Τι σας ενέπνευσε να δημιουργήσετε έργα τέχνης και να γίνετε καλλιτέχνης; (γεγονότα, συναισθήματα, εμπειρίες...)
Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα δημιουργούσα καταπληκτικά και παράξενα έργα σύμφωνα με τους γονείς μου. Ως παιδί, τα ενδιαφέροντά μου ήταν διαφορετικά από αυτά των συμμαθητών μου. Είχα εμμονή με Δεινόσαυρους, Προϊστορία, Προέλευση του Σύμπαντος, ΑΤΙΑ και φαντάσματα! Τώρα το αναπληρώνω προσφέροντας τα «αστεία» σουρεαλιστικά οράματά μου σε άλλους. Σε αυτό το θέμα, μου αρέσει αυτή η φράση του Βέλγου σουρεαλιστή ποιητή Georges Henein που αντικαθιστά μακροσκελείς ομιλίες: «Η σιωπή θα παραμείνει για πάντα η πιο συνιστώμενη σουρεαλιστική εκδήλωση!». Με λίγα λόγια, πιστεύω ότι δημιουργώ για να παλέψω ενάντια στη θλιβερή περιβαλλοντική κανονικότητα!
Ποιο είναι το καλλιτεχνικό σου υπόβαθρο, οι τεχνικές και τα θέματα με τα οποία έχεις πειραματιστεί μέχρι τώρα;
Ξεκίνησα να ζωγραφίζω γύρω στα 5/6 χρονών. Ζωγράφισα αδυνατισμένα πρόσωπα. Ποτέ όμως ένα σώμα.
Μεταξύ 8 και 12 ετών, έγραψα πολλή ποίηση… Χωρίς ομοιοκαταληξία. Κόμικς μεταξύ 10 και 16 ετών με τη δημιουργία ενός χαρακτήρα που ονόμασα "GOULP"? Shadok ατμόσφαιρα. Αυτός ο χαρακτήρας με έκανε επίσης να κερδίσω έναν διαγωνισμό στο τηλεοπτικό κανάλι TF1. Στη δεκαετία του '80, στο γυμνάσιο Mas de Tesse στο Μονπελιέ, έκανα έναν κύκλο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης (δεύτερη, πρώτη και τελευταία τάξη) που ονομαζόταν A7. Οι σπουδές προσανατολίστηκαν στην ιστορία της Τέχνης και του Σχεδίου. Μεταξύ 18 και 30 ετών, παράλληλα με τη δουλειά μου ως δασκάλα τένις, ασχολήθηκα με την ελαιογραφία και το μόντελινγκ (σουρεαλιστικό στυλ) με μερικές εκθέσεις σε τοπικό επίπεδο. Έφτιαξα ακόμα και επιτραπέζια παιχνίδια...
Μετά, πέρασα πολύ καιρό χωρίς δημιουργία εκτός από τη δουλειά μου όπου πάντα, νομίζω, καινοτομούσα. Πριν από περίπου δέκα χρόνια, η χορδή του καλλιτέχνη άρχισε να δονείται ξανά. Ξεκίνησα στο «ΦΩΤΟ». Μια λέξη που επινόησα και που περιέγραφε καλά αυτό που έκανα. Ένα μείγμα ζωγραφικής και γλυπτικής. Ανάγλυφη ζωγραφική με πηλό και ακρυλικό. Εκεί, αυτή τη στιγμή, «τσιμπάω» εικόνες. Ασκούμαι στον ψηφιακό φωτοχειρισμό.
Ποιες είναι οι 3 πτυχές που σας διαφοροποιούν από άλλους καλλιτέχνες, κάνοντας τη δουλειά σας μοναδική;
Θα ήταν προσχηματικό να πω ότι διαφέρω εντελώς από τους άλλους καλλιτέχνες, αλλά τα έργα μου έχουν κάποιες ιδιαιτερότητες που με ενδιαφέρουν πραγματικά. εφέ έκπληξη, σουρεαλισμός, παραξενιά, εκκεντρικότητα και παραξενιά!
