Een werk dat iedereen kent
Iedereen kent Edvard Munchs meesterwerk De Schreeuw uit 1893. Dit verontrustende expressionistische stuk onthult Munchs existentiële angst en paranoia over waanzin. Het vroege leven van de kunstenaar werd ontsierd door tragedie; zowel zijn moeder als zus stierven toen hij nog heel jong was. De schilder leed zijn hele leven aan ernstige depressies en angsten, en hij werd achtervolgd door de gedachte dat de geestesziekte van zijn vader en zus genetisch op hem waren doorgegeven.
Een oneindige kreet die weergalmde door de kosmos en de natuur verscheurde
Deze regels werden op 22 januari 1892 door hem geschreven: "Terwijl ik en mijn twee metgezellen over het pad naar de ondergaande zon wandelden, kreeg de lucht een schokkende rode tint. Ik liet mijn vermoeide lichaam tegen een hek rusten en keek omhoog om te zien bloed en tongen van vuur over de blauwzwarte fjord van de stad.Mijn metgezellen gingen verder, maar ik bleef, rillend van angst, bewust van een oneindige schreeuw die weergalmde door de kosmos en de natuur verscheurde.
Er verschijnt een inscriptie in de linkerbovenhoek
Volgens de legende heeft Munch zichzelf op dit schilderij afgebeeld, in de vorm van het doodsbange lichaam van de hoofdpersoon. Vorig jaar onthulde een infraroodfoto van het oppervlak van het kunstwerk een paar woorden, een inscriptie, in de linkerbovenhoek: "Kan kun være malet af en gal Mand!" ("Kan alleen door een gek geschilderd zijn!") Voor dit punt was deze zin onopgemerkt gebleven.
De artiest was doodsbang om gek te worden
Bewijs dat de kunstenaar doodsbang was om gek te worden is aanwezig. In de ogen van de nazi's waren zijn expressionistische schilderijen een vorm van degeneratie. Op het gebied van kunst was Munch meer een avant-gardist en een vroege voorstander van het modernisme. De Schreeuw, een verontrustend kunstwerk, is een krachtige weergave van zijn innerlijke kwelling over zijn neiging tot waanzin.
Selena Mattei
