Eli en Edythe Broad: collectie naoorlogse en hedendaagse kunst

Wie was Eli Broad?

Eli Broad, geboren op 6 juni 1933 en overleden op 30 april 2021, was een Amerikaanse ondernemer en genereuze filantroop. In juni 2019 noemde Forbes hem de 233e rijkste persoon ter wereld en de 78e rijkste in de Verenigde Staten, waarbij zijn nettowaarde werd geschat op ongeveer $ 6,7 miljard. Hij kreeg erkenning voor zijn filantropische toewijding aan het hervormen van het openbare basisonderwijs via de charterschool-aanpak, het ondersteunen van wetenschappelijk en medisch onderzoek en het promoten van de visuele en podiumkunsten.

Wie is Edythe Broad?

Edythe Broad, voorheen bekend als Edythe Lawson en geboren in 1936, is een Amerikaanse filantroop en kunstliefhebber. In samenwerking met haar overleden echtgenoot, Eli Broad (1933-2021), heeft ze een indrukwekkende kunstcollectie verzameld van ongeveer 2.000 stukken, met een gecombineerde geschatte waarde van meer dan $ 2 miljard. Bovendien was het echtpaar fervent voorstander van verschillende kunstinitiatieven, waaronder de Los Angeles Opera en The Broad.

De Brede

The Broad, gelegen aan Grand Avenue in het hart van het centrum van Los Angeles, is een museum voor moderne kunst. Deze instelling ontleent zijn naam aan de genereuze bijdragen van Eli en Edythe Broad, die de bouw van het museumgebouw financierden, een project van in totaal $140 miljoen, om hun indrukwekkende kunstcollecties onder te brengen. Bezoekers hebben de mogelijkheid om de permanente collectiegalerijen van het museum kosteloos te verkennen, aangezien de algemene toegang gratis is. Niettemin is het vermeldenswaard dat voor bepaalde evenementen die door het museum worden georganiseerd, toegangsprijzen kunnen gelden, die kunnen variëren afhankelijk van de specifieke tentoonstelling of het evenement in kwestie. Op 20 september 2015 opende het museum officieel zijn deuren voor het publiek.

Vanaf 2008 gingen Eli en Edythe Broad samen met de Broad Art Foundation op zoek naar een geschikte locatie voor het museum van hun kunstcollectie. In november 2008 werd bekend dat Eli Broad Beverly Hills had benaderd met het idee om zijn museum te bouwen op de zuidoostelijke hoek van Wilshire Boulevard en Santa Monica Boulevard. In januari 2010 onthulde hij zijn overweging voor een perceel van 10 hectare op de campus van West Los Angeles College, net buiten Culver City. Tegelijkertijd gaf de gemeenteraad van Santa Monica in maart 2010 voorlopige goedkeuring om een perceel van 2,5 hectare in stadseigendom grenzend aan het Santa Monica Civic Auditorium aan Eli Broad te verhuren voor een symbolische $ 1 per jaar gedurende 99 jaar, met een extra bijdrage van $ 1 miljoen aan ontwerpkosten. Broad zou de resterende kosten, geschat op tussen de $ 50 miljoen en $ 70 miljoen, hebben gedragen.

Pas in augustus 2010 maakte Eli Broad officieel zijn voornemen bekend om het museum in het centrum van Los Angeles te bouwen. Hij beloofde een betaling van $ 7,7 miljoen voor een huurcontract van 99 jaar, officieel gecategoriseerd als een subsidie, waarmee betaalbare woningen in The Emerson, een aangrenzende hoge woontoren, werden gefinancierd. De overeenkomst omvatte ook een overheidsbijdrage van $ 8,5 miljoen ter dekking van het buitenplein van het museum en overheidsvergoedingen tot $ 30 miljoen ter compensatie van Broad's uitgaven voor de ondergrondse parkeergarage van het museum, die uiteindelijk eigendom van de overheid zal worden.

In 2010 werd een architectuurwedstrijd uitgeschreven, waarbij zes architecten werden uitgenodigd om de eerste ontwerpen voor het project te presenteren. Tot de kanshebbers behoorden de Nederlandse architect Rem Koolhaas en zijn Office for Metropolitan Architecture, de Zwitserse architecten Herzog & de Meuron, de Parijse architect Christian de Portzamparc, de Japanse architecten Ryue Nishizawa en Kazuyo Sejima van SANAA, en het in New York gevestigde bureau Diller Scofidio + Renfro. Uiteindelijk werden Diller Scofidio + Renfro gekozen om het museum te ontwerpen, dat ongeveer 120.000 vierkante meter aan tentoonstellingsruimte, kantoren en een parkeergarage omvat.

