Kamer Batioglu

Sanatçı, kadın ya da erkek, kişiler nasıl ki kendini olduğundan başka göstermek için maskeler takıyorsa, bedenleri için de aynı maskeleri kullandığını düşünerek, beden üzerindeki maske dahil ‘deri’yi de soyarak kadının iç dünyasına giriyor. Onları şeffaflaştırarak, doğal hallerini görmeye çalışıyor. Bunu yaparken düşüncelerindeki renkliliği bedenlerine yansıtıyor, olmaları gerektiği gibi değil, oldukları gibi görmeye çalışıyor. Güzelliğin sadece bizlere dayatılan belli formlarda olmadığını, onların doğal halleriyle güzel olduklarını savunuyor. Anadolu’nun binlerce yıllık tarihindeki ‘Kibele’lerden yola çıkıp, o zamanın güçlü, üretken, tapınılan kadınlarının, günümüzün itilen ve hor görülen kadınları haline gelişine isyan ederek, kadının toplumda olması gereken yerinin bu olmadığını, cinsel formundan önce ‘insan’ olarak görülmeleri gerektiğini savunuyor. Ve sonuçta kadınları doğal yaşamın içinde, doğal halleriyle karşımıza çıkarıyor. Toplumun öngördüğü şartlar içerisinde kendini yaşamak ve kendini sevmenin imkansız hale geldiği günümüzde, kendi haklarına ancak yine kendisinin sahip çıkacağını düşünerek onlara hala ne kadar güçlü ve üretken olduklarını hatırlatmaya çalışıyor.