Wat inspireerde je om kunstwerken te maken en kunstenaar te worden? (gebeurtenissen, gevoelens, ervaringen...)
Mijn artistieke reis, geheel autodidactisch, begon tijdens een intiem moment in mijn leven: het vooruitzicht op het moederschap. Omdat de vader van mijn kinderen er de voorkeur aan gaf dat ik thuis bleef, werd ik geïnspireerd om ons gezinsoord te transformeren. De schilderkunst verleidde mij eerst, voordat de beeldhouwkunst mijn expressiviteit ging verrijken.
Wat is je artistieke achtergrond, de technieken en onderwerpen waarmee je tot nu toe hebt geëxperimenteerd?
Mijn artistieke traject werd verrijkt door avondlessen aan de prestigieuze Association of Fine Arts in Cannes. Daar ontdekte ik de delicatesse van houtskool, de vloeibaarheid van aquarel, de levendigheid van acryl en de finesse van graveren en keramiek. Ik dook diep in artistieke conventies en verkende stillevens, de naakte figuur, schilderen in de open lucht en de delicate kunst van beeldhouwen in klei, van porseleinschilderen tot mozaïek.
Mijn nieuwsgierige geest bracht mij ertoe om buiten de conventies te experimenteren. Mijn jeugd, gekenmerkt door de afwezigheid van snoep, inspireerde mij met een gedurfd idee: echte snoepjes gebruiken in mijn werken. Ik begon door ze op canvas te integreren, waardoor verleidelijke en pittige stukken ontstonden, bewaard onder plexiglas kasten. Vervolgens heb ik het met behulp van stukjes van hetzelfde plexiglas verwarmd, gedraaid en gevormd om het "Candy" te vormen zoals ik het vandaag zie. Een moderne herinterpretatie van een jeugdherinnering.
Wat zijn de 3 aspecten die jou onderscheiden van andere kunstenaars, waardoor jouw werk uniek is?
Drie onderscheidende elementen kristalliseren mijn kunst en distantiëren mij van het conventionele:
In de eerste plaats mijn onfeilbare vastberadenheid om een alledaags object als snoep te transformeren in een monumentaal stuk, en dit bescheiden element te verheffen tot de grootsheid van een waar kunstwerk.
Bovendien is mijn gedurfde keuze om me te concentreren op snoep, een universeel erkend symbool dat leeftijd, opleiding, religie en politieke scheidslijnen overstijgt. Het verenigt de mensheid in een gedeelde vertrouwdheid.
Ten slotte is mijn kunst niet louter visueel. Ik heb een onderwerp kunnen vastleggen dat alle zintuigen prikkelt: van het zachte geruis van de verpakking tot de zoete geur, van de nostalgische smaak tot de vertrouwde textuur, alles bekroond door een explosie van kleuren voor de ogen. Het is een multi-zintuiglijke ervaring.
Portrait of Laurence JENK © Patrick Deguine
Waar komt jouw inspiratie vandaan?
De essentie van mijn kunst is geworteld in herinneringen aan een kindertijd zonder snoep. Door deze snoepjes te beeldhouwen, probeer ik de schaduwen van mijn verleden te verzachten. Tegenwoordig gaat mijn zoektocht veel verder dan een eenvoudige persoonlijke afrekening. Door de wendingen van mijn creaties druk ik mij uit over de maatschappelijke kwesties die mij bezighouden: ecologie, ongebreideld consumentisme, het leed van mishandelde vrouwen, de kwetsbaarheid van wilde dieren in nood, onder andere. Elke wending in mijn werken is een statement, een oproep om bewust te worden van de grote oorzaken van onze wereld.
Wat is jouw artistieke aanpak? Welke visioenen, sensaties of gevoelens wil je bij de kijker oproepen?
Mijn artistieke benadering is in de eerste plaats introspectief en persoonlijk. Ik creëer vooral voor mezelf en druk mezelf uit via mijn sculpturen. Maar de schoonheid van kunst ligt ook in het delen, uitwisselen en doorgeven. Ik voel een enorme dankbaarheid omdat ik een publiek heb dat niet alleen mijn werken waardeert en begrijpt, maar ook mijn artistieke reis ondersteunt.
Creëren is voor mij een bron van vreugde, en ik streef ernaar deze vreugde over te brengen op degenen die over mijn werk nadenken, of ze nu de mogelijkheid hebben om een werk te verwerven of niet. Ik ben ervan overtuigd dat kunst universeel is en voor iedereen toegankelijk moet zijn, ongeacht hun sociaal-economische achtergrond. Om deze reden ben ik ervan overtuigd dat kunst zich moet verplaatsen van traditionele galerijen naar openbare plaatsen, in onze steden en andere onconventionele ruimtes, en zo een breder publiek moet bereiken.
