Toon Van Looken

Ik had een computer en wilde er wat mee doen......

Op een dag ontdekte ik de grafische mogelijkheden van een pc en van een eenvoudige programmeertaal - in mijn geval: VBx - zegge: visual basic.

Dra tekende ik met veel trots en enthoesiasme mijn eerste lijnen, cirkels, vierkanten, enz. - en zodra het nieuwe eraf bleekte, ging die bezigheid me rap vervelen en frustreren.

Ideëen bleven echter niet uit en weldra stelde ik vast dat je in eenzelfde tekening dergelijke figuren met gemak kon herhalen in verschillende vormen, op verschillende coördinaten, in verschillende grootten, in wisselende kleuren, enz. enz. en dat je daarbij gebruik kon maken van een overhoop aan (schoolse) wiskundige ideën en formules. Pythagoras, Fibonacci e.a. waren nooit verweg.

Ongewild leidde dat op de duur tot het ontstaan van onverwachte en niet van enige esthetiek gespeende tekeningen (grafieken) van eerder bescheiden omvang (schermgrootte, resolutie - weet je wel) en die ik aanvankelijk zelfs niet kon bewaren : waarom zou ik ook: het moest amusement en tijdverdrijf blijven......

De dag dat ik de truuk vond om het beeld te bewaren noemde ik het programma 'ARTISHOCK' : ik heb er daarna gedurende maanden ettelijke beelden mede ontworpen en bewaard die je o.a. op deze site kunt terugvinden. Maar door een of andere stommiteit - uiteraard van mezelf - is het programma op een goede (kwade) dag de mist ingegaan en bij gebreke aan een goed backup, daar in gebleven. Lost for Ever.

Frustratie alom en dan toch maar hardnekkig opnieuw begonnen ... voor ander, meer en beter, variante van dat oudere adagio: citius, altius, fortius.

..........

De ideëen die aan 'ARTISHOCK' ten grondslag lagen werden hernomen in een vernieuwd en hardnekkig experimenteren - onrustig knutselen en knoeien dus. Tot.....

Vele maanden later was ik trots op 'ARTIGENIUS' : een procedureel stramien dat toelaat grafieken te produceren die er SOMS leuk genoeg uitzien om ze te reproduceren, te bewaren, als basisidee voor een variatie te gebruiken, er mee uit te pakken, af te drukken, in te kaderen, iemand mee te plezieren, tentoon te stellen, (te verkopen voor te weinig geld), enzovoort.

ARTIGENIUS: een samenspel van (veel) parameters - de enige artistieke vrijheid in het ontwerp - en van geschikte procedures die in de tijd nog verder kunnen groeien in aantal en complexiteit.

De ARTIGENIUS-images zijn dus steeds het resultaat van herhaalde raffinage en esthetisch toeval: je begint aan een tekening en je weet om de duvel niet waar je exact gaat uitkomen, hoewel je gebruikservaring van het programma je enige hoop op een geslaagde tekening geeft: "art-by-hope".

ARTIGENIUS: een nieuwe kunstvorm die ik met de nodige arrogantie van het epitheton "digitaal expectivisme" zou willen voorzien, een misschien minder algemene benaming dan "art-by-hope".

Opdracht geslaagd: ik hoop het, maar ik weet het niet. Opdracht ten einde : zeer zeker niet.

P.S.1

Of is dit misschien abstract-digitaal-geometrisch-virtueel-algoritmisch-procedureel-generatief-autonome kunst ? Of alleen maar (on-)kruid uit de tuin van de wiskunst?

P.S.2:

Alle gepresenteerde tekeningen werden met ARTIGENIUS of ARTISHOCK ontworpen: zorgvuldig ingestelde parameters, kleurkeuze, formatering, tijd (!)en ... vergelijken/keuren/hernemen. Geen collages of foto-art. Zelfs geen cut-off. De enige bewerkingen die deze pictures hebben ondergaan, na productie, zijn een zeldzame 90°-rotatie en een omzetting van BMP naar JPG.

P.S.3:

En nog iets: ARTIGENIUS is 'misschien' gebaseerd op een goede analyse, maar is zeker niet geschreven door de meest ervaren en beslagen programmeur, want ook dat ben ik NIET.

P.S.4:

Intussen staan er wel een aantal grafieken virtueel te roesten op mijn harde schijf.....

P.S.5:

Giclées (en waarom niet : sproeidruk ??!) zijn uitermate geschikt als drager van mijn grafieken. Op basis van 72 pix/inch kan ik images ontwerpen die een afdrukgrootte hebben tot ca. 90/90 cm. = 2560/2560 pix.