In februari 2015 boden Eli en Edythe Broad een openbare preview van het nieuwe gebouw aan, wat ongeveer 3.500 bezoekers trok. Het museum werd groots geopend op 20 september 2015, waarbij de Broads de ruimte persoonlijk inhuldigden. Op de gastenlijst stonden opmerkelijke figuren als Bill Clinton, Reese Witherspoon, Matthew Perry, Heidi Klum, Larry King en nog veel meer beroemdheden.

The Broad is gevestigd in een ultramodern gebouw, ontworpen door architectenbureau Diller Scofidio + Renfro, in samenwerking met Gensler en de structurele technische expertise van Leslie E. Robertson Associates. Dit architectonische wonder, met een geschat prijskaartje van $140 miljoen, staat naast de iconische Walt Disney Concert Hall van Frank Gehry. Het ontwerp van het The Broad museum vormt een bewust contrast met de heldere, metalen, geperforeerde buitenkant van de concertzaal, terwijl het nog steeds een eerbetoon is aan de architecturale betekenis ervan door een poreuze, "honingraatachtige" buitenkant te hebben. Dit ontwerpconcept wordt toepasselijk 'de sluier en het gewelf' genoemd.

"De sluier" is een doorschijnende schil die de hele structuur omhult, waardoor de filtratie en transmissie van natuurlijk daglicht naar de binnenruimtes mogelijk is. Deze huid bestaat uit 2.500 ruitvormige panelen opgebouwd uit glasvezelversterkt beton, ondersteund door een robuuste stalen onderconstructie van 650 ton. Integendeel, ‘de kluis’ vormt de kern van het gebouw en dient als speciale ruimte voor opslag, laboratoria, curatoriële ruimtes en kantoren. De ‘kluis’, ingekapseld in de ‘sluier’, is een betonnen lichaam dat aan alle kanten omgeven blijft door de luchtige, cellulaire exoskeletstructuur van de ‘sluier’. Dit unieke architectonische kenmerk strekt zich uit over de gehele lengte van de galerij en zorgt voor gefilterd natuurlijk daglicht.

Het museum beslaat drie verdiepingen en beschikt over 4.600 m2 tentoonstellingsruimte op twee niveaus, met een indrukwekkende kolomvrije galerieruimte van 3300 m2 op de derde verdieping en nog eens 1400 m2 ) op de eerste etage. Het dak is voorzien van 318 dakraammonitoren, waardoor diffuus zonlicht vanuit het noorden het interieur kan sieren. In de lobby, die wordt gekenmerkt door het niet-Euclidische ontwerp, is er geen traditionele receptie; in plaats daarvan verwelkomen medewerkers van bezoekersdiensten gasten die zijn uitgerust met mobiele apparaten. De lobby en tentoonstellingsruimtes zijn naadloos met elkaar verbonden door een roltrap van 30 meter hoog en een glazen lift.

Museumplein

Begin 2014 werden blauwdrukken onthuld voor een uitgestrekt openbaar plein van 2200 m2 grenzend aan The Broad, dat onder toezicht zou staan en onderhouden zou worden door het museum als onderdeel van de overeenkomst met de stad. Ontworpen door de architecten van het museum, Diller, Scofidio + Renfro, in samenwerking met landschapsarchitect Walter Hood, had dit plein, samen met andere verbeteringen aan het straatbeeld, een geschat prijskaartje van $ 18 miljoen, waarvan ongeveer $ 10 miljoen toegewezen uit herontwikkelingsfondsen en $ 8 miljoen gefinancierd. door het museum zelf. Het plein beschikt met name over een bos met eeuwenoude Barouni-olijfbomen.

Bouwuitdagingen

De constructie van The Broad kreeg te maken met onconventionele uitdagingen, vooral met betrekking tot de fabricage van de kenmerkende "sluier" gevel. Deze complexiteit leidde tot vertragingen bij de bouw, wat aanleiding gaf tot een rechtszaak in 2014. Het museum klaagde de Duitse fabrikant Seele GmbH, Zurich American Insurance Company en de Fidelity and Deposit Company uit Maryland aan wegens vermeende schade van in totaal $ 19,8 miljoen, daarbij verwijzend naar het niet leveren van gevelonderdelen zoals gepland. . Vervolgens bereikten The Broad en Seele een overeenkomst om de bouw van het museum voort te zetten, terwijl ze de oplossing van hun geschil uitstellen tot een latere datum.