Mijn tentoonstelling in 2018 en 2019 in de Port Authority Bus Terminal in New York getuigt van deze visie. Bijna anderhalf jaar lang had ik het voorrecht om mijn monumentale Bonbons-sculpturen tentoon te stellen in dit station dat dagelijks door bijna 200.000 mensen wordt bezocht. Wat mij vooral opviel was de reactie van voorbijgangers, vaak onbekend met de kunstwereld. Alleen al het zien verschijnen van een glimlach op hun gezicht bij het zien van mijn sculpturen was voor mij een overwinning op zich. De meesten van hen kopen misschien nooit kunst, en dat is voor mij niet het belangrijkste. Wat er echt toe doet, is dat ze een zaadje van geluk hebben gezaaid, dat ze hun dagelijks leven hebben gemarkeerd, al was het maar voor een moment. En misschien zullen ze zich op een dag ergens dit monumentale Snoep herinneren, zelfs als ze mijn naam vergeten. Voor mij ligt hier de ware essentie van kunst.
Wat is het proces van het maken van uw werken? Spontaan of met een lang voorbereidingsproces (techniek, inspiratie uit kunstklassiekers of andere)?
Mijn werktechniek varieert afhankelijk van het gekozen materiaal. Elk medium vereist een aparte aanpak en methodologie om de kwaliteit en integriteit van het uiteindelijke werk te garanderen.
Het proces begint altijd met een schetsfase, waarin ik mijn idee conceptualiseer. Soms gebruik ik ook virtuele simulaties om het eindresultaat beter in beeld te brengen. Zodra deze fase is voltooid, begin ik aan het productieproces, waarbij ik de technieken kies die het meest geschikt zijn voor het gekozen medium. Zo verschilt het maken van een werk in brons of aluminium aanzienlijk van dat in plexiglas. Het smelt-, giet- en afwerkingsproces is specifiek voor deze metalen. Op dezelfde manier heeft het werken met polyester andere kenmerken dan marmeren beeldhouwwerken, waarvoor geschikt gereedschap en snijtechnieken vereist zijn.
Maakt u gebruik van een bepaalde werktechniek? Zo ja, kunt u dit uitleggen?
Na de eerste schetsfase en na eventuele digitale simulaties komt het creatieve proces volledig op gang, wat een technische aanpak vereist die is aangepast aan het gekozen materiaal. De vormgeving van brons of aluminium verschilt sterk van die van plexiglas. Op dezelfde manier is de vaardigheid die nodig is om een stuk polyester te maken niet vergelijkbaar met die voor marmer.
Zijn er vernieuwende aspecten in uw werk? Kunt u ons vertellen welke?
De avant-gardistische elementen van mijn werk komen voort uit de noodzaak om mezelf te verankeren in de moderniteit. Ik omarm technologie, gebruik de meest geavanceerde software, 3D-printers, terwijl ik een grote interesse heb in kunstmatige intelligentie, zoals GPT-chat, NFT's en dit digitale universum dat onvermijdelijk de hedendaagse en toekomstige kunst beïnvloedt en vormgeeft.
Heeft u een formaat of medium waar u het meest vertrouwd mee bent? zo ja, waarom?
Plexiglas vormt de kern van mijn artistieke aanpak. De fascinerende reactie op hitte, de gevarieerde nuances en de creatieve mogelijkheden die het biedt, betoveren mij. Voordat ik in marmer, brons of aluminium ga beeldhouwen, ontwerp ik altijd een prototype in plexiglas, waarmee ik de centrale rol ervan in mijn creatieve proces aantoon.
Waar produceer je je werken? Thuis, in een gedeelde werkplaats of in je eigen werkplaats? En hoe organiseer je in deze ruimte je creatieve werk?
Mijn workshop is speciaal ontworpen om mijn creaties tot leven te brengen. Het is uitgerust met alle gereedschappen en machines die essentieel zijn voor mijn artistieke proces. Eén ruimte is gereserveerd voor schilderen, waardoor een stofvrije omgeving wordt gegarandeerd, terwijl een andere ruimte is bedoeld voor koken, met een oven en een tafel voor het verwerken van plexiglas. Om mijn monumentale werken, geïnspireerd door Candy, te beeldhouwen, is de ruimte zo ontworpen dat meerdere mensen tegelijkertijd rond de centrale tafel kunnen werken.
Brengt uw werk u ertoe te reizen om nieuwe verzamelaars te ontmoeten, voor beurzen of tentoonstellingen? Zo ja, wat betekent dit voor u?
Mijn artistieke benadering brengt mij vaak tot reizen, zowel in Frankrijk als internationaal. Deze reizen zijn een gelegenheid om openingen ter ere van mij bij te wonen, mijn nieuwste werken te onthullen en banden te smeden met verzamelaars en belangrijke spelers in de artistieke gemeenschap. Deze reizen zijn verre van een simpele formaliteit, maar van cruciaal belang. Ze stellen mij in staat mijn professionele relaties te versterken en dicht bij degenen te blijven die mijn werk waarderen en ondersteunen.
