In deze periode waarin iedereen gemaskerd naar voren komt, geeft Labaud een nogal speelse versie van het onderwerp: de kunstenaar houdt van maskers, maar draait zich om, biedt een kijkje achter het masker, personages die hun masker afzetten om geen gezicht te onthullen, enz. . Soms doet het masker denken aan een kinderachtige universumversie Barbapapa, soms gaat het om horrorfilm of streetart waarbij het masker uit de graffiti tevoorschijn komt. Kortom, de kunstenaar onthoudt niets van de technische kant zolang hij zijn versie van de gemaskerde man vernieuwt.
“Ik schilder op een heel spontane manier. Ik teken heel weinig. Ik begin zonder te weten waar ik heen ga en ik stop wanneer ik wil. En vaak creëren fouten iets interessants ”, legt deze kunstenaar uit Montpellier uit, die nu in Berlijn woont en werkt. Deze schaatser die studies van toegepaste kunst heeft doorlopen, is geïnspireerd door etnische maskers of de maskers van de Commedia dell 'Arte, en vindt op deze manier het universum van zijn jeugd door zijn maskergezichten die doen denken aan stripfiguren.
“Mijn werk verwijst naar verschijningen en figuren, naar het verborgen gezicht van elk... De figuur is hier, in wat ik wil laten zien, sociale iconografie, seksueel symbool, esthetische fantasie. Of het personage nu alleen is of midden in een menigte, het is altijd een kwestie van verder gaan dan de schijn”.
Meer werken van Labaud door te klikken: hier
Anne Devailly