Ieder mens heeft vaak meerdere talenten, maar soms komt op latere leeftijd de tijd om er werkelijk iets mee te doen. Zo verging het mij ook. Van jongs af heb ik altijd al een latente behoefte om te tekenen en te schilderen. Vanaf mijn zevende jaar, na mijn eerste schilderlesjes van Paul Citroen, heb ik periodes dat ik hier zeer intensief mee bezig ben. Zo ook het in de leer zijn bij een erkend kunstenaar tot een meerjaren opleiding op de vrije academie.
Mijn werk is niet te vatten in een bepaalde stijl, verschillende stijlen en technieken houd ik er op na. Ik streef niet naar een realistisch weergave van het door mij gekozen onderwerp of thema. Ik probeer meer een suggestief beeld te scheppen, wat weer tot de verbeelding spreekt. Een beeld dat voldoende vrijheid geeft aan de toeschouwer om zijn eigen verhaal eraan toe te voegen. Vaak roept het is associatiefs op, zonder dat het echt wordt.
Een weg van impressionisme via abstract naar het kubisme. Richtingen of eigenlijk de wegen die ik bewandel om mijn schildersdoeken te vullen.
Wel heb ik een voorkeur voor een bepaalde richting, namelijk die van het kubisme. Herhaaldelijk onderneem ik een poging om de vormen en structuur van het kubisme op het doek te krijgen. Maar naarmate ik vorder met de invulling van het doek, blijft hier maar een stukje van over... en kom ik weer terug op mijn eigen vormen met een smelting van een beperkte kleurkeuze.
Een universum met verschillende dimensies van tijd, ruimte en logica zijn de typerende beeldvormen in mijn werken, die naar mijn idee naadloos aansluit op de kunst van nu.
