De in 1956 geboren beeldhouwer gaat van schaduw naar licht
De beeldhouwer Veronica Ryan had het grootste deel van haar carrière moeite om opgemerkt te worden. Ze vertelde vorig jaar aan The Guardian dat ze soms niet genoeg verdiende om de huur te betalen en alle materialen die ze kon vinden moest gebruiken om nieuw werk te maken. Ryans plaats in de kunstwereld is sindsdien veel veranderd. De kunstenaar won woensdag de Turner Prize, de belangrijkste prijs in de Britse kunst. Zijn kleine, mysterieuze sculpturen van zaden en fruit waren dit jaar te zien op de Whitney Biennial. Tijdens een ceremonie in St. George's Hall in Liverpool werd het nieuws gedeeld. In de stad wordt het werk getoond van de vier kunstenaars die dit jaar kans maken op de prijs.
In een interview zei Alex Farquharson, directeur van Tate Britain en medevoorzitter van de jury van de prijs, dat Ryan, die 66 jaar oud is, won omdat zijn werk "nieuwe poëzie geeft" aan dingen die "meestal genegeerd en meestal weggegooid worden". ." Hij zei dat haar werk misschien wel de "stilste en langzaamste verbranding" is van alle recente prijswinnaars. "Deze doorbraken vinden niet altijd vroeg in de carrière van een artiest plaats", zei hij. "Ryan vond een nieuwe fase in haar werk toen ze in de zestig was, met stukken over migratie, overleven, genezing en moederschap." Ryan, een in New York gevestigde artiest, won 25.000 Britse ponden, wat ongeveer $ 30.000 is, door drie andere genomineerden te verslaan: Ingrid Pollard, een baanbrekende zwarte vrouwelijke fotograaf; Heather Phillipson, een milieubewuste kunstenaar die verschillende spraakmakende openbare kunstwerken heeft gemaakt; en Sin Wai Kin, een niet-binaire artiest die bekend staat om films die soms elementen van traditionele Chinese opera en drag bevatten.
De Turner Prize is een van de belangrijkste evenementen in de kunstwereld
Sinds de eerste uitreiking in 1984 is de Turner Prize een van de belangrijkste evenementen in de kunstwereld. Winnaars als Anish Kapoor en Steve McQueen zijn bekende artiesten geworden. Maar de laatste jaren is het beter bekend geworden vanwege het veroorzaken van ruzie in de Britse kunstwereld, waarbij krantencritici zeiden dat de genomineerden meer activisten dan kunstenaars waren. Vorig jaar ging de prijs naar Array Collective, dat vooral bekend staat om het houden van grappige borden en rekwisieten bij politieke protesten in Noord-Ierland. Enkele van de beste critici dachten dat Phillipson zou winnen, maar de meesten hielden ook van het werk van Ryan. Waldemar Januszczak, een criticus die vaak op de prijs heeft neergekeken, schreef in The Sunday Times voordat de winnaar bekend werd gemaakt dat Ryan 'de echte deal was; een bedachtzame, geheimzinnige, poëtische artiest'.
Veronica Ryan had in haar beginjaren enkele grote hits
Ryan werd geboren op het eiland Montserrat in het Caribisch gebied in 1956. Als kind verhuisde ze met haar gezin naar Groot-Brittannië. Ze kreeg een aantal grote doorbraken in het begin - in 1984 was ze de enige zwarte artiest in een Tate-show van nieuwe beeldhouwers - maar de meeste mensen hebben pas de laatste jaren nog nooit van haar gehoord. Naast de Whitney Biënnale toonde ze in Londen ook een groot beeld dat bestond uit een zuurzak, een broodvrucht en een custardappel. Deze drie vruchten waren bedoeld om de snoepjes te vertegenwoordigen die Caribische immigranten naar Groot-Brittannië als kinderen aten. Farquharson zei dat Ryan "heel anders" was dan andere recente winnaars, wier werk gericht was op activisme, maar dat het geen teken was van een verandering in de Britse kunstwereld. Hij zei dat prijsjury's elk jaar veranderen. "Kunst verandert niet zo veel, vind ik."
Selena Mattei