Πώς να ορίσετε την Pop Art ; Αυτό το διεθνές κίνημα, που εμφανίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1950 στην Αγγλία , εξακολουθεί να λάμπει σημαντικά στη σύγχρονη κοινωνία μας. Μερικές φορές θεωρείται ως άμεσος απόγονος του Ντανταϊσμού, αυτό το ρεύμα χλευάζει τον σιωπηλό κόσμο της τέχνης, οικειοποιώντας τους κώδικες της ποπ κουλτούρας , της μαζικής κατανάλωσης, της διαφήμισης, της βιομηχανίας του Χόλιγουντ και των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Η Pop Art προσφέρει στον θεατή μια νέα, προσιτή, αστεία και μερικές φορές κριτική ματιά στις αποτυχίες της καταναλωτικής μας κοινωνίας. Με πολύχρωμα και κατανοητά έργα, θολώνει έτσι τα όρια και τις ιεραρχίες μεταξύ ανώτερων και κατώτερων τεχνών, μεταξύ Καλών Τεχνών και λαϊκής τέχνης.
5. Τι είναι αυτό που κάνει τα σημερινά σπίτια τόσο διαφορετικά, τόσο ελκυστικά;, Richard Hamilton
Αυτό το έργο θεωρείται δικαίως το πρώτο αληθινό έργο της Pop Art . Αυτό το μικρό κολάζ ( μόνο 26x25 εκατοστά ), κατασκευασμένο το 1956 από τον Άγγλο καλλιτέχνη Richard Hamilton , αποτελείται από εικόνες από αμερικανικά περιοδικά . Επιπλέον, ο τίτλος αυτού του έργου, στα γαλλικά " Τι ακριβώς κάνει τα σημερινά σπίτια τόσο διαφορετικά, τόσο ελκυστικά;" "Είναι εμπνευσμένο από ένα σλόγκαν που βρίσκεται σε ένα από αυτά τα περιοδικά, καθιστώντας την επίστρωση προάγοντας το χώμα και τον πολύχρωμο σχεδιασμό.
Η σκάλα στην αριστερή πλευρά προέρχεται από μια διαφήμιση για μια ηλεκτρική σκούπα, ο bodybuilder στη μέση είναι ο νικητής του διαγωνισμού Mister Los Angeles (Mr. LA) του 1955, η γυναίκα στον καναπέ στα δεξιά προέρχεται από ένα ερωτικό περιοδικό… Το έργο είναι πλούσιο σε σύμβολα της καταναλωτικής κοινωνίας και της λαϊκής κουλτούρας , τα οποία, έτσι ομαδοποιημένα, σχηματίζουν ένα τολμηρό κριτικό φυλλάδιο ενάντια στις αποτυχίες μιας στερεοτυπικής και εγωκεντρικής κοινωνίας .
Ο Ρίτσαρντ Χάμιλτον , έχοντας επίγνωση του ανοίγματος μιας πιθανής νέας καλλιτεχνικής κίνησης , θα ξεκινήσει το επόμενο έτος για να θεωρητικοποιήσει την Ποπ Αρτ : γι 'αυτόν, πρέπει να είναι " μια δημοφιλής τέχνη που προορίζεται για τις μάζες, εφήμερη, βραχυπρόθεσμα, αναλώσιμη. , εύκολα ξεχασμένο, μαζικής παραγωγής, φθηνό, νέο, πνευματώδες και σέξι » . Μερικά από αυτά τα χαρακτηριστικά θα εξαφανιστούν προφανώς με την πάροδο του χρόνου (ειδικά όσον αφορά την τιμή αυτών των έργων, τα οποία τώρα φτάνουν σε στρατόσφαιρα), αλλά άλλα θα παραμείνουν, ακόμη και σήμερα, απόλυτα επαρκή με αυτόν τον αρχικό ορισμό.
4. Κοίτα Mickey , Roy Lichtenstein
Μετά την Αγγλία, ας αλλάξουμε τώρα ήπειρο για να ενδιαφερθούμε για τις απαρχές της αμερικανικής ποπ αρτ. Ο Roy Lichtenstein , ο άτακτος καλλιτέχνης που παρήγαγε αυτό το έργο το 1961 , δεν ήταν προδιαγεγραμμένο να γίνει το εικονίδιο της Pop Art που γνωρίζουμε τώρα. Πριν από αυτό το επίτευγμα, εξέφρασε μάλλον την καλλιτεχνική του μανία μέσω αφηρημένου εξπρεσιονισμού , ένα καλλιτεχνικό κίνημα που κυριαρχήθηκε σε μεγάλο βαθμό από τους συγχρόνους του Τζάκσον Πόλοκ και Βίλεμ ντε Κούνινγκ .