Από πού προέρχεται η έμπνευσή σας;
Από το Google Pictures! ! ! Σχεδιάζω από αυτό το απύθμενο πηγάδι όπου η πηγή φτύνει μια συνεχή ροή εικόνων! Αυτή η ανεξάντλητη πηγή είναι η βάση της δουλειάς μου. Είναι η μυελική του ουσία.
Ποια είναι η καλλιτεχνική σας προσέγγιση; Ποια οράματα, αισθήσεις ή συναισθήματα θέλετε να προκαλέσετε στον θεατή;
Ο υβριδισμός, η λογική του παραλόγου και η ανατροπή είναι κατά κάποιο τρόπο οι πύλες για την καλλιτεχνική μου προκατάληψη... Ακόμα κι αν εξελίσσομαι λίγο διαφορετικά αυτή τη στιγμή.
Από τη γέννηση μέχρι το θάνατο, από το άτομο μέχρι την κοινωνία, προσπαθώ να μην γλυτώσω κανέναν. Αντιμετωπίζω τον σουρεαλισμό με έναν συγκεκριμένο χλευασμό.
Ο προβληματισμός μου για τον κόσμο είναι άλλοτε ποιητικός, άλλοτε καυστικός αλλά ελπίζω να είναι πάντα οξύς.
Ποια είναι η διαδικασία δημιουργίας των έργων σας; Αυθόρμητη ή με μακρά προπαρασκευαστική διαδικασία (τεχνική, έμπνευση από κλασικά έργα τέχνης ή άλλη);
Αυτοσχεδιασμός, αυτοσχεδιασμός και αυτοσχεδιασμός! Είναι το «ψηφιακό κολάζ» (το ονομάζω υβριδισμό) φωτογραφιών και εικόνων που αρχικά δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους που δημιουργεί σταδιακά το έργο. Είναι αυτοδημιουργία! Σαν ένα αόρατο μονοπάτι που ανοίγεται κάτω από τα πόδια μου καθώς προχωράω, το έργο παίρνει μορφή, υλοποιείται και ξεκινά την ύπαρξή του.
Χρησιμοποιείτε κάποια συγκεκριμένη τεχνική εργασίας; αν ναι, μπορείς να το εξηγήσεις;
Για το προσχέδιο ή το μοντέλο του έργου, δουλεύω στον υπολογιστή μου. Κάνω “Photo-manipulation” με άλλα λόγια ψηφιακό κολάζ. Αυτή η διαδικασία μου ταιριάζει γιατί δεν με περιορίζει πλέον η τεχνική. Δουλεύω σε εικόνες που συλλέγω στο Διαδίκτυο και στη συνέχεια μετασχηματίζω ή μετατρέπω. Η «πρόκλησή» μου είναι η ανάμειξη αυτών των διαφορετικών και ποικίλων εικόνων που προφανώς δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Και που τελικά, αφού συνδεθούν, δημιουργούν μια νέα πραγματικότητα και ανοίγουν νέες πόρτες. Διαστρεβλώνω λοιπόν την πραγματικότητα και την κάνω (σεμνά το λέω) σουρεαλισμό. Αλλά το αποτέλεσμα, πιστεύω, δεν είναι ένα χάος γιατί μου αρέσει ο ρεαλισμός στην παρουσίαση ή την αναπαράσταση. Ακόμα κι αν δουλεύω πάνω σε εικόνες (φωτογραφίες), νιώθω πιο κοντά στον ζωγράφο παρά στον φωτογράφο. Το λεπτό και να απαθανατίσω μια στιγμή όπως ο φωτογράφος, δεν είναι ο σκοπός μου. Δεν είμαι αυθόρμητη. Μπορώ να περάσω αρκετές εβδομάδες κάνοντας την ψηφιακή μου εργασία. Και, συνεχίζω να το επιστρέφω… ακόμα και τη νύχτα!
