Korte introductie
In navolging van een figuratief discours met een eerder traditioneel karakter, komt het picturale onderwerp vis vooral in drie gevallen naar voren: binnen genretaferelen, waar het gedijt in de context van de markt; in stillevens, vergezeld van bloemen, fruit, enz.; bij landschappen. Vissen in de schilderkunst zullen dus worden verteld in de hierboven weergegeven volgorde, waarbij ook kort wordt stilgestaan bij de genres waarin de figuur van het dier in kwestie voorkomt. Dit zal ook een gelegenheid zijn om de subtiele verschillen tussen stilleven, genrescène en landschap te verduidelijken, die vaak met elkaar verward worden vanwege de toestand van het dier, dat in alle contexten dood of levend kan zijn. In wezen verbeelden genretaferelen momenten die in ons leven terugkeren, terwijl stillevens de onderwerpen benadrukken zonder rekening te houden met wat er om hen heen gebeurt, en landschappen het dier betrekken in een complexer verhaal waarin alle natuurlijke elementen in harmonie spreken.
DE VIS WEET ALLES (2023)Schilderij van Gabriel Cristian Matei
Genrescènes
Wat wordt bedoeld met genrescène? Het is een figuratieve weergave die gebeurtenissen uit het dagelijkse leven onderwerpt, zoals feesten, markten, huiselijke momenten en interieurs. Ja, je hebt het goed gehoord, levende vissen in kleine tanks die in grote woonruimtes zijn geschilderd, zijn inderdaad genretaferelen, net als de dode exemplaren die op de markt worden verkocht. Zoals hierboven vermeld, komt de genrescène feitelijk voort uit de mogelijkheid om het dier in een context van het echte leven te plaatsen die binnen onze routine vrijwel oneindig kan worden herhaald. Voorbeeld: na school kom ik elke dag thuis, en als ik de voordeur open, zie ik mijn bureau, mijn stoel en mijn plank met mijn kleine goudvis, misschien gewonnen in het Luna Park. Als ik daarentegen alle objecten op mijn plank op een speciale manier zou rangschikken om ze samen met de vissen in een zorgvuldig gecomponeerde scène te vereeuwigen, dan zou ik de naam van het genre veranderen in stilleven. Terugkerend naar de genrescène, om maar een datum te geven, kwam het naar voren als een uiting van de Vlaamse en Nederlandse schilderkunst in de 16e en 17e eeuw, een fenomeen dat later vergezeld ging van de bloeiende Italiaanse traditie die zich ontwikkelde vanaf het werk van Vincenzo Campi en Bartolomeo Passerotti. en Annibale Carracci. Nu geven we een voorbeeld van de meest traditionele van het genre en het onderwerp in kwestie, namelijk "Vismarkt" (1568) van Joachim Beuckelaer, een Vlaamse schilder geboren in 1530. Wat het kunstwerk betreft, zouden we kunnen beginnen met een beschrijving ervan: op Op de toonbanken van sommige verkopers verschijnen levenloze exemplaren van zalm, kabeljauw, karper, snoek en haring, getrouw afgebeeld, klaar om te worden gekocht als de vangst van de dag, aangeboden op een markt vol met veeleisende huisvrouwen. Het werk is zeer relevant voor het historische en artistieke verhaal, als een van de vroege voorbeelden van genretaferelen die religieuze thema's categorisch verwerpen ten gunste van seculiere inhoud, met als doel te verwijzen naar het werkelijke belang van de visindustrie in Vlaanderen. De alledaagse context is echter doordrenkt van moralistische inhoud, vooral bedoeld om te waarschuwen voor excessen op het gebied van voedsel en seksuele genoegens, die krachtig werden veroordeeld door de moralisten van die tijd, waaronder de beroemde Erasmus.
STILLEVEN MET VISSEN _5 (2023) Schilderij van Tigran Avetyan
Stilleven
Stilleven is een picturale weergave die traditioneel gericht is op het vereeuwigen van levenloze objecten, hoewel er in de loop van de evolutie ook levende exemplaren in voorkomen, altijd vastgelegd in zorgvuldig gecomponeerde scènes, waarin dieren, fruit en objecten werden gerangschikt om de aandacht van de kijker te boeien. De eerste voorbeelden van het genre dateren uit de Hellenistische periode, hoewel het stilleven pas aan het begin van de 17e eeuw als zelfstandig genre opkwam. Laten we nu verder gaan met voorbeelden, verwijzend naar één meer 'gewoon' en andere die meer 'verrassend' zijn. Als we aan een klassiek stilleven met vissen denken, denken we meteen aan Manet's "Paling en rode mul" (1864), een meesterwerk waarin de dieren, zoals de traditie voorschrijft, dood zijn. Courbets "The Trout" (1873) is daarentegen zojuist door een visser gevangen en wordt het hoofdonderwerp van een werk dat zich bevindt tussen de aardse en buitenaardse realiteit, maar ook tussen stilleven en 'landschap'. Zeker, de vissen afgebeeld in Matisse's vissenkom in zijn "Goudvis" uit 1912 leven nog, maar het stilleven benadert nog steeds heel dicht de weergave van een interieur. Laten we verder gaan met landschappen!
AQUARIUM (2023)Schilderij van Alexandra Djokić
Landschappen
Landschapsschilderkunst is een genre dat, zoals de naam al aangeeft, zich voornamelijk richt op buitenomgevingen, zowel echt als denkbeeldig, zoals de vroegste voorbeelden van dergelijke representatie ons leren, zoals Leonardo da Vinci's Landschap met een Rivier en enkele aquarellen van Albrecht Dürer. Landschapsschilderkunst werd echter pas een afzonderlijk genre in een latere fase, tijdens de Nederlandse Gouden Eeuw, toen religieuze patronage afnam en er een burgerlijke schildertraditie ontstond die ook kleinere genres waardeerde. Let op dat wanneer we over de zee praten, we niet langer de term "landschap" gebruiken, maar eerder "zeegezicht", een bijvoeglijk naamwoord dat gebruikt kan worden om de kunst die ik heb gekozen, bijvoorbeeld in mijn afsluitende verhaal over vissen, William Turners The Slave Ship, kort te beschrijven. In dit romantische maritieme schilderij kan men alleen het ontwijkende beeld van een schip zien dat vaart in een dichtbewolkte zonsonderganghemel, terwijl de golven vlak achter het schip sluiten en de overboord geworpen slaven overspoelen. Waar zijn de vissen? Langs de schepenlijn verzamelen ze zich om zich te voeden met de menselijke resten! De schilder koos deze huiveringwekkende scène niet alleen in verwijzing naar het gedicht "Summer" van James Thomson, dat inderdaad een roer en een slavenschip bevatte, maar haalde ook inspiratie uit een tragisch incident dat vijftig jaar eerder plaatsvond. In 1781 had de kapitein van een slavenschip op weg naar Jamaica, de Zong, bevolen dat 132 slaven overboord werden gegooid vanwege een tekort aan water. Turner had de bedoeling om de Afrikaanse slavenhandel aan de kaak te stellen via zijn artistieke medium, dat ondanks de afschaffing van de slavernij in Engeland al enige tijd in de VS en andere landen voortduurde. Nu is het tijd om de hedendaagse kunst te verkennen, zoals geïllustreerd door de werken van drie Artmajeur-kunstenaars!
HAPPY FISH 1 (2023)Schilderij van Anh Tuan Le
Happy Fish 1 van Anh Tuan
Le We kunnen dit werk interpreteren als een landschap dat wordt gekenmerkt door de levendige aanwezigheid van een school vissen die opeengepakt zit, schijnbaar tegelijk springend en even het wateroppervlak doorbreekt. Pas op, vis! Wees voorzichtig dat u uzelf niet in één keer openbaar maakt aan mensen, die deze visie in geldelijke termen zullen interpreteren en er al aan denken u op de dichtstbijzijnde markt te verkopen, waardoor een ongekende genrescène ontstaat. Alles zou een stilleven kunnen worden als we in plaats daarvan anders over de achtergrond zouden nadenken: het donkerblauw als een oppervlak, terwijl het hemelsblauw als de muur van een appartement. Deze laatste interpretatie blijft nogal geforceerd omdat de dieren te dynamisch zijn om genoegen te nemen met stilstand, en we ons voorstellen dat ze al de andere kant van het canvas bereiken. De kunstenaar vatte zijn kunst echter op als een middel om de soort in kwestie te begrijpen, zoals hij stelt: "De oceaanwereld heeft altijd wezens van mysterieuze schoonheid gehad, waaronder prachtige vissen. Leer samen met mij mooie vissen kennen via mijn kleurrijke tekeningen om meer te leren over het vrije leven van vissen in de uitgestrekte oceaan." Anh Tuan Le is een Vietnamese kunstenaar geboren in 1974, wiens figuratieve onderzoek zich voornamelijk richt op de natuurlijke wereld, vertegenwoordigd door interpretaties van bloeiende takken, bloemen in vazen, waterlelies en scholen vissen.
L'ÉTAL DE POISSONS 2 (2013) Schilderij van Jean-Pierre Borderie
VISSTALL 2 van Jean-Pierre Borderie
Dit acryl op linnen canvas moderniseert de meer traditionele taal van de Vlaamse en Nederlandse genreschilderkunst, die vaak aanleiding gaf tot markten waar vissen niet alleen werden vergezeld door de kraampjes waarop ze rustten, maar ook door verkopers en kopers. In feite worden in "Fish Stall" alleen en innovatief de vissen naast elkaar gerangschikt op type, terwijl we alleen de bordjes met prijzen uit de kraam zien, geschreven door een koopman wiens gezicht we niet mogen kennen. Heeft de Artmajeur-kunstenaar een genretafereel als een stilleven behandeld? Als we bedenken dat hij zich alleen op de dieren concentreert, kunnen we dat denken, ook al brengt de aanwezigheid van namen en prijzen ons noodzakelijkerwijs terug naar een kijk op het dagelijks leven, klaar om precies het moment op te roepen waarop we, zonder ergens anders te kijken, een keuze maken onze lunch. Jean-Pierre Borderie zegt over het schilderij: "In dit schilderij komt een viskraam tot leven onder het penseel, trillend van levendige en vrolijke kleuren. Sint-Jacobsschelpen, rijk aan delicate details, vermengen zich met zeebrasem en zeebarbeel, waardoor een mariene symfonie ontstaat. op het canvas. Elke vastgelegde tint weerspiegelt de versheid van de vis en roept de levendige sfeer van een kustmarkt op. De vrolijke kleuren nemen de kijker mee naar de levendige wereld van deze markt met zijn talloze reflecties, waar zeevruchten de hoofdrolspeler worden in een boeiende scène ." De Franse kunstenaar van Artmajeur was oorspronkelijk een fotograaf, wiens experimenten dienden om schilderijen te creëren met boeiende composities, klaar om stillevens, genretaferelen, maar ook landschappen en uitzichten te onderzoeken. Ten slotte is het belangrijk op te merken dat de kunstenaar in de kleuren van de schilderkunst een middel vond om zijn fotografische visie uit te breiden, en nu klaar was om een grotere neiging te ontwikkelen om zijn emoties uit te drukken.
CONTRASTE ÉTHÉRÉ (2023)Digitale kunst door Pierre Lamblin
ETHEREEL CONTRAST door Pierre Lamblin
Lamblins werk opent een nieuw hoofdstuk in de geschiedenis van de visrepresentatie in de kunst, waar vissen voor het eerst modeaccessoires worden voor portretgenres, geschikt om te dragen als geschubde en gladde hoeden. Afgezien van wat het zou kunnen betekenen om een vissenhoofddeksel te dragen, stel ik me een alternatieve wereld voor waarin veel accessoires in de vorm van deze levende wezens zijn om in het openbaar mee te pronken. Je kunt deze realiteit benaderen door andere werken met een visthema te bekijken van Pierre Lamblin, die zich zeker heeft gespecialiseerd in het portretteren van vrouwelijke onderwerpen, vergezeld van dit soort dieren. Op dit punt rijst er echter twijfel: hoe was de vrouw in "Ethereal Contrast" voordat ze haar hoed kocht? Misschien maakte ze deel uit van een genrescène, waar ze voor het eerst het dier tegenkwam dat later haar accessoire zou worden. Kunnen we de ‘voorouder’ van de vrouwelijke figuur in kwestie dus herkennen in de hoofdpersoon van een eerder meesterwerk uit de kunstgeschiedenis, gericht op het vereeuwigen van een vissersdochter, namelijk Achille Fumi’s ‘De Vrouw met Vis’ (1930)? Afgezien van de fantasie is Lamblin een veelzijdige Franse kunstenaar die, verdeeld tussen schilderkunst, beeldhouwkunst en digitale kunst, via zijn werk het gevoel van vreugde nastreeft, dat hij met de kijker wil delen. Dit doel wordt bereikt door verschillende thema's aan te pakken, waarvan de belangrijkste zijn: de zee, de wereld van de kindertijd, de consumptiemaatschappij en dieren.
Olimpia Gaia Martinelli