Verzameling

The Broad herbergt een uitgebreide collectie van bijna 2.000 hedendaagse kunstwerken, die de talenten van 200 uiteenlopende kunstenaars tentoonstellen. Onder deze talentvolle makers bevinden zich bekende figuren als Cindy Sherman, Jeff Koons, Ed Ruscha, Roy Lichtenstein en Andy Warhol, waaronder met name een "Single Elvis" uit 1963 van laatstgenoemde. De aankoop van ‘Single Elvis’ door het museum in 2015 had een aanzienlijke impact op de prijzen van pop-art, waardoor deze naar ongekende hoogten zijn gestegen.

Naast deze iconische werken beschikt het museum over nog meer opmerkelijke installaties die een blijvende indruk hebben achtergelaten. Daartoe behoren onder meer Yayoi Kusama's betoverende "Infinity Mirrored Room – The Souls of Millions of Light Years Away" (2013), Ragnar Kjartanssons omvangrijke videomeesterwerk met negen schermen "The Visitors" (2012), Julie Mehretu's indrukwekkende 7 meter brede canvas "Beloved (Cairo)" (2013), en Goshka Macuga's tot nadenken stemmende fototapijt "Death of Marxism, Women of All Lands Unite" (2013). Het is vermeldenswaard dat het museum 's werelds grootste collectie werken van Cindy Sherman bezit, met maar liefst 129 stukken.

De meningen over de collectie lopen uiteen, waarbij sommige critici suggereren dat er een overschot aan ‘high-end afval’ in zit. Er wordt echter ook erkend dat er tussen deze mix onmiskenbaar uitstekende kunstwerken zitten. Bovendien fungeert het gebouw als het centrale knooppunt voor de uitleenbibliotheek van hedendaagse kunstwerken van de Broad Art Foundation, waardoor zijn rol als essentiële hulpbron voor de kunstgemeenschap wordt versterkt.

Eli en Edythe Broad Art Museum

Het Eli and Edythe Broad Art Museum, vaak MSU Broad of BAM genoemd, is een non-profitorganisatie voor hedendaagse kunst, zorgvuldig ontworpen door de beroemde architect Zaha Hadid. Het siert de campus van de Michigan State University in East Lansing, Michigan, en opende officieel zijn deuren voor het publiek op 10 november 2012.

De kern van de dynamische aantrekkingskracht van het museum wordt gevormd door het wisselende tentoonstellingsprogramma, dat zorgt voor een gestage stroom van frisse, innovatieve shows. De curatoriële focus van MSU Broad is mondiaal van aard, met een bijzondere nadruk op opkomende kunstenaars en kunstenaars uit het midden van hun carrière. Op de tentoonstellingen zijn voornamelijk hedendaagse kunstenaars te zien, waaronder kunstenaars die hun Master of Fine Arts-diploma aan de Michigan State University volgen, naast geselecteerde werken uit de collectie van het museum. De MSU Broad is er trots op een groot aantal honderden programma's te organiseren, gericht op verschillende leeftijdsgroepen, en al deze evenementen en programma's zijn gratis toegankelijk voor het publiek. De toegang tot zowel de galerijen als de community-evenementen is volledig gratis voor alle bezoekers.

De oprichting van het MSU Broad Art Museum werd aanzienlijk ondersteund door een genereuze gift van Eli en Edythe Broad. Hoewel het museum eigentijds van opzet is, herbergt het na de sluiting een uitgebreide collectie historische kunstwerken die zijn geërfd van het Kresge Art Museum, het voormalige kunstmuseum van de Michigan State University. Deze uitgebreide collectie omvat meer dan 10.000 stukken en blijft groeien. Het vertegenwoordigt een breed spectrum aan artistieke uitingen, variërend van de oudheid tot de hedendaagse tijd, die geografische grenzen overstijgen en verschillende artistieke media omvatten. Opmerkelijke bezittingen zijn onder meer oud-Griekse en Romeinse antiquiteiten, precolumbiaanse sculpturen en vaten, verlichting uit de middeleeuwen en de renaissance, schilderijen van oude meesters, 19e-eeuwse Amerikaanse schilderijen, 20e-eeuwse sculpturen van beroemdheden als Alexander Calder en Jenny Holzer, evenals werken van hedendaagse kunstenaars. artiesten als Chuck Close en Ann Hamilton. De primaire focus van de MSU Broad voor collectiegroei en acquisitie ligt op moderne en hedendaagse werken, vooral die gemaakt na 1945.

Bovendien kreeg het museum in oktober 2016 filmische erkenning als filmlocatie voor delen van de film "Batman v. Superman: Dawn of Justice".

Het Broad Art Museum, een architectonisch meesterwerk bedacht door Zaha Hadid, is een iconische representatie van innovatief design. De opvallende buitenkant is gemaakt van een combinatie van staal en beton en is voorzien van geplooide roestvrijstalen en glazen elementen, waardoor een ontzagwekkende structuur ontstaat. Het structurele systeem van het gebouw combineert naadloos een stalen frame met betonnen schuif- en dragende muren. Binnen vind je vloeren gemaakt van constructief beton, op sommige plekken afgewerkt met gepolijst beton en in de galerijen met hout.

De buitenbekleding maakt gebruik van een regenschermsysteem, waarbij het omhulde stalen frame is versierd met opvouwbare en geplooide roestvrijstalen panelen. Voor ramen, deuren en dakramen wordt hoogwaardige beglazing gebruikt, waardoor efficiëntie en esthetiek worden gegarandeerd. Van de in totaal 4.300 m2 aan ruimte is maar liefst 70% bestemd voor tentoonstellingsruimtes, waaronder unieke ruimtes zoals de Education Wing en de Benefactor's Gallery. De bewegings- en circulatiegebieden van het gebouw worden gemarkeerd door architectonisch beton, waardoor een vloeiende en interactieve ervaring voor bezoekers ontstaat. De lay-out omvat drie niveaus: lager, grond (hoofd) en tweede, waarbij het hoogste punt ongeveer 38 voet aan de westkant (Minskoff Gallery) bereikt en afhelt tot ongeveer 24 voet aan de oostkant (Education Wing). Het centrale middelpunt is de zwevende trap, die dient als knooppunt van waaruit galerijen uitstralen. Op het tweede niveau vind je een boeiend uitzicht op zowel de campus als het centrum van East Lansing. Het museum sluit naadloos aan op een uitgestrekte beeldentuin buiten, een uitbreiding van de binnenplaats aan de oostelijke ingang en een ruim voetgangersplein aan de westelijke ingang. Extra ruimtes binnen het museum omvatten administratiekantoren en een cadeauwinkel.

De ontwerpfilosofie van The Broad is diep geworteld in het bevorderen van een gemeenschapsgevoel. Het positioneert strategische interne galerijen en openbare ruimtes om betekenisvolle interactie tussen de stad, haar bewoners, museumbezoekers en de kunst zelf te vergemakkelijken. Er wordt een visuele verbinding tot stand gebracht met de stad en Grand River Avenue, het bruisende centrum van East Lansing, waardoor een dialoog ontstaat tussen de galerijen, het plein en het stadsbeeld. Het museum fungeert als een toegangspoort die de East Lansing-gemeenschap met de campus verbindt, geïllustreerd door parallelle deuren die de campus met het centrum verbinden. De zwevende trap versterkt deze verbinding verder en verlengt een visuele link met Grand River Avenue via een glazen raamopening van twee verdiepingen. Elke opening die in de gebouwschil is geïntegreerd, inclusief de roestvrijstalen plooien aan de buitenkant, versterkt de fysieke en visuele connectiviteit tussen het museum, zijn bezoekers en de omringende omgeving.

De integratie van ecologisch duurzame elementen in het ontwerp van het gebouw leverde het in 2013 de LEED-certificering op, wat duidt op een toewijding aan ecologische verantwoordelijkheid. De uitgebreide kamerhoge ramen die strategisch door het hele gebouw zijn gepositioneerd, benutten de kracht van natuurlijk licht, waardoor de energiebesparing gedurende de dag wordt geoptimaliseerd. Deze aanpak vermindert niet alleen het energieverbruik, maar verhoogt ook het comfort van de bewoners. Het zonneregelsysteem maakt op ingenieuze wijze gebruik van de energie van de zon en dient een tweeledig doel door verlichting en warmte te leveren, waardoor het welzijn van de mensen binnenin nog verder wordt vergroot.

Inspanningen om energie te besparen strekken zich uit tot het verwarmings-, ventilatie- en koelsysteem, dat is geoptimaliseerd voor efficiëntie, waardoor het totale energieverbruik wordt verlaagd terwijl prioriteit wordt gegeven aan het comfort van de bewoners. Slimme sensoren worden ingezet binnen het HVAC-systeem en de verlichting, waardoor ze de mogelijkheid hebben om geselecteerde functies aan te passen op basis van de bezetting. Het sanitairsysteem is zorgvuldig ontworpen om de verspilling van zoetwater tot een minimum te beperken, een cruciale stap in de zoektocht naar duurzaamheid. Om deze groene initiatieven te versterken zijn recyclingstations op strategische plekken in het museum geplaatst, die fungeren als een middel om de hoeveelheid afvalproducten die in het conventionele afvalverwerkingssysteem terechtkomen, te verminderen.

Geschiedenis

Op 1 juni 2007 ontving Michigan State University een genereuze donatie van $ 33 miljoen van Eli Broad, een gewaardeerde alumnus en Fortune 500-ondernemer, samen met zijn vrouw Edythe Broad, een toegewijde filantroop en kunstverzamelaar. Deze substantiële bijdrage werd geleverd in samenwerking met The Broad Art Foundation in Los Angeles en was bedoeld om de bouw van een uitgebreider kunstmuseum te financieren, evenals om een schenking voor tentoonstellingen op te richten. Het nieuwe museum is ontworpen om de kunstcollectie te omvatten die voorheen was gehuisvest in het Kresge Art Museum, dat was gevestigd in het kunstafdelingsgebouw van de Michigan State University, bekend als het Kresge Art Center.

Tijdens de vergadering van de MSU Board of Trustees op 15 juni werd goedkeuring verleend voor de bouw van het museum. De aanvankelijke plannen omvatten de sloop van het voormalige museum, maar later werd besloten om het naar een andere locatie te verhuizen: het Paolucci-gebouw, een voormalig gedeelte van de MSU School of Home Economics. De selectie van het ontwerp van het gebouw was het resultaat van een competitief proces, waarbij het project werd toegekend aan de veelgeprezen architect Zaha Hadid. De totale projectkosten, die locatiekosten en andere daarmee samenhangende kosten omvatten, bedroegen naar schatting $ 40 tot $ 45 miljoen.

In december 2010 werd Michael Rush aangesteld als oprichter en directeur van het museum. Tragisch genoeg bezweek Michael Rush op 27 maart 2015 aan alvleesklierkanker. Na zijn ambtstermijn nam Marc-Olivier Wahler op 9 maart 2016 de rol van directeur op zich.

Na de goedkeuring van het museum werd een selectieproces gestart, waarbij aanvankelijk 10 semifinalistische architectenbureaus werden geïdentificeerd uit een poule van ongeveer 30 kanshebbers. Uit deze halvefinalisten werden vijf vooraanstaande architectenbureaus gekozen om hun voorstellen in te dienen voor de ontwerpwedstrijd. Het beoogde gebouw zou minimaal 2.400 m2 aan galerieruimte omvatten, waarin zowel permanente als tijdelijke tentoonstellingen zouden kunnen worden gehouden. Deze nieuwe faciliteiten waren bedoeld als een middel voor het kunstmuseum van MSU om zijn educatieve aanbod en programmering uit te breiden, inclusief lezingen door bezoekende wetenschappers, curatoren, kunstenaars en docenten; seminars; docent opleiding; en speciale activiteiten op maat voor gezinnen en schoolgroepen. De vijf finalisten van de competitie waren als volgt:

1. Zaha Hadid – Londen
2. Coop Himmelb(l)au – Wenen/Los Angeles
3. Morfose – Santa Monica
4. Kohn Pedersen Fox Associates, PC – New York
5. Randall Stout Architects, Inc. – Los Angeles

Op 15 januari 2008 maakte de selectiecommissie Zaha Hadid officieel bekend als gekozen architect.

De bouw van het museum begon op 16 maart 2010, gekenmerkt door een baanbrekende ceremonie, bijgewoond door Eli Broad en Zaha Hadid. Oorspronkelijk gepland voor opening op 21 april 2012, werd de officiële inwijding uitgesteld tot 10 november 2012, onder meer vanwege "vertragingen in de materiaalaanvoer en de prioriteit die werd gegeven aan het betrekken van studenten bij openingsactiviteiten."

Voor bouwmanagementdiensten gebruikte Barton Malow Company uit Southfield, MI onconventionele bouwtechnieken om de haalbaarheid van de bouw te garanderen, gezien het unieke ontwerp van het museum. De uitvoerend architect van het gebouw is Integrated Design Solutions uit Troy, MI.

De opvallende hoekige gevel van het museum is gemaakt van geplooid roestvrij staal en glas, ontworpen om het gebouw een steeds evoluerend uiterlijk te geven dat de nieuwsgierigheid opwekt zonder de inhoud volledig te onthullen, zoals beschreven door Zaha Hadid Architects.