Υπάρχουν καινοτόμες πτυχές στη δουλειά σας; Μπορείτε να μας πείτε ποιες;
Καινοτόμο, όχι, γιατί χρησιμοποιώ ψηφιακό κολάζ, που είναι μια τεχνική που έχει ήδη χρησιμοποιηθεί και φθαρεί εδώ και πολλά χρόνια. Το λογισμικό μου δεν είναι πιο καινοτόμο επειδή είναι βασικό, δωρεάν και χρησιμοποιήσιμο στο διαδίκτυο όπως το Pixlr και το Befunky. Είμαστε μακριά από το Photoshop! Όπως και να 'χει, η τεχνική δεν είναι το παν.
Από την άλλη, το να θέλεις να πιάσεις τη δάδα του σουρεαλισμού (που έχει περιέλθει σε αχρηστία;) μπορεί να μοιάζει με μια μορφή καινοτομίας...;
Αν ναι λοιπόν, είμαι καινοτόμος και διακηρύσσομαι με άλλους Νεοσουρεαλιστές!
Έχετε ένα σχήμα ή μέσο με το οποίο αισθάνεστε πιο άνετα; αν ναι, γιατί;
Χρησιμοποιώ σχεδόν ουσιαστικά μόνο 2 μορφές. το τετράγωνο και το παραλληλόγραμμο 4/3.
Πού παράγετε τα έργα σας; Στο σπίτι, σε κοινό εργαστήριο ή στο δικό σας εργαστήριο; Και σε αυτόν τον χώρο πώς οργανώνεις τη δημιουργική σου δουλειά;
Δουλεύω κυρίως μπροστά στον υπολογιστή μου. Περισσότερο το βράδυ και πάντα δουλεύω ακούγοντας μάλλον ανεβαστική μουσική. Το Porcupine Tree, το παλιό Genesis, το Föllakzoid, ο Dean Hurley, ο Mark Korven, ο Ludwig Gôransson συγκεκριμένα... Πηγαίνετε να τους ακούσετε, σας εγγυώμαι ένα ταξίδι σε άλλες σφαίρες!
Η δουλειά σας σας οδηγεί στο ταξίδι για να γνωρίσετε νέους συλλέκτες, για εκθέσεις ή εκθέσεις; Αν ναι, τι σας φέρνει;
Θα ήθελα πολύ και φυσικά έκανα κάποιες εκθέσεις, αλλά η τωρινή μου δουλειά (είμαι ακόμα δάσκαλος τένις) με εμποδίζει λόγω έλλειψης χρόνου να ανεβάσω ταχύτητα και να εκθέσω περισσότερο. Δυστυχώς, αναγκάστηκα να αρνηθώ ενδιαφέρουσες εκθέσεις, κυρίως κάτω από την Πυραμίδα του Λούβρου, στο Λονδίνο και στη Μπιενάλε της Φλωρεντίας. Ωστόσο, έχω δημιουργήσει προνομιακές σχέσεις με συλλέκτες με τους οποίους επικοινωνώ ιδιαίτερα μέσω της πλατφόρμας Artmajeur.
Πώς φαντάζεσαι την εξέλιξη της δουλειάς σου και της καριέρας σου ως καλλιτέχνη στο μέλλον;
Η καριέρα μου ως Mr Strange είναι σχετικά πρόσφατη. Δράττομαι αυτής της ευκαιρίας για να ευχαριστήσω τον Artmajeur στον οποίο οφείλω πολλά. Αυτός ο ιστότοπος με έκανε γνωστό και διευκόλυνε το άνοιγμα των θυρών... Ως εκ τούτου, θεωρώ τον εαυτό μου στην αρχή της περιπέτειας "Mr Strange" και ελπίζω να περάσω από την ιδιότητα του ανερχόμενου καλλιτέχνη στο καθεστώς ενός επιβεβαιωμένου καλλιτέχνη. . Φυσικά, δεν εξαρτάται μόνο από εμένα. Είναι όμως καθημερινός αγώνας να είμαστε ορατοί στα κοινωνικά δίκτυα και να δείχνουμε ότι υπάρχουμε!
