Marc Quinn is een hedendaagse Britse kunstenaar die bekendstaat om zijn provocerende verkenningen van het menselijk lichaam, identiteit en de relatie tussen kunst en wetenschap. Quinn werd geboren op 8 januari 1964 in Londen en studeerde geschiedenis en kunstgeschiedenis aan Robinson College in Cambridge. In de jaren negentig groeide hij uit tot een vooraanstaande figuur onder de Young British Artists (YBA's).
Quinn verwierf internationale erkenning in 1991 met Self , een sculpturaal zelfportret van zijn eigen bevroren bloed, dat hij elke vijf jaar opnieuw creëert met bloed dat hij zelf aftapt. Dit viscerale werk zette de toon voor zijn carrière, die vaak gaat over sterfelijkheid, transformatie en de grenzen van het lichaam.
Een ander iconisch werk van Quinn is Alison Lapper Pregnant (2005), een monumentaal marmeren beeld van een gehandicapte vrouw dat te zien was op de Fourth Plinth op Trafalgar Square en de conventionele idealen van schoonheid en normaliteit uitdaagde. Zijn Garden- serie bevat levendige installaties van echte bloemen, bevroren in siliconen, die het natuurlijke proces van verval tarten.
Quinns kunst bestrijkt een breed scala aan media, waaronder beeldhouwkunst, schilderkunst en installatiekunst, en integreert vaak medische of wetenschappelijke elementen om hedendaagse ideeën over perfectie, ras en evolutie ter discussie te stellen. Zijn werk is te vinden in belangrijke collecties zoals de Tate, het Centre Pompidou en het Metropolitan Museum of Art.
Gedurende zijn hele carrière bleef Quinn zich inzetten om te onderzoeken wat het betekent om mens te zijn in een wereld die voortdurend verandert. Vaak verlegde hij grenzen om een dialoog uit te lokken over ongemakkelijke of over het hoofd geziene onderwerpen.