna als muziek, en Irina Laubes doek speelt precies dat: een visueel lied van dansende wilde bloemen onder een donkere hemel. De in Duitsland geboren Irina heeft een achtergrond in realisme en heeft haar liefde voor de natuur omgezet in een schilderkunstige taal van textuur, licht en glinsterende kleuren. In Wildflower Serenade lijkt het zonlicht door de penseelstreken te filteren en zachtjes elke bloem en elke weerspiegeling in het water te raken.
Net als de impressionisten uit de late 19e eeuw – die we ons gemakkelijk buiten kunnen voorstellen – legt Laube het vluchtige moment van licht vast. Haar techniek, die een evenwicht vindt tussen beheersing en spontaniteit, vertaalt zich in visuele harmonieën die de vrije gebaren uit het verleden weerspiegelen... maar dan met een door en door hedendaagse gevoeligheid.
Mist van het verleden 0 (2024) Schilderij van Dmitry Oleyn
2. Dmitry Oleyn – Mist van het verleden 0 (2024)
Wat gebeurt er als impressionisme en postmodernisme samenkomen? Het antwoord ligt in het werk van Dmitry Oleyn, een Oekraïense schilder met een dromerige toets en een onberispelijke techniek. Fog of the Past 0 is een zeegezicht ondergedompeld in blauwachtige tinten, zo licht als de mist die het afbeeldt: een paar boten, zachte golven, diffuus licht.
Net als Monet in Londen schildert Oleyn zacht, sfeervol licht. Het zeeoppervlak wordt een glinsterende sluier, een zwevende emotie. Hij werkt uitsluitend met natuurlijke materialen en elk doek is een uniek stuk – als een intieme herinnering. Zijn doel? Warmte brengen in elk huis, net zoals het licht ooit door de gordijnen filterde in Renoirs schilderijen.
warme wind (2025) Schilderij van Pavel Filin
3. Pavel Filin – Warme Wind (2025)
Het gouden pad, de bomen die door de wind worden gebogen, de lucht die zich opent naar een diepblauw: Warme Wind is een klein meesterwerk van energie en directheid. Pavel Filin, een Russische schilder die naar Tsjechië verhuisde, heeft ervoor gekozen om het paletmes boven het penseel te gebruiken, waardoor een levende, ademende textuur op het doek ontstaat.
Zijn aanpak weerspiegelt de stoutmoedigheid van de postimpressionistische Van Gogh en de chromatische vrijheid van de meer gedurfde impressionisten. Maar er is ook iets diep persoonlijks – een emotionele urgentie die pulseert door het ritme van zijn penseelstreken. Voor Filin draait schilderen om gevoel. En in Warm Wind wordt licht bijna hoorbaar, als een muziekstuk dat wordt gedragen door het geluid van de wind.
De Sumène aan de voet van de rotsen (2024) Schilderij van Anne Baudequin
4. Anne Baudequin – De Sumène aan de voet van de rotsen (2024)
Anne Baudequin schildert zoals je een haiku schrijft : door te observeren, te wachten en het moment vast te leggen. In De somène aan de voet van de rotsen stroomt water tussen stenen, verschuiven schaduwen langzaam en danst zonlicht door de bladeren. Het is een schilderij dat bedoeld is om alla prima te worden gemaakt, en plein air , met de snelheid die nodig is om vast te leggen wat voortdurend verandert.
Baudequin draagt de erfenis van de grote 19e-eeuwse Franse landschapsschilders in zich, maar vertaalt deze met een eigentijdse, vrouwelijke stem. Elk van haar schilderijen is een wonderlijke daad, een liefdesbrief aan de natuur. Tussen reflecties, veranderende luchten en stiltes langs de rivieren herleeft het impressionisme met gratie.
Zonsondergangvuren. (2025) Schilderij van Olga Pravdina
5. Olga Pravdina – Vuur van de zonsondergang (2025)
Met Fires of the Sunset brengt Olga Pravdina een ware ode aan het brandende licht. Rood, roze en oranje spatten als vonken over het water. Lucht en zee smelten samen tot een warme en overweldigende symfonie. Ja, het is een zonsondergang, maar het is ook een dans tussen licht en materie.
Opgeleid op de Krim en nu ook werkzaam als interieurontwerper, combineert Pravdina technische precisie met persoonlijke flair. Net als de grote impressionisten begrijpt ze dat elke kleur een bepaalde temperatuur, een emotie, met zich meedraagt. Haar werk beeldt niet alleen af, het straalt ook uit.
Er is iets eeuwig jongs aan het impressionisme. Misschien komt dat doordat het geen stijl is, maar een blik. De wereld bekijken alsof het voor het eerst is. Op zoek naar het veranderende licht. De poëzie in het alledaagse zien. Deze kunstenaars doen het elke dag, met passie en authenticiteit. En of ze nu, in plaats van een strohoed te dragen, in hun atelier schilderen of online exposeren, de geest blijft hetzelfde: zonlicht schilderen, voordat het verdwijnt.
Veelgestelde vragen
1. Waarom staat zonlicht zo centraal in het impressionisme?
Omdat licht bepaalt hoe we kleur, stemming en tijd waarnemen. Voor impressionisten was zonlicht geen achtergrondelement – het was het onderwerp, constant veranderend en nooit twee keer hetzelfde.
2. Hoe verschilden impressionistische technieken van traditionele schilderkunst?
Ze gebruikten snelle, gebroken penseelstreken, ongemengde kleuren en vermeden zwarte schaduwen. Ze schilderden buiten om de echte lichtval en momenten vast te leggen zoals ze zich voordeden.
3. Schilderen hedendaagse kunstenaars nog steeds zoals de impressionisten?
Ja — velen worden geïnspireerd door hun filosofie en visuele benadering. Hedendaagse kunstenaars passen de impressionistische principes toe op hun eigen stijl, met behulp van moderne gereedschappen, materialen en perspectieven.
4. Is het impressionisme nog steeds relevant in de huidige digitale kunstwereld?
Absoluut. Impressionisme biedt een menselijk, zintuiglijk alternatief voor digitale esthetiek. Het benadrukt traagheid, observatie en emotionele verbondenheid – waarden die steeds zeldzamer worden in een snelle, schermrijke cultuur.
5. Wat dragen hedendaagse kunstenaars bij aan deze erfenis?
Ze combineren traditie met moderniteit: ze gebruiken zonlicht, textuur, abstractie en symbolische kleurenpaletten om persoonlijke emoties en hedendaagse verhalen uit te drukken.
6. Bestaat er ook buiten Frankrijk schilderkunst in impressionistische stijl?
Zeker. Hoewel geworteld in Frankrijk, overstijgt de geest van het impressionisme – het vastleggen van licht, natuur en vluchtige schoonheid – de geografie. Kunstenaars wereldwijd, van Oekraïne tot Duitsland en de VS, zetten de evolutie ervan voort.
7. Waarom is licht zo emotioneel in de schilderkunst?
Omdat het vluchtig, intiem en universeel is. Licht onthult, verbergt, verwarmt en ontroert. In de kunst kan het alles oproepen, van vreugde en nostalgie tot spirituele ontzag.
Olimpia Gaia Martinelli