Hoe stelt u zich de evolutie van uw werk en uw carrière als kunstenaar in de toekomst voor?
Het idee van pensioen lijkt bijna vreemd voor mijn bruisende creatieve geest. De passie voor kunst, het verlangen om emoties te delen en op te wekken met mijn creaties vervaagt nooit. Het thema Candy, dat mijn bekendheid op het internationale toneel heeft vergroot, blijft de kern van mijn projecten. Daar houdt mijn ambitie echter niet op. Gedreven door de oorzaken die mij na aan het hart liggen, of het nu gaat om milieuproblemen, de toestand van dieren of het falen van onze samenleving, wil ik daar een nieuw licht op werpen. Altijd geïnspireerd door deze unieke signatuur die de twist is, wat ik de ‘twist’ noem, ben ik van plan de wereld van luxe te verkennen door verfijnde sieraden en exclusieve meubelstukken te ontwerpen. Maar bovenal blijft mijn grootste wens om blij te zijn met wat ik doe en vreugde te brengen aan degenen die mijn werk bewonderen.
Wat is het thema, de stijl of de techniek van je nieuwste artistieke productie?
Mijn meest recente creatie, een 2 meter lang werk in transparant plexiglas versierd met bloemmotieven, was een echte technische en artistieke uitdaging. Aanvankelijk stelde ik een alternatief voor deze veeleisende verzamelaar voor, omdat ik me bewust was van de uitdagingen die deze bestelling met zich mee zou kunnen brengen. Toch was zijn visie precies: hij wilde deze bloemmotieven subtiel op het transparante plexiglas schilderen. Het creatieve proces was vol uitdagingen, van de complexiteit van het bloemontwerp tot onverwachte complicaties tijdens het bakken, waaronder het ontstaan van luchtbellen op het plexiglas in bepaalde gebieden. De laatste fase, die van het verdraaien van dit grote werk, moest zes keer herhaald worden om de gewenste perfectie te bereiken. Uiteindelijk heeft mijn tevreden klant het werk goedgekeurd. Dit project herinnerde me eraan dat in de kunstwereld de dingen niet altijd gaan zoals gepland, en dat doorzettingsvermogen essentieel is.
Kunt u ons vertellen over uw belangrijkste beurservaring?
Een van de belangrijkste tentoonstellingen uit mijn carrière vond plaats in Cannes in 2011, tijdens de G20-top. Gedurende een periode van zes maanden had ik de eer om mijn 100 monumentale sculpturen "Bonbons Drapeaux" van 2 meter, rustend op sokkels van 75 cm, tentoon te stellen in de beroemde stad Cannes. Als symbolisch gebaar sierde een prestigieus gangpad bestaande uit de vlaggen van de G20 en de uitgenodigde landen, in formaat van 80 cm, het interieur van het Palais des Festivals tijdens de conferentiedagen.
Deze bekendheid bracht mij op het internationale toneel, bekroond met 36 televisie-interviews tijdens de conferentie. Bovendien werd als diplomatiek gebaar een miniatuurversie van mijn Bonbons Drapeaux-sculpturen, 45 cm hoog en met de nationale kleuren, vriendelijk aangeboden door de voormalige Franse president Nicolas Sarkozy aan de twintig leiders van de lidstaten, evenals aan ' aan de vier presidenten van de uitgenodigde landen, zonder de leiders van invloedrijke organisaties zoals het IMF en Greenpeace te vergeten.
Als je een beroemd werk uit de kunstgeschiedenis zou kunnen maken, welk werk zou je dan kiezen? En waarom ?
Een van mijn wensen zou zijn geweest om inspiratie te omarmen die vergelijkbaar is met die van Marcel Duchamp toen hij in 1917 stoutmoedig een urinoir presenteerde aan de Society of Independent Artists in New York. Dit gedurfde artistieke gebaar veranderde niet alleen het artistieke landschap van die tijd, maar hij stelde ook de definitie van een kunstwerk in vraag en introduceerde daarmee het revolutionaire concept van "ready-mades".
Als je een beroemde artiest (dood of levend) zou kunnen uitnodigen voor een diner, wie zou dat dan zijn? Hoe zou je hem voorstellen de avond door te brengen?
Als ik de kans zou krijgen om een illustere kunstenaar uit te nodigen voor een etentje, zou het ongetwijfeld Picasso zijn. Ik nodig hem uit om de verhalen van zijn fascinerende leven met mij te delen, zowel op persoonlijk als op artistiek vlak. Ik zou graag naar zijn anekdotes willen luisteren, de passie achter elk werk willen voelen en in de afgrond van zijn onmetelijke en inspirerende creativiteit willen duiken.
Olimpia Gaia Martinelli
