Myth Makers—Spectrosynthese III wordt "de eerste grote overzichtstentoonstelling over LGBTQ+-perspectieven in Hong Kong" genoemd. Het test de wateren voor vrijheid van meningsuiting in een stad die snel verandert. Het is de derde show in de Spectrosynthese-serie van LGBTQ+ Aziatische kunstshows van de Sunpride Foundation. Het wordt tot 10 april gehouden in Tai Kwun Contemporary. Hoewel de censuur in Hong Kong steeds erger wordt, is er slechts één werk van de show gehaald. In de tentoonstelling wordt een afwijzingsbrief geplaatst in plaats van een video uit de serie 3x3x6 van Shu Lea Cheang, waarin tien verhalen te zien zijn van gevangengenomen seksuele non-conformisten. Dit komt omdat er wordt gezegd dat de video expliciete seksuele inhoud bevat. Cheangs stuk werd oorspronkelijk gemaakt voor de Biënnale van Venetië in 2019 en getoond in het Palazzo delle Prigioni, dat, net als Tai Kwun, vroeger een gevangenis was. Een Indiase kunstenaar die aan de show deelnam, stemde ermee in om een werk te laten veranderen. De kunstwereld in Hong Kong maakt zich terecht zorgen over 'mainlandisering'. De kunstgemeenschap in China heeft een grote en grotendeels geaccepteerde LHBTQ+-populatie, maar veel artiesten praten er niet in het openbaar over, en internationale LHBTQ+-artiesten die in China optreden, worden 'rechtgepoetst'. Hong Kong daarentegen is nog vrij vrij. Sinds de opening van de show eind december zegt de Hongkongse zakenman Patrick Sun, die Sunpride in 2014 oprichtte om LGBTQ+ Aziatische kunst te verzamelen en te promoten, dat er "enorme steun van de gemeenschap" en belangstelling van het publiek is geweest.
De show begint en eindigt met videowerken van Ellen Pau, die al sinds de jaren tachtig kunst maakt in Hong Kong, toen de kunstscene daar nog jong was. Het eerste stuk in de show, Song of the Goddess (1992), toont "de nauwe relatie tussen de operaactrices Yam Kim-fai en Pak Suet-sin op en buiten het scherm in de jaren zestig", zeggen Chantal Wong en Inti Guerrero, die zijn verantwoordelijk voor het samenstellen van de show. Het is "een van Hongkongs eerdere voorbeelden van kijkers die zich collectief identificeren met een liefdesverhaal van hetzelfde geslacht", zeggen ze, eraan toevoegend dat de uitzending van Kantonese opera met travestie van vrouwelijke acteurs "het belangrijkste gebied was waarop queerness cultureel en publiekelijk werd gemanifesteerd, hoewel soms niet erkend." De show eindigt met Pau's etherische nieuwe video 52Hz (2022), een indirect eerbetoon aan twee schoolmeisjes uit Hongkong die zelfmoord pleegden nadat hun relatie was ontdekt. De boekensteunvideo's van Pau laten zien dat de tentoonstelling werken bevat uit veel verschillende tijdsperioden. Ze laten ook zien dat LGBTQ+ Aziatische kunst niet nieuw is.
In het eerste deel, "Queer Mythologies: On and Off the Stage", staan historische hoogtepunten zoals de overleden Filipijns-Amerikaanse kunstenaar Alfonso Ossorio en de Indiase kunstenaar Bhupen Khakhar. In het tweede deel, 'Body Politics: Criminalization, Control, and Counter Narratives', is er Josef Ng's baanbrekende performance Brother Cane uit 1994, die Singapore ertoe bracht performancekunst tien jaar lang te verbieden omdat de kunstenaar het knippen van schaamhaar verspreidde. Museum of Contemporary Art Taipei in 2017, was het de eerste grote enquête onder LGBTQ+-artiesten in een reguliere instelling in Azië. Belangrijk is dat homoseksuele artiesten in het grootste deel van Azië nog steeds voorzichtig moeten zijn. Zo werd het langlopende Pride-festival in Shanghai stilgelegd vanwege officiële intimidatie, en Singapore heeft onlangs homoseks gedecriminaliseerd, maar het homohuwelijk nog steeds verboden. Tegen deze chaos in heeft de Spectrosynthese-serie ervoor gezorgd dat queerness een meer algemeen onderwerp is geworden in de regionale kunstscene en meer aandacht heeft gevestigd op minder bekende artiesten.
Twee jaar voordat het eiland het homohuwelijk legaal maakte, werden in 2017 meer dan 50 werken van 22 etnisch Chinese kunstenaars getoond in Taipei. In 2019 en 2020 werd Spectrosynthese II gehouden in het Bangkok Art and Culture Centre. Meer dan 50 kunstenaars toonden daar hun werk. Het is uitgegroeid tot 130 werken van ongeveer 60 kunstenaars in Hong Kong. Trevor Yeung en Beatrix Pang zijn twee van de artiesten uit Hong Kong die deelnemen. Een non-profitorganisatie genaamd Queer Reads Library, die in 2018 werd opgericht, werkte samen aan een archiefgedeelte. Foto's van Jiaming Liao van de cruiseplek in Kowloon Park en een geluidsinstallatie van Samson Young die de pulserende geluiden van club Propaganda nabootst, verbinden de tentoonstelling met het geheugen van de homogemeenschap. De show gaat ook terug tot de jaren 40 met werken zoals de zelfportretten van Patrick Ng Kah Onn uit de jaren 50, die volgens de curatoren "vroege manifestaties laten zien van 'queer before gay', voordat deze identiteiten vorm kregen, decennia voordat de term LGBTQ+ werd bedacht. ." Een verzameling brieven en foto's van Kary Kwok en Hiram To, twee bekende modefotografen en kunstenaars uit Hong Kong, die tientallen jaren omspant, geeft de show een persoonlijk gevoel.
Patrick Sun denkt dat er deze maand meer internationale bezoekers komen omdat Art Basel voor het eerst sinds de opening van de grenzen naar Hong Kong komt. Een vierde show vindt plaats in een nog niet gekozen Aziatische stad. Hij zegt dat de Britse koloniale code 377, die homoseksuele handelingen illegaal maakte, in 2018 in India en in augustus vorig jaar in Singapore is weggenomen. "Het lijkt voor sommige landen misschien onmogelijk om nu een tentoonstelling als Myth Makers te organiseren, maar de wereld verandert en ik heb goede redenen om optimistisch te zijn", zegt hij.
Jean Dubreil