Ποιο είναι το θέμα, το στυλ ή η τεχνική της τελευταίας σας καλλιτεχνικής παραγωγής;
Το τελευταίο σημαντικό έργο μου και το οποίο γνωρίζει κάποια επιτυχία ονομάζεται «Να είσαι ή να μην είσαι». Θα το βρείτε στο Artmajeur. Απεικονίζει έναν γορίλα, που στέκεται μπροστά σε ένα μεγάλο παράθυρο, σε ένα άδειο, ολόλευκο δωμάτιο. Ο γορίλας είναι μεγαλοπρεπής αλλά μόνος. Το βλέμμα του χάνεται στο βάθος. Μοιάζει να σκέφτεται... Το έργο προορίζεται να είναι σουρεαλιστικό. Είναι φωτοχειραγώγηση.
Μπορείτε να μας πείτε για τη σημαντικότερη εμπειρία σας στην έκθεση;
Πρόκειται για έναν διεθνή διαγωνισμό στον οποίο συμμετείχα το 2018/2019 που ονομάζεται Βραβείο Arte Laguna. Είχα κάνει αίτηση εντελώς τυχαία με ένα έργο «The Dice» (ορατό στο Artmajeur). Τα έργα είχαν εκτεθεί στο Arsenale στη Βενετία σε έναν υπέροχο εκθεσιακό χώρο. Το «The Dice» είχε φτάσει στον τελικό μετά από 3 φάσεις επιλογής. Έχω υπέροχες αναμνήσεις από την ποιότητα της οργάνωσης, την ποιότητα άλλων έργων και την παρουσίαση τροπαίων. Φανταστικός !
Αν μπορούσατε να δημιουργήσετε ένα διάσημο έργο στην ιστορία της τέχνης, ποιο θα επιλέγατε; Και γιατί ?
Χωρίς δισταγμό, «Η προδοσία των εικόνων» που ζωγράφισε ο Ρενέ Μαγκρίτ το 1929. Πιο γνωστό ως «Ceci n'est pas une pipe». Για αυτόν τον πίνακα, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι για τον Magritte η εικόνα του σωλήνα δεν είναι στην πραγματικότητα ένας σωλήνας. Εδώ, ο Μαγκρίτ παίζει σε ένα λεπτό όριο μεταξύ της φαντασίας, του περιεχομένου του καμβά και αυτού που αντιλαμβάνεται ο θεατής όταν στέκεται μπροστά στον πίνακα. Μάλιστα, θέλησή του είναι ο θεατής να απελευθερώσει την ερμηνεία του, τα δικά του συμπεράσματα.
Αυτό ακριβώς ψάχνω όταν κάποιος κοιτάζει ένα από τα έργα μου. Είναι στο χέρι της να δώσει το νόημα που θέλει στη δουλειά μου!
Αν μπορούσατε να καλέσετε έναν διάσημο καλλιτέχνη (νεκρό ή ζωντανό) σε δείπνο, ποιος θα ήταν; Πώς θα του προτείνατε να περάσει το βράδυ;
Δεν μπορώ να κρατήσω μόνο ένα. Θα προτείνω λοιπόν μια βραδιά με δύο καλλιτέχνες. Αυτοί οι 2 καλλιτέχνες που εκτιμώ πολύ είναι σωματικά νεκροί αλλά η ενέργειά τους εξακολουθεί να διαπερνά το καλλιτεχνικό περιβάλλον. Είναι ο Σαλβαδόρ Νταλί και ο Ρενέ Μαγκρίτ, και οι δύο σουρεαλιστές αλλά με εντελώς διαφορετικές προσωπικότητες. Θα καλέσω τον Σαλβαδόρ για την κραυγαλέα εκκεντρικότητά του και τον Ρενέ για τον τρελό κομφορμισμό του!
Η κάρτα πρόσκλησης θα φέρει αυτή τη μικρή πρόταση:
«Θα μιμηθούμε όσο το δυνατόν λιγότερο τους άντρες στην αινιγματική τους ασθένεια του κόμπου! »
Olimpia Gaia Martinelli