Το 1961, ένας από τους γιους του τον προκάλεσε: δείχνοντάς του ένα από τα κόμικς του, του είπε " στοιχηματίζω ότι δεν μπορείς να ζωγραφίσεις τόσο καλά!" " . Η πρόκληση έγινε δεκτή για τον Roy Lichtenstein, ο οποίος εργάζεται για τη δημιουργία ενός μνημειώδους έργου ( 122x175cm ) εμπνευσμένο από μια φούσκα κόμικ (Donald Duck Lost and Found ). Αυτό το έργο, εκτός από αστείο και αισθητικά ευχάριστο , είναι η πρωτοπορία πολλών πραγμάτων: είναι το πρώτο πραγματικό έργο τέχνης που εμπνέεται ανοιχτά από τον κόσμο των κόμικς και αυτό είναι το πρώτο έργο όπου ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί την τεχνική των σημείων Benday ( σημεία διατεταγμένα συμμετρικά και σε μεγάλο αριθμό, τα οποία δίνουν την ψευδαίσθηση ενός στερεού χρώματος με την απόσταση ). Σήμερα, έχουμε την τάση να βλέπουμε τον Μίκυ παντού στη σύγχρονη τέχνη: αυτό το έργο αντιπροσωπεύει την πρώτη εισβολή του διάσημου ποντικιού στον κόσμο της τέχνης .
3. Flag , Jasper Johns
Αυτό το εντυπωσιακό έργο στις διαστάσεις του ( 107x153cm ) δημιουργήθηκε από τον Jasper Johns το 1954 . Αντιπροσωπεύει την αμερικανική σημαία , με τα 48 αστέρια της να αντιστοιχούν στα διάφορα κράτη της Συνομοσπονδίας εκείνη την εποχή, η οποία επομένως δεν περιλαμβάνει ακόμη τη Χαβάη και την Αλάσκα. Όταν παρήγαγε αυτό το έργο, ο Τζάσπερ Τζονς ήταν μόλις 24 ετών και μόλις είχε απελευθερωθεί από τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις στον Στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών. Η αμερικανική σημαία ήταν επομένως μεγάλης σημασίας στη ζωή του, αλλά ήταν επίσης στο επίκεντρο των ειδήσεων εκείνη την εποχή.
Το έργο είναι πάνω απ 'όλα επαναστατικό από τις λεπτότητες της υλοποίησής του . Χρησιμοποιώντας διαφορετικές τεχνικές όπως encaustic , κολάζ από παλιές εφημερίδες και ελαιογραφία , το έργο τοποθετείται στα σύνορα μεταξύ της αφηρημένης τέχνης , που εξακολουθεί να έχει μεγάλη επιρροή στις Ηνωμένες Πολιτείες και της εικονιστικής τέχνης , καθώς το μοτίβο που παρουσιάζεται είναι εξαιρετικά κατανοητό. Υιοθετώντας αυτό το μοτίβο γνωστό σε όλους, μπορεί να επικεντρωθεί στην πλαστική εκτέλεση του καμβά του , παρά στον συμβολισμό του συνόλου. Θολώνει έτσι τα κλασικά τμήματα της ανάγνωσης έργων: οι κριτικοί δεν μπορούν πλέον να γνωρίζουν αν πρόκειται για ζωγραφισμένη σημαία ή για ζωγραφική σημαίας . Για τον Τζονς, είναι και τα δύο. Είναι έτσι εγγεγραμμένος στην καρδιά του νεοδαδαϊσμού , αλλά και στα θεμέλια της ποπ αρτ , της μίνιμαλ τέχνης και της εννοιολογικής τέχνης .
