Morrissey, overleden op 86-jarige leeftijd: Warhols medewerker en undergroundfilmmaker

Paul Morrissey, de filmmaker achter verschillende samenwerkingen met Andy Warhol die kritisch werden ontvangen maar wereldwijd een groot publiek wisten te overtuigen, is maandag op 86-jarige leeftijd in New York overleden nadat hij in het ziekenhuis was opgenomen vanwege een longontsteking, zo meldt de New York Times .

Morrissey staat vooral bekend om de rauwe, provocerende films die hij eind jaren zestig en begin jaren zeventig maakte. Hij maakte films die speelden met de conventies van Hollywood, door elementen uit westerns en horrorfilms te combineren en er gedurfde, homoseksuele thema's aan toe te voegen die vaak worden genegeerd door de reguliere cinema.

In deze periode produceerden Warhol en Morrissey culthits als Flesh (1968), Lonesome Cowboys (1968) en Flesh for Frankenstein (1973). Morrissey beweerde later dat Warhol minimaal had bijgedragen en zei dat hij degene was die Warhols imago vormgaf. Nadat hun partnerschap na Frankenstein eindigde, bleef Morrissey alleen films maken.

Toch blijven de Warhol-samenwerkingen centraal staan in Morrissey's nalatenschap. In Lonesome Cowboys , een subversieve versie van Romeo en Julia met een homoseksuele hoofdpersoon, was de oneerbiedige toon van de film zowel op het scherm als achter de schermen duidelijk zichtbaar. De film werd opgenomen op een set die was ontworpen voor tv-westerns en bevatte niet-professionele acteurs uit Warhols kring, waaronder Viva, die tijdens de opnames werd lastiggevallen, wat de aandacht trok van lokale autoriteiten en de FBI, die een dossier over Warhol opende.

Morrissey's films zochten opzettelijk controverse op. Een tijdschriftrecensie noemde Lonesome Cowboys ooit "een mix van homoseksuele seks, conversatie, verkrachting, conversatie, travestie en orgieën", wat de rauwe, schokkende stijl illustreert.

Deze film gaf Warhols werk een duwtje in de richting van een meer openlijk campy stijl, zoals biograaf Blake Gopnik opmerkte. Hij beschreef de film als “flamboyanter queer dan alles wat Warhol eerder had gedaan.”

Morrissey, geboren in 1938 in Manhattan, groeide op als katholiek in Yonkers en volgde een opleiding aan de Fordham University, waar hij afstudeerde met een graad in Engels. Hij sloot zich al snel aan bij de underground kunstscene van de jaren 60, met zijn debuut in Brian De Palma's Icarus . In 1965 ontmoette hij Warhol, die hem hielp zijn losse, improviserende filmstijl te verfijnen, en beweerde dat hij structuur aan Warhols werk gaf.

De laatste projecten van hun samenwerking waren het grootbudget Flesh for Frankenstein (1973) en Blood for Dracula (1974), gesteund door Carlo Ponti. Ondanks aanvankelijk gemengde recensies, waren beide succesvol aan de kassa.

Hoewel Dracula Morrissey's laatste project met Warhol was, bleef hij films regisseren, waaronder Forty-Deuce (1982), met Kevin Bacon in de rol van een zakenman.

Morrissey verzette zich tegen het idee dat Warhol zijn carrière had versterkt. In een interview met Miami New Times uit 2012 liet hij zijn ongenoegen blijken: “Ik heb zijn naam gepromoot en hij kreeg credits voor mijn films. Ik heb ze gemaakt.”

De erfenis van Morrissey's cultklassiekers

Paul Morrissey, een baanbrekende cultfilmregisseur, had een blijvende impact op underground cinema . Hij werkte samen met Andy Warhol. Veel van Warhols "Superstars" zoals Candy Darling en Joe Dallesandro speelden in Morrisseys films. Samen maakten ze de film "The Velvet Underground and Nico: A Symphony of Sound" uit 1966. Morrissey hielp ook met Warhols "Exploding Plastic Inevitable"-evenementen.

Morrissey's werk met Warhol, zoals "Lonesome Cowboys," is de sleutel tot zijn nalatenschap . Films als "Andy Warhol's Flesh for Frankenstein" en "Blood For Dracula" toonden zijn gedurfde visie. Zelfs nadat de samenwerking met Warhol eindigde, bleef Morrissey gedurfde films maken zoals "The Hound of the Baskervilles" en "News from Nowhere."

Morrissey's werk met Warhol en zijn soloprojecten hebben de underground cinema diepgaand beïnvloed. Zijn nalatenschap als cultklassieker-filmmaker blijft inspireren.

"Morrissey's films werden voor minder dan $ 10.000 per stuk gemaakt, maar ze hebben een blijvende indruk achtergelaten op de wereld van de undergroundcinema."

Morrissey's controversiële benadering van filmmaken

Morrissey's filmmaken draaide om uitdagen en provoceren. Een tijdschriftschrijver noemde zijn werk ooit "een mix van homoseksuele seks, verkrachting en meer." Zijn films waren gedurfd en omarmden queer- en campesthetiek. Morrissey's filmstijl was altijd een belangrijk onderdeel van zijn visie.

Samen met Andy Warhol maakte Morrissey vanaf 1965 lowbudgetfilms. Deze films bevatten vaak niet-professionele acteurs. Hun grootste hit was de film Trash uit 1970, met Joe Dallesandro en Holly Woodlawn in de hoofdrollen.

Morrissey's bekendste films zijn Flesh, Heat en Women in Revolt. Hij maakte ook Blood for Dracula, Forty Deuce, Mixed Blood en Spike of Bensonhurst.

Morrissey's breuk met Warhol en solocarrière

Morrissey verliet zijn langdurige medewerker Andy Warhol in 1974. Hij begon een solocarrière die hem tot een sleutelfiguur in de underground cinema maakte. Na Warhol te hebben verlaten, maakte Morrissey een reeks onafhankelijke films. Deze films waren baanbrekend in de filmwereld, zoals zijn versie uit 1978 van "The Hound of the Baskervilles", een komische draai aan Sherlock Holmes die het niet goed deed.

Maar Morrissey's film "Forty Deuce" uit 1982 was een hit. De jonge Kevin Bacon speelde de hoofdrol en kreeg geweldige recensies, wat Morrissey's unieke visie liet zien. In de jaren 90 ging Morrissey wat langzamer, maar in 2010 kwam hij terug met "News From Nowhere". Deze film liet zijn blijvende liefde voor het filmmaken zien.

Morrissey's solocarrière nadat hij Warhols kring had verlaten, toonde zijn ongelooflijke talent en visie. Hij liet een blijvende indruk achter op de underground cinema.

Morrissey's unieke perspectief op Warhols bijdragen

Paul Morrissey had een unieke kijk op zijn relatie met Andy Warhol. Hij geloofde dat hij, en niet Warhol, de sleutel was tot Warhols roem. Morrissey zei: "Ik moet leven met het idee dat hij heeft bijgedragen aan mijn films omdat ik hem ze liet presenteren omdat ik zijn manager was, en ik moest bedenken wat ik moest doen om zijn naam bekend te maken, en hij kon niets doen, dus presenteerde hij mijn films en wat doet de scum media, vuiligheid, communisten, stukken stront? Typ deze troep maar uit. Ik heb zijn films gemaakt."

Morrissey was gedurfd en daagde vaak de status quo in het filmmaken uit. Hij speelde een cruciale rol in de underground cinema scene van de jaren 60 en 70. Zijn werk hielp Warhol een cultureel icoon te maken. Hij ontdekte en promootte ook de Velvet Underground, een band die gelinkt was aan Warhols Factory.

Het debat over de relatie tussen Morrissey en Warhol is nog steeds gaande. Toch is Morrissey's visie op hun samenwerking intrigerend. Hij geloofde in zijn eigen rol in Warhols succes, zelfs toen Warhol de meeste eer kreeg. Dit laat de complexe aard van creatieve partnerschappen en artistieke nalatenschappen zien.

Het snijpunt van kunst, controverse en conservatisme

Morrissey's films pakten moeilijke onderwerpen en beelden aan, maar hij bleef trouw aan zijn conservatieve en religieuze opvattingen. In een interview zei hij dat zijn kunst en politiek niet met elkaar in conflict waren. Hij vond de jaren 60 en 70 "idioot en grappig" en vond het leuk om er in zijn films de spot mee te drijven.

Morrissey's werk draaide om het verleggen van grenzen en het uitdagen van normen. Zijn films onderzochten vaak thema's die mensen anders lieten denken. Van zijn samenwerking met Andy Warhol tot zijn soloprojecten, Morrissey's visie was gedurfd en onbeschaamd.

Ondanks zijn provocerende kunst , hield Morrissey er sterke conservatieve overtuigingen op na. Hij zag de excessen van de tegencultuur als "idioot en dwaas." Deze mix van zijn kunst en overtuigingen maakte zijn werk zowel fascinerend als raadselachtig.

Morrissey's impact op underground cinema is verbonden met de controverse en het conservatisme in zijn leven. Zijn films worden geprezen om hun artisticiteit, maar tonen ook de complexe menselijke ervaring.

"De reden voor antisemitisme is het gedrag van Joden in de geschiedenis." - Reactie van een enquête onder het publiek na het bekijken van een productie van The Merchant of Venice

De mix van kunst, controverse en conservatisme is gebruikelijk in creatieve kunsten. Van de jaren 60 tot nu heeft het debat tussen kunst en overtuigingen zowel creativiteit als controverse aangewakkerd.

Terugkijkend op Morrissey's leven en werk, zien we een complexe kunstenaar. Zijn films, hoewel provocerend , tonen de kracht van kunst om onze wereld uit te dagen en te weerspiegelen.