2. Marilyn Diptych , Andy Warhol
Αυτό το μνημειώδες αποτύπωμα ( 205x290cm ) του διάσημου Andy Warhol δημιουργήθηκε το 1962 , αμέσως μετά το θάνατο της Marilyn Monroe . Αποτελείται από 50 φωτογραφίες της ηθοποιού , που τραβήχτηκαν το 1953 κατά την προώθηση της ταινίας Νιαγάρα. Στο αριστερό μισό, οι εικόνες είναι εξαιρετικά πολύχρωμες, αλλά στο δεξί μισό, όλες οι φωτογραφίες είναι ασπρόμαυρες. Αυτή η επιλογή αντιπροσωπεύει τη σχέση της Marilyn Monroe μεταξύ ζωής και θανάτου και συμβολίζει επίσης τα δύο αγαπημένα θέματα του Αμερικανού καλλιτέχνη: τον θάνατο και τη λατρεία της διασημότητας . Η αφθονία των εικόνων θυμίζει την πανταχού παρουσία του εικονιδίου στα μέσα μαζικής ενημέρωσης , αλλά η δεξιά πλευρά του πίνακα, ασπρόμαυρη, μας επιβεβαιώνει ότι το αστέρι παραμένει θνητό , ενώ την κάνει για πάντα αιώνια μέσω ενός έργου που θεωρείται σήμερα από τη βρετανική εφημερίδα. Το Gardian ως ένα από τα 3 πιο επιδραστικά έργα σύγχρονης τέχνης στον κόσμο .
1. A Bigger Splash , David Hockney
Για την τελευταία εργασία σε αυτήν την ταξινόμηση, ας επιστρέψουμε στην Αγγλία . Ο David Hockney ήταν 30 ετών όταν παρήγαγε αυτό το φωτεινό και επιπόλαιο έργο . Σε αυτόν τον μνημειώδη καμβά, όπως και οι σύντροφοί του ( 2,42 x 2,43μ ), ανακαλύπτουμε έναν καταδυτικό πίνακα σε πρώτο πλάνο, μια πισίνα και μετά μια βίλα. Οι προβολές στην επιφάνεια του νερού μας κάνουν διακριτικά ότι ένα άτομο μόλις έχει βουτήξει εκεί.
Εκτός από μια αυστηρά εικονογραφική ανάλυση, το έργο μας ταξιδεύει σε μια ηδονιστική και φαντασμαγορική Καλιφόρνια , όπου η διασημότητα, η υπέρβαση, η αποπλάνηση, η αυταπάτη και η έξαρση των αισθήσεων αναμειγνύονται. Αυτός ο πίνακας, 3ος σε μια σειρά αφιερωμένη στις πισίνες (ένα εικονογραφικό στοιχείο που λατρεύει ο David Hockney), ήταν πολύ επιτυχημένος, ιδίως χάρη στην εμμονική και μεθοδική φύση του συγγραφέα του : αν και πολύ μινιμαλιστικός, αυτός ο πίνακας αποκαλύπτει τέλεια συμμετρία : βλέπει πολλές γραμμές, καθαρές και ευθείες, που δομούν τη σύνθεση για να της δώσουν εκείνη τη μικρή αυστηρή πλευρά που την κάνει τόσο ευχάριστη στοχαστική. Οι πιτσιλιές σπρώχνουν το άρρητο πλέγμα αυτής της σκηνής, επιτρέποντας στον θεατή να επικεντρωθεί στη δράση. Παρόλο που το έργο στερείται ανθρώπινων μορφών (κάτι που σπάνια συνηθίζει ο Hockney), εξακολουθούμε να νιώθουμε μια ισχυρή παρουσία, ακόμη και έξω από το νερό: η πτυσσόμενη καρέκλα ( συνήθως το Χόλιγουντ ), οι κουρτίνες που έχουν τραβηχτεί ή το καλά διατηρημένο χορτάρι μας θυμίζουν ότι μια ανθρώπινη εμφάνιση είναι επικείμενη και αγαπάμε το συναίσθημα!
Ελπίζουμε ότι αυτή η ταξινόμηση ήταν ευχάριστη για εσάς να διαβάσετε και να σκεφτείτε . Για τους λάτρεις του είδους, προτείνουμε τη συλλογή μας αφιερωμένη στην Pop Art , φέρνοντας κοντά την κρέμα της σύγχρονης δημιουργίας.
Σας προειδοποιούμε: θα σας αρέσει!
Bastien